EINDELIJK WEER EENS BEIRUT
Beste mensen,
Ik ben net aangekomen in Beirut! Eindelijk weer thuis (dat staat er dus nog). Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ik voor 1 dag naar Tyre zou gaan in het zuiden, maar dat werden er dus iets van 32. Met 1 broek, t-shirt en boxershort bij me, kan een ieder zich iets voorstellen bij de geuren en walmen die mij achtervolgden (en de vliegen ook). Gelukkig konden we ons in Tyre nog een beetje wassen in de zee, maar al met al lekker om weer thuis te zijn. Mijn katten-oppas heeft zojuist mijn twee poezen weer teruggebracht, dus de hele familie is weer compleet hier. Oggi, Dopi en Harryzzz...
Het is een paar dagen rustig geweest op deze blog, maar dat betekent niet dat ik niets gedaan heb. Sterker nog, na ruim een maand oorlog en dan nu een paar dagen van vrede, begin ik een beetje op te raken van het vele werken en rondrennen....Blijf echter Harryzzz lezen, want er komt deze week nog een aantal interessante zaken op te staan...
Harald Doornbos
Saturday, August 19, 2006
Tuesday, August 15, 2006
SHALOM VANAF EEN HEUVEL IN ZUID LIBANON
(excuses- krijg de foto's bij dit verhaal er niet opgezet....probeer het later nog een keer)
Uw razende reporter stuitte vandaag (dinsdag) op een groep Israelische soldaten die op een heuvel in zuid-Libanon stonden met onder andere een tank. Toen ik ze zag vanaf de hoofdweg, moest ik wel even slikken. Ik bedoel: Je weet maar nooit of ze het vuur op je openen. Ik was met m'n tolk (een gesluierde shi'ietische Libanese) op stap, die het helemaal spaans benauwd kreeg. Toch maar stoppen en auto langs de weg parkeren. Eruit stappen en vervolgens ben ik maar omhoog gelopen richting de Israelische tank over een stoffig zandpad.
Gelukkig had ik nog het witte kussensloop van gisteren bij me (op maandag liepen we namelijk in een gebied waar hezbollah en Israelische soldaten heel dicht bij elkaar zaten en om niet direct door een van de partijen te worden doodgeschoten, had ik een kussensloop uit een vernield huis gehaald en die op een stok gezet waardoor we dus een witte vlag hebben - zie foto onder). Opnieuw met dat kussensloop zwaaiend en met de handen omhoog, bereikte ik uiteindelijk de top van de heuvel. Direct paspoort laten zien en duidelijk gemaakt dat ik een journalist was uit Nederland.
Het bleken eigenlijk hele aardige gasten te zijn. Arik (met petje in de tank) had er allemaal geen zin meer in en zei dat dit zijn laatste oorlog was. "Maar we gaan hier pas weg wanneer we worden vervangen door of het Libanese leger of VN troepen," beweerde hij. De andere soldaten ook allemaal even vriendelijk. "Nee, natuurlijk hadden we je niet doodgeschoten," zei eentje, toen ik vroeg of ze doorhadden dat ik een journalist was toen ik de heuvel op sjokte, "Je zag er vrij ongewapend uit."
In totaal ben ik er ongeveer een uur op de heuvel geweest. Geen hezbollah in de buurt, zeiden de soldaten, maar ze speurden wel de hele tijd de omgeving af. "je weet maar nooit met die gasten," vonden ze.
Opvallend was dat het eigenlijk een enorme multi-culti groep was. Twee vqan de vijf soldaten waarmee ik sprak waren in israel geboren Joden. Een was een Israelische Arabier, die moslim was. En twee waren Israelische Druzen, die dus ook Arabieren zijn en een kleine moslim sekte aanhangen. Allen vonden Hassan Nasrallah (de hezbollah leider) maar een idioot. "Zolang Hezbollah ons blijft aanvallen wordt het nooit vrede," zei een soldaat.
Omdat ik door mijn sigaretten heen was kreeg ik een pakje Israleische sigaretten van de soldaten (zie foto....Hebreeuwse tekst op het pakje...aaah...daar kan je hier voor tegen de muur worden gezet!).
Harald Doornbos
(excuses- krijg de foto's bij dit verhaal er niet opgezet....probeer het later nog een keer)
Uw razende reporter stuitte vandaag (dinsdag) op een groep Israelische soldaten die op een heuvel in zuid-Libanon stonden met onder andere een tank. Toen ik ze zag vanaf de hoofdweg, moest ik wel even slikken. Ik bedoel: Je weet maar nooit of ze het vuur op je openen. Ik was met m'n tolk (een gesluierde shi'ietische Libanese) op stap, die het helemaal spaans benauwd kreeg. Toch maar stoppen en auto langs de weg parkeren. Eruit stappen en vervolgens ben ik maar omhoog gelopen richting de Israelische tank over een stoffig zandpad.
Gelukkig had ik nog het witte kussensloop van gisteren bij me (op maandag liepen we namelijk in een gebied waar hezbollah en Israelische soldaten heel dicht bij elkaar zaten en om niet direct door een van de partijen te worden doodgeschoten, had ik een kussensloop uit een vernield huis gehaald en die op een stok gezet waardoor we dus een witte vlag hebben - zie foto onder). Opnieuw met dat kussensloop zwaaiend en met de handen omhoog, bereikte ik uiteindelijk de top van de heuvel. Direct paspoort laten zien en duidelijk gemaakt dat ik een journalist was uit Nederland.
Het bleken eigenlijk hele aardige gasten te zijn. Arik (met petje in de tank) had er allemaal geen zin meer in en zei dat dit zijn laatste oorlog was. "Maar we gaan hier pas weg wanneer we worden vervangen door of het Libanese leger of VN troepen," beweerde hij. De andere soldaten ook allemaal even vriendelijk. "Nee, natuurlijk hadden we je niet doodgeschoten," zei eentje, toen ik vroeg of ze doorhadden dat ik een journalist was toen ik de heuvel op sjokte, "Je zag er vrij ongewapend uit."
In totaal ben ik er ongeveer een uur op de heuvel geweest. Geen hezbollah in de buurt, zeiden de soldaten, maar ze speurden wel de hele tijd de omgeving af. "je weet maar nooit met die gasten," vonden ze.
Opvallend was dat het eigenlijk een enorme multi-culti groep was. Twee vqan de vijf soldaten waarmee ik sprak waren in israel geboren Joden. Een was een Israelische Arabier, die moslim was. En twee waren Israelische Druzen, die dus ook Arabieren zijn en een kleine moslim sekte aanhangen. Allen vonden Hassan Nasrallah (de hezbollah leider) maar een idioot. "Zolang Hezbollah ons blijft aanvallen wordt het nooit vrede," zei een soldaat.
Omdat ik door mijn sigaretten heen was kreeg ik een pakje Israleische sigaretten van de soldaten (zie foto....Hebreeuwse tekst op het pakje...aaah...daar kan je hier voor tegen de muur worden gezet!).
Harald Doornbos
Sunday, August 13, 2006
KOMT ER AAN!
Beste mensen,
Ben bezig met m'n Green Helmet verhaal, wordt echter wel behoorlijk lang. Waarschijnlijk morgen klaar. Heb gisteren nog koffie gedronken met Salam Daher (Green Helmet dus). En vandaag zag ik hem nog in een ambulance rondrijden en later een gewonde man en zijn vrouw een ziekenhuis binnenrijden. Dit keer was er geen media om hem heen (alle grote media en televisie stations bleven vandaag binnen vanwege de hevige bombardementen hier). Slechts een zestal journalisten reden en renden vandaag door eens tad vol met bommen...
Maar geloof me, Salem is gewoon een aardige kerel die op de ambulance werkt en dus een zeer gevaarlijke job heeft. Zoals iedereen hier is hij anti-Israel en zal hij ongetwijfeld sympathien hebben voor hezbollah's strijd (net als alle andere mensen hier dus). Maar om hem nou een Hezbollah-agent te noemen die op slinkse wijze de waarheid probeert te verdoezelen, vind ik nogal vergezocht. Maar zoals beloofd, morgen een uitgebreider verhaal. Ik heb het nogal druk met m'n krant en de radio, en er is nauwelijks nog electricteit hier. Doe echter m'n best.
Harald Doornbos
Beste mensen,
Ben bezig met m'n Green Helmet verhaal, wordt echter wel behoorlijk lang. Waarschijnlijk morgen klaar. Heb gisteren nog koffie gedronken met Salam Daher (Green Helmet dus). En vandaag zag ik hem nog in een ambulance rondrijden en later een gewonde man en zijn vrouw een ziekenhuis binnenrijden. Dit keer was er geen media om hem heen (alle grote media en televisie stations bleven vandaag binnen vanwege de hevige bombardementen hier). Slechts een zestal journalisten reden en renden vandaag door eens tad vol met bommen...
Maar geloof me, Salem is gewoon een aardige kerel die op de ambulance werkt en dus een zeer gevaarlijke job heeft. Zoals iedereen hier is hij anti-Israel en zal hij ongetwijfeld sympathien hebben voor hezbollah's strijd (net als alle andere mensen hier dus). Maar om hem nou een Hezbollah-agent te noemen die op slinkse wijze de waarheid probeert te verdoezelen, vind ik nogal vergezocht. Maar zoals beloofd, morgen een uitgebreider verhaal. Ik heb het nogal druk met m'n krant en de radio, en er is nauwelijks nog electricteit hier. Doe echter m'n best.
Harald Doornbos
DE LAATSTE DAG VAN DE OORLOG?
Tyre, zondagochtend - wellicht de laatste dag van de oorlog?! Vannacht was het realtief rustig. Goed geslapen. De nacht daarvoor was het werkelijk een ramp. Constant bombardementen vlak buiten de stad, lichtflitsen, luide dreuenen, een rood/oranje verlichte horizon. Nu dus iets rustiger, al zag ik toennet nog, vanaf m'n balkon, twee rookpluimen boven een buitenwijk hangen.
Morgen, maandag, geldt er een staakt het vuren. Dus vandaag wordt het nog even zwaar weer, zo vermoedt iedereen hier. Israel lijkt vast van plan om nog zoveel mogelijk Hezbollah-related zaken plat te gooien. En Hezbollah zal vandaag nog wel proberen te laten zien dat ze nog niet verslagen is en een groot aantal raketten willen afvuren. In ieder geval blijk ik vandaag in de stad, het is gewoon veel te gevaarlijk om het zuidelijke platteland op te gaan vandaag. Die vliegtuigbommen zijn serieuze gevaartes en in tegenstelling tot veel andere oorlogen waarin ik heb gezeten - die Israelische piloten zijn professionals en missen niet...
Maar goed, de laatste dag dus. Maak je op voor de laatste zware gevechten, de laatste instortende bruggen, wegen en een hoop katoesja's. En dan is het vanaf morgenochtend zeven uur vrede....al kunnen de meesten hier het nog niet helemaal geloven. Is het dan definitief voorbij? Zelf doe ik niet aan natte vingerwerk, ook geen voorspellingen hier. We zullen het volgende week wel zien....
Harald Doornbos
Tyre, zondagochtend - wellicht de laatste dag van de oorlog?! Vannacht was het realtief rustig. Goed geslapen. De nacht daarvoor was het werkelijk een ramp. Constant bombardementen vlak buiten de stad, lichtflitsen, luide dreuenen, een rood/oranje verlichte horizon. Nu dus iets rustiger, al zag ik toennet nog, vanaf m'n balkon, twee rookpluimen boven een buitenwijk hangen.
Morgen, maandag, geldt er een staakt het vuren. Dus vandaag wordt het nog even zwaar weer, zo vermoedt iedereen hier. Israel lijkt vast van plan om nog zoveel mogelijk Hezbollah-related zaken plat te gooien. En Hezbollah zal vandaag nog wel proberen te laten zien dat ze nog niet verslagen is en een groot aantal raketten willen afvuren. In ieder geval blijk ik vandaag in de stad, het is gewoon veel te gevaarlijk om het zuidelijke platteland op te gaan vandaag. Die vliegtuigbommen zijn serieuze gevaartes en in tegenstelling tot veel andere oorlogen waarin ik heb gezeten - die Israelische piloten zijn professionals en missen niet...
Maar goed, de laatste dag dus. Maak je op voor de laatste zware gevechten, de laatste instortende bruggen, wegen en een hoop katoesja's. En dan is het vanaf morgenochtend zeven uur vrede....al kunnen de meesten hier het nog niet helemaal geloven. Is het dan definitief voorbij? Zelf doe ik niet aan natte vingerwerk, ook geen voorspellingen hier. We zullen het volgende week wel zien....
Harald Doornbos
Friday, August 11, 2006
MISVERSTANDEN ONTZENUWD
Omdat het een stuk makkelijker is om vanuit het veilige Nederland commentaar te hebben op de situatie in Tyre - de komende dagen een paar korte stukjes over hoe het hier echt aan toegaat. Veel mensen weten de basics nog niet, en bekijken alles vanuit hun eerder ingenomen standpunt. Onderstaande tekst geldt natuurlijk niet voor lezers van harryzzz die wel goed geinformeerd zijn.
Een paar misverstanden:
Wij zitten hier in Tyre midden tussen de Hezbollah strijders?
Ha, ha - die gasten laten zich dus zo goed als nooit zien. Kijk gewoon naar de televisie. Is er een tv ploeg in geslaag om met Hezbollah mee te gaan? Nee. Zitten er verslaggevers tussen de raketten die afgevuurd worden op noord-Israel. Nee, nooit.
Hezbollah is een zeer radicale, religieuze, geheimzinnige en extreem anti-Westerse club. Hun soldaten krijg je maar heel moeilijk te spreken. Dus stop met dat geblaat over "duizenden Hezbollahstijders die door Tyre lopen". Echt klinklare onzin.
Denk gewoon logisch na: Met zoveel Israelische vliegtuigen, helicopters en drones boven het gebied, zou Hezbolah wel behoorlijk achterlijk zijn om in uniformen door stedelijke gebieden te lopen. Als ze dat zouden doen worden ze onmiddellijk uitgeschakeld. Tot nu toe heb ik drie strijders geinterviewed. Geen van hen was in uniform.
Wie we hier wel spreken zijn Hezbollah aanhangers, mensen die Hezbollah een goede club vinden. Dat is dus heel wat anders dan strijders.
Israel heeft alles hier platgegooid!?
Onzin, onzin. De Israelische luchtmacht bombardeert, behoorlijk gericht moet ik zeggen, wijken of gebieden waar Hezbollah strijders woden gesignaleerd of actief zijn. Ook worden toeganswegen naar Hezbolah pockets vernield vanuit de lucht. Het is pertinent niet waat dat de Israelische luchtmacht alles hier platgooid. Logischerwijs zijn er fouten gemaakt (de bombardenten op Qana bijvorbeeld)
Het centrum van Tyrus bestaat bijvoorbeeld uit ongeveer 10 duizend appartementen. Drie daarvan (waaronder een gebouw waar vier verdiepingen weg zijn) zijn nu vernield. Op 10.000 is drie dus nogal miniem. En in tenminste twee van de gebouwen zaten organisaties die gelieerd waren aan Hezbollah. Ook is er een tank van het Libanese leger uitgeschakeld (dat ding was dus leeg).
Wel is het zo dat bepaalde buitenwijken (waaronder Abassiye, ongeveer 300 meter verwijderd van het centrum) fiks aan puin zijn gebombarderd. Maar ik heb met eigen ogen gezien hoe Hezbollah daarvandaan, vorig week, tenminste twaalf raketten afvuurde op noord-Israel. Zelfs op het platteland ten zuiden van Tyre, staat gewoon nog een heleboel overeind. Natuurlijk, hoe langer de oorlog duurt, des te meer doelen zullen de Israelie's raken. Maar het is volledige onzin om te beweren dat heel zuid-Libanon reeds aan puin is geschoten.
Tot zover twee cliche's ontzenuwd. Vandaag of morgen volgen er meer over de voedsel situatie, de hulpconvooien, het rijverbod en over Green Helmet, een Libanese hulpverlener en vriend van me die keer op keer ten onrechte ervan wordt beshculdigd dat hij aan een sinister Hezbollah plan werkt om de wereld dode kinderen te tonen.
Free your mind, denk niet in cliche's. En als je me niet gelooft, kom dan maar hier naar toe...(en toen bleef het stil)
Harald Doornbos
Omdat het een stuk makkelijker is om vanuit het veilige Nederland commentaar te hebben op de situatie in Tyre - de komende dagen een paar korte stukjes over hoe het hier echt aan toegaat. Veel mensen weten de basics nog niet, en bekijken alles vanuit hun eerder ingenomen standpunt. Onderstaande tekst geldt natuurlijk niet voor lezers van harryzzz die wel goed geinformeerd zijn.
Een paar misverstanden:
Wij zitten hier in Tyre midden tussen de Hezbollah strijders?
Ha, ha - die gasten laten zich dus zo goed als nooit zien. Kijk gewoon naar de televisie. Is er een tv ploeg in geslaag om met Hezbollah mee te gaan? Nee. Zitten er verslaggevers tussen de raketten die afgevuurd worden op noord-Israel. Nee, nooit.
Hezbollah is een zeer radicale, religieuze, geheimzinnige en extreem anti-Westerse club. Hun soldaten krijg je maar heel moeilijk te spreken. Dus stop met dat geblaat over "duizenden Hezbollahstijders die door Tyre lopen". Echt klinklare onzin.
Denk gewoon logisch na: Met zoveel Israelische vliegtuigen, helicopters en drones boven het gebied, zou Hezbolah wel behoorlijk achterlijk zijn om in uniformen door stedelijke gebieden te lopen. Als ze dat zouden doen worden ze onmiddellijk uitgeschakeld. Tot nu toe heb ik drie strijders geinterviewed. Geen van hen was in uniform.
Wie we hier wel spreken zijn Hezbollah aanhangers, mensen die Hezbollah een goede club vinden. Dat is dus heel wat anders dan strijders.
Israel heeft alles hier platgegooid!?
Onzin, onzin. De Israelische luchtmacht bombardeert, behoorlijk gericht moet ik zeggen, wijken of gebieden waar Hezbollah strijders woden gesignaleerd of actief zijn. Ook worden toeganswegen naar Hezbolah pockets vernield vanuit de lucht. Het is pertinent niet waat dat de Israelische luchtmacht alles hier platgooid. Logischerwijs zijn er fouten gemaakt (de bombardenten op Qana bijvorbeeld)
Het centrum van Tyrus bestaat bijvoorbeeld uit ongeveer 10 duizend appartementen. Drie daarvan (waaronder een gebouw waar vier verdiepingen weg zijn) zijn nu vernield. Op 10.000 is drie dus nogal miniem. En in tenminste twee van de gebouwen zaten organisaties die gelieerd waren aan Hezbollah. Ook is er een tank van het Libanese leger uitgeschakeld (dat ding was dus leeg).
Wel is het zo dat bepaalde buitenwijken (waaronder Abassiye, ongeveer 300 meter verwijderd van het centrum) fiks aan puin zijn gebombarderd. Maar ik heb met eigen ogen gezien hoe Hezbollah daarvandaan, vorig week, tenminste twaalf raketten afvuurde op noord-Israel. Zelfs op het platteland ten zuiden van Tyre, staat gewoon nog een heleboel overeind. Natuurlijk, hoe langer de oorlog duurt, des te meer doelen zullen de Israelie's raken. Maar het is volledige onzin om te beweren dat heel zuid-Libanon reeds aan puin is geschoten.
Tot zover twee cliche's ontzenuwd. Vandaag of morgen volgen er meer over de voedsel situatie, de hulpconvooien, het rijverbod en over Green Helmet, een Libanese hulpverlener en vriend van me die keer op keer ten onrechte ervan wordt beshculdigd dat hij aan een sinister Hezbollah plan werkt om de wereld dode kinderen te tonen.
Free your mind, denk niet in cliche's. En als je me niet gelooft, kom dan maar hier naar toe...(en toen bleef het stil)
Harald Doornbos
Wednesday, August 09, 2006
Een beetje goed nieuws....
Gelukkig, we kwamen net een jongen tegen op straat die op zondag op de plek in de Hezbollah wijk was waar een dag later een enorme bom ontplofte. De families die op zondag in een woonkamer/parkeerplaats zaten, hebben het allemaal overleefd. Ook de vier kinderen (zie foto beneden, vorige post) zijn ok. Vanzelfsprekend zijn ze zich helemaal rot geschrokken toen de bommen ontploften en er dertig meter naast hen een vijf verdiepingen hoog flatgebouw instortte. De burgers hebben 15 minuten tegen een muur aangelegen, zo vertelde de jongen. Daarna zijn ze weggerend en ze wonen nu, tijdelijk, in de gangen van een ziekenhuis....
Harald Doornbos
Gelukkig, we kwamen net een jongen tegen op straat die op zondag op de plek in de Hezbollah wijk was waar een dag later een enorme bom ontplofte. De families die op zondag in een woonkamer/parkeerplaats zaten, hebben het allemaal overleefd. Ook de vier kinderen (zie foto beneden, vorige post) zijn ok. Vanzelfsprekend zijn ze zich helemaal rot geschrokken toen de bommen ontploften en er dertig meter naast hen een vijf verdiepingen hoog flatgebouw instortte. De burgers hebben 15 minuten tegen een muur aangelegen, zo vertelde de jongen. Daarna zijn ze weggerend en ze wonen nu, tijdelijk, in de gangen van een ziekenhuis....
Harald Doornbos
Tuesday, August 08, 2006
Voor en na de bommen....
Op zondag was ik in de Hezbolah wijk van Tyre - alles stond nog min of meer overeind, een paar burgers (families en kinderen leefden nog op een overdekte parkeerplaats). Precies 24 uur later bombardeerden Israelische vliegtuigen de wijk omdat Hezbollah de heel tijd vanuit de bananenvelden die er direct naast liggen, raketten afschieten op Israel. Foto's
zijn van voor en van vlak na de aanvallen waarbij tenminste drie gebouwen aan puin werden geschoten en drie serieus vernield. Onduidelijk hoeveel doden er zijn gevallen en of de familie (die in de overdekte garage leefde) het heeft overleegf. Op zondag zaten ze relatief rustig thee te drinken, op maandag vlak na de bommen was er nietmand meer. Een gebouw, op dertig meter van hun garage, was volledig ingestort. Heel gek allemaal. Op zondag maakte ik daar nog foto's van geinige kinderen die met katte
n speelden, 24 uur later is alles weg, de garage uitgestorven (gelukkig niet platgebombardeerd) . 
Ik probeer de komende dagen uit te zoeken of de kinderen van de foto (met de katten) het hebben overleefd...Harald Doornbos
Monday, August 07, 2006
JEROEN OERLEMANS BIJNA OPGEBLAZEN (maar bijna is gelukkig nog niet helemaal)
We wonen hier in Tyre inmiddels zo goed als in een sekte - Hans Jaap Melissen, Jeroen Oerlemans en ondergetekende. Het hotel heeft al drie weken geen kamers meer (vol vanwege de journalistieke drukte hier), dus we slapen al die tijd met z'n drieen op de grond in de woonkamer van de hoteleigenaar (Melissen slaapt ondertussen op de grond in een bar die onder het hotel ligt). Omdat de stad enigszins van de buitenwereld is afgesloten, kunnen we letterlijk niet om elkaar heen. En dat is eigenlijk helemaal niet zo erg. Melissen als een soort profeet, Oerlemans als de stoere sportschool jongen die zonder electriciteitssnoer zielig naar zijn dichtgeklapte computer zit te kijken en ondergetekende die weer eens zijn mond niet kan houden - what's new.
Het vervelende was dat Oerlemans zich gisteren een beetje nutteloos voelde aangezien Melissen en Doornbos in een Hezbollah wijk zaten die behoorlijk werd gebombardeerd, en hij ergens door de stad liep. De paar overgebleven bewoners in die wijk leven in overdekte parkeergarages, Hezbollah mensen liepen min of meer af en aan en we konden een bezoek brengen aan het appartement dat op zaterdag ochtend was bestormd door israelische commando's die hier plotseling aan wal waren gekomen.
Oerlemans zit zich enigszins te vervelen bij meneer Moussa (die een koffie tentje heeft in het centrum) en probeert een manier te vinden om ook die Hezbollah wijk in te komen. Plotseling klinkt er een knal, op ongeveer 80 meter. Een onbemand vliegtuigje (een drone) schiet vlak voor Oerleman's neus een raket af op een jonge man die langs de weg koffie staat te drinken. Direct daarna maakt Oerlemans foto's, blijft gelukkig op een afstandje staan, loopt richting de getroffen jongen (wiens arm er inmiddels af was), als er plotseling nog een tweede raket op de jongen wordt afgevuurd. Oerlemans stond er nu ongeveer 40 meter van af - maar werd gelukkig niet getroffen. Wel twee Amerikaanse journalisten die toevalligerwijs net langsreden. De achterruit werd uit hun auto geblazen, zelf raakten ze slechts licht gewond.
De prijs deze week voor Wie-blijft-het-Rustigst-in-een-gevaarlijke-situatie gaat dan ook met stip naar Oerlemans! Niet alleen amakte hij een aantal goede foto's van het incident. Ook viel er aan niets te merken dat hij zojuist door het oog van de naald was gegaan. Terwijl de Amerikanen geschrokken en bibberend in het hotel zaten, was Oerlemans de rust zelve en inmiddels al weer op zoek naar een andere kabel voor zijn laptop. Dit noemen wij klasse!
Harald Doornbos
We wonen hier in Tyre inmiddels zo goed als in een sekte - Hans Jaap Melissen, Jeroen Oerlemans en ondergetekende. Het hotel heeft al drie weken geen kamers meer (vol vanwege de journalistieke drukte hier), dus we slapen al die tijd met z'n drieen op de grond in de woonkamer van de hoteleigenaar (Melissen slaapt ondertussen op de grond in een bar die onder het hotel ligt). Omdat de stad enigszins van de buitenwereld is afgesloten, kunnen we letterlijk niet om elkaar heen. En dat is eigenlijk helemaal niet zo erg. Melissen als een soort profeet, Oerlemans als de stoere sportschool jongen die zonder electriciteitssnoer zielig naar zijn dichtgeklapte computer zit te kijken en ondergetekende die weer eens zijn mond niet kan houden - what's new.
Het vervelende was dat Oerlemans zich gisteren een beetje nutteloos voelde aangezien Melissen en Doornbos in een Hezbollah wijk zaten die behoorlijk werd gebombardeerd, en hij ergens door de stad liep. De paar overgebleven bewoners in die wijk leven in overdekte parkeergarages, Hezbollah mensen liepen min of meer af en aan en we konden een bezoek brengen aan het appartement dat op zaterdag ochtend was bestormd door israelische commando's die hier plotseling aan wal waren gekomen.
Oerlemans zit zich enigszins te vervelen bij meneer Moussa (die een koffie tentje heeft in het centrum) en probeert een manier te vinden om ook die Hezbollah wijk in te komen. Plotseling klinkt er een knal, op ongeveer 80 meter. Een onbemand vliegtuigje (een drone) schiet vlak voor Oerleman's neus een raket af op een jonge man die langs de weg koffie staat te drinken. Direct daarna maakt Oerlemans foto's, blijft gelukkig op een afstandje staan, loopt richting de getroffen jongen (wiens arm er inmiddels af was), als er plotseling nog een tweede raket op de jongen wordt afgevuurd. Oerlemans stond er nu ongeveer 40 meter van af - maar werd gelukkig niet getroffen. Wel twee Amerikaanse journalisten die toevalligerwijs net langsreden. De achterruit werd uit hun auto geblazen, zelf raakten ze slechts licht gewond.
De prijs deze week voor Wie-blijft-het-Rustigst-in-een-gevaarlijke-situatie gaat dan ook met stip naar Oerlemans! Niet alleen amakte hij een aantal goede foto's van het incident. Ook viel er aan niets te merken dat hij zojuist door het oog van de naald was gegaan. Terwijl de Amerikanen geschrokken en bibberend in het hotel zaten, was Oerlemans de rust zelve en inmiddels al weer op zoek naar een andere kabel voor zijn laptop. Dit noemen wij klasse!
Harald Doornbos
Sunday, August 06, 2006
Helicopters schieten, straaljagers bombarderen, een tank brandt...
Het gaat er hier in Tyre behoorlijk heftig aan toe. Op zaterdagochtend - 03.45 uur, het was dus nog pikdonker - klonken er plotseling overal in de buurt helicopters terwijl straaljagers overvlogen. De helicopters openenden het vuur op doelen in het centrum van de stad - wat een lawaai was dat want de helicopters hingen vlak boven het hotel waar we zitten. Vanaf dat moment leek het wel alsof de oorlog in onze wijk werd uitgevochten. Bijna twintig dagen zit ik hier nu en nog nooit is het zo dcihtbij gekomen. De meeste journalisten in het hotel verzamelden zich in de centrale hal - iedereen was nerveus. De stroom viel uit, m'n tolk vroeg wat er in vredesnaam aan de hand was. Buiten ging het geschiet door, de bombardenten ook. Samen met Jeroen Oerlemans, een Nederlandse fotograaf, ging ik naar buiten. We liepen door nauwe steegjes richting de haven van Tyre. Tussen alle het geknal door, zagen we iets in brand staan. De ellende is echter dat je in het begin nooit weet wat er precies aan de hand is. Oorlog is de ultieme chaos - en dat het donker was hielp ook niet. Helicopters vuurden nu lichtkoglels af. Ik hoorde via via dat een Israelische commando eenheid in de Hezbollah wijk was geland en probeerde Hezbollah leden te doden. Maar het was op dat moment onmogelijk het bericht bevestigd te krijgen. Soms zag je plotseling een fel, rood licht ergens vandaan komen. Dan doken we allemaal op de grond of gingen achter een muur staan, want binnen een seconde of twee hoor je dan een enrome dreun - licht reist nou eenmaal sneller dan geluid. Tot een uur of zeven bleef het onrustig. De commando's bleken inderdaad geland te zijn, ze hebben 9 hezbollah leden gedood. Ook werden er iets later twee Hezbollah leden van hun brommer geschoten vlak bij het koffietentje van meneer Moussa waar ik vaak zit. Overdag was het relatief rustig. Op dit moment (nacht zaterdag op zondag) scheren er weer straaljagers over. Af en toe klinken er explosies. Diplomaten proberen de oorlog op te lossen, maar de soldaten halen de vingers maar niet van de trekker...
Harald Doornbos
Wednesday, August 02, 2006
HEZBOLLAH RAKETTEN ZOEVEN OVER JE HOOFD...
Ik zat aan het einde van de middag net koffie te drinken met een stel Libanezen in een van de weinig koffie tentjes die hier in Tyre nog open is, hoor ik plotseling twee knallen. Nou ben ik geen militair specialist, maar ik kan het verschil wel horen tussen uitgaande knallen (die luid, maar dof zijn) en inkomend vuur (dat luid is en krakend). Ik zei tegen de Libanezen: "Hey, dat is uitgaand!". De Libanezen haalden hun schouders op. "Geen idee wat dit nou weer is", zei de eigenaar van de tent.
We liepen naar buiten en onmiddellijk hoorde ik nog een aantal doffe knallen, gevolgd door een lawaai dat te vergelijken is met een opstijgende straaljager. Ik keek in de lucht, niet al te ver van het koffiehuis verwijdert, en zag letterlijk een Hezbollah raket voorbij komen. Het witte gevaarte was ongeveer vier, vijf meter lang. Ik rende terug naar m'n auto en greep m'n fototoestel. Mensen op straat begonnen te juichen: "Hebollah, Hezbollah!", riepen sommigen. Ik nam snel een paar foto's. Helaas staat de raket er zelf niet op (was net te laat), maar je kunt heel duidelijk de witte rookslierten zien van tenminste acht zojuist afgvuurde raketten. Trouwens, voordat ik meer foto's kon maken, kwam er een jongen op me afgerend (Hezbollah gozer) die bijna op me sprong en riep dat ik absoluut geen foto's mocht maken. Ik dook maar snel met m'n tolk in de auto en gaf plank gas.
"Wedden dat de Israelische luchtmacht nu gaat bombarderen", zei ik tegen m'n tolk toen we wegreden. Voordat we anderhalve minuut later de haven van Tyre hadden bereikt, hing er al een helicopter in de lucht die haar raketten afvuurde op de plaats waar zojuist hun raketten vandaan kwamen. Sindsdien is het behoorlijk onrustig in de stad. De hele tijd hoor je het geluid van straaljagers, drones (van die onbemande observatie vliegtuigjes) en met grote regelmaat luchtaanvallen op de buitenwijken en heuvels van Tyre.
Harald Doornbos
Foto's uit Bent Jbail
De onderstaande foto's heb ik twee dagen geleden gemaakt in Bent Jbail, in het zuid-Oosten van Libanon. Op deze plek is het zwaarst gevochten tussen Hezbollah strijders en Israel. De burgers zijn er - zoals zo vaak - weer de dupe van geworden. Bejaarden kwamen uit de ravage te voorschijn toen wij (een groep van journalisten) daar arriveerden, volledig shell-shocked. Achttien dagen durende bombardementen gaan natuurlijk niet in je kouwe kleren zitten. Het tragische was dat de meeste bejaarden gewoon door hun families waren achtergelaten, omdat er in sommige gevallen geen ruimte meer was in de vluchtauto's. De foto's laten het volgende zien: Journalist draagt bejaarde Libanese man door het puin naar een ambulance, een ontzettend aardig meneer, een shiekh, drinkt een flesje water, een oude vrouw en haar geestelijk gehandicapte broer zitten rillend op de grond - bang, honger en volledig verdwaasd, overzichtsfoto van centrum Bent Jbail - gele Hezbollah vlag nog in top.
De moslim sheikh was op zoek naar zijn neef die nog onder het puin ligt. Deze uiterst vriendelijke man ("volgens de christelijke calender ben ik 79, volgens de moslim calender 81") staat voor mij symbool voor de menselijkheid in tijden van haat, ellende en oorlog. " Hij zat daar tussen het puin, kon bijna niet meer lopen en vertelde zijn oorlogservaring aan me. "Gek he," zei hij, "De mens kan prachtige dingen doen, maar als je iemand in een hoek zet, dan verandert-ie in een beest." Soms heb je van die momenten dat je ontroering voelt - dit was zo'n moment.
Harald Doornbos
De onderstaande foto's heb ik twee dagen geleden gemaakt in Bent Jbail, in het zuid-Oosten van Libanon. Op deze plek is het zwaarst gevochten tussen Hezbollah strijders en Israel. De burgers zijn er - zoals zo vaak - weer de dupe van geworden. Bejaarden kwamen uit de ravage te voorschijn toen wij (een groep van journalisten) daar arriveerden, volledig shell-shocked. Achttien dagen durende bombardementen gaan natuurlijk niet in je kouwe kleren zitten. Het tragische was dat de meeste bejaarden gewoon door hun families waren achtergelaten, omdat er in sommige gevallen geen ruimte meer was in de vluchtauto's. De foto's laten het volgende zien: Journalist draagt bejaarde Libanese man door het puin naar een ambulance, een ontzettend aardig meneer, een shiekh, drinkt een flesje water, een oude vrouw en haar geestelijk gehandicapte broer zitten rillend op de grond - bang, honger en volledig verdwaasd, overzichtsfoto van centrum Bent Jbail - gele Hezbollah vlag nog in top.
De moslim sheikh was op zoek naar zijn neef die nog onder het puin ligt. Deze uiterst vriendelijke man ("volgens de christelijke calender ben ik 79, volgens de moslim calender 81") staat voor mij symbool voor de menselijkheid in tijden van haat, ellende en oorlog. " Hij zat daar tussen het puin, kon bijna niet meer lopen en vertelde zijn oorlogservaring aan me. "Gek he," zei hij, "De mens kan prachtige dingen doen, maar als je iemand in een hoek zet, dan verandert-ie in een beest." Soms heb je van die momenten dat je ontroering voelt - dit was zo'n moment.
Harald Doornbos
Tuesday, August 01, 2006
BEESTEN EN OORLOG
Je mag er natuurlijk eigenlijk niets over zeggen, want het lijden van mensen is veel belangrijker en tragischer dan dat van beesten. Maar toch moest ik even slikken vanmiddag. We reden door Bent Jbail, helemaal in het zuidoosten van Libanon. Alles kapot - huizen, auto's en weet ik veel wat nog meer. Vliegtuigen bombarderen in de verte. Een rookpluim dichtbij; een heuvel verwijderd.
We slaan de weg in een naar een klein dorpje. Puin vult de wegen, stilte de huizen en tuinen. We stappen uit. Helemaal niets, he
lemaal niemand. Wat een afwezigheid van leven. Uit een open deur hoor ik geritsel. Ik kijk en zie een koe staan en een koe liggen. De liggende is dood en stinkt, de staande koe zoekt eten en is nerveus. Uit een gang naast de stal komt een jong poesje aangelopen. Miauw, miauw doet-ie. Achter het kleintje, de moederpoes. Beiden zijn mager. De nerveuze koe loeit. Zij heeft honger. De katten ook: honger, honger, honger. Bijna twintig dagen zitten ze al zonder eten. De dode koe is vast gestroven aan de hongersdood, want hij stond vastgebonden en ligt nu op de grond, nogsteeds aan een koord dat verbonden is met de lege voederbak.
Ik heb alleen een reep chocolade bij me, maar dat lusten de koe en de katten zelfs nu niet. Ik zie op straat, half tussen het puin, een zak haver liggen. Ik ben een stadsmens, weet niet of koeien dat ook eten. Desondanks maak ik de zak open en gooi de twintig kilo haver net buiten de stal. De koe toont interesse.... Voor de katten niets, die moeten het maar blijven doen met muizen of andere zaken. Als we tien minuten later wegrijden (geen mens gezien, ondanks herhaalde oproepen aan personen om uit hun schuilplaatsen te komen), blijven de koe en de katten onrustig loeien en miauwen.
Terug op de hoofdweg nabij Bent Jbail zien we paarden loslopen. Met hun eigenaren gevlucht en bijna alle dorpelingen weg, nemen de paarden, de koeien, de katten en de geiten de macht over. Wellicht is dat in deze regio maar het beste, want de mens hier lijkt toch alleen maar verslaafd aan geweld, haat en vernietiging.
Een aantekening wil ik hier echter bij maken. Laten we niet hopen dat het schaap van op de foto de nieuwe burgemeester wordt van het gebied. Want dit schaap liep dus in een kudde (zonder herder) met een plastic emmer op z'n kop. En dat ruim tien minuten lang. Uiteindelijk zijn we zachtjes naar haar toe geslopen en hebben de emmer van haar kop getrokken. Je zag het schaap weghuppelen en denken: "Ha!!!! Eindelijk kan ik weer om me heenkijken."
Vernieling, rookpluimen, dood, oorlog. Arm schaap.
Harald Doornbos
Je mag er natuurlijk eigenlijk niets over zeggen, want het lijden van mensen is veel belangrijker en tragischer dan dat van beesten. Maar toch moest ik even slikken vanmiddag. We reden door Bent Jbail, helemaal in het zuidoosten van Libanon. Alles kapot - huizen, auto's en weet ik veel wat nog meer. Vliegtuigen bombarderen in de verte. Een rookpluim dichtbij; een heuvel verwijderd.
We slaan de weg in een naar een klein dorpje. Puin vult de wegen, stilte de huizen en tuinen. We stappen uit. Helemaal niets, he
lemaal niemand. Wat een afwezigheid van leven. Uit een open deur hoor ik geritsel. Ik kijk en zie een koe staan en een koe liggen. De liggende is dood en stinkt, de staande koe zoekt eten en is nerveus. Uit een gang naast de stal komt een jong poesje aangelopen. Miauw, miauw doet-ie. Achter het kleintje, de moederpoes. Beiden zijn mager. De nerveuze koe loeit. Zij heeft honger. De katten ook: honger, honger, honger. Bijna twintig dagen zitten ze al zonder eten. De dode koe is vast gestroven aan de hongersdood, want hij stond vastgebonden en ligt nu op de grond, nogsteeds aan een koord dat verbonden is met de lege voederbak.Ik heb alleen een reep chocolade bij me, maar dat lusten de koe en de katten zelfs nu niet. Ik zie op straat, half tussen het puin, een zak haver liggen. Ik ben een stadsmens, weet niet of koeien dat ook eten. Desondanks maak ik de zak open en gooi de twintig kilo haver net buiten de stal. De koe toont interesse.... Voor de katten niets, die moeten het maar blijven doen met muizen of andere zaken. Als we tien minuten later wegrijden (geen mens gezien, ondanks herhaalde oproepen aan personen om uit hun schuilplaatsen te komen), blijven de koe en de katten onrustig loeien en miauwen.
Terug op de hoofdweg nabij Bent Jbail zien we paarden loslopen. Met hun eigenaren gevlucht en bijna alle dorpelingen weg, nemen de paarden, de koeien, de katten en de geiten de macht over. Wellicht is dat in deze regio maar het beste, want de mens hier lijkt toch alleen maar verslaafd aan geweld, haat en vernietiging.
Een aantekening wil ik hier echter bij maken. Laten we niet hopen dat het schaap van op de foto de nieuwe burgemeester wordt van het gebied. Want dit schaap liep dus in een kudde (zonder herder) met een plastic emmer op z'n kop. En dat ruim tien minuten lang. Uiteindelijk zijn we zachtjes naar haar toe geslopen en hebben de emmer van haar kop getrokken. Je zag het schaap weghuppelen en denken: "Ha!!!! Eindelijk kan ik weer om me heenkijken."
Vernieling, rookpluimen, dood, oorlog. Arm schaap.
Harald Doornbos
Monday, July 31, 2006
EEN KWART VAN BENT JBAIL BESTAAT NIET MEER
Ik ben net terug uit Bent Jbail, de stad in het uiterste zuid-oosten van Libanon waar zich de zwaarste gevechten hebben afgespeeld gedurende deze oorlog. Het resultaat is er ook naar. Ongeveer een kwart tot een derde van het centrum van de stad is volledig vernietigd. Niet een klein beetje, maar echt volledig. Dit deed me denken aan Vukovar in Kroatie nadat het maandenlang bestookt was door Serviers. Verschil is wel, dat niet de hele stad kapot is. Sommige delen van de stad zijn nog redelijk intact, maar zelfs in de 'goede' wijken, zijn veel vernielingen te zien. In de puinhopen van Bent Jbail vonden we (we waren met een groep journlisten, leek ons veiliger) nog een groep totaal uitgeputte bejaarden. Zij leefden nu al een dag of tien in de ruines, achtergelaten door hun gevluchte familie omdat er geen ruimte was in de auto of omdat deze oude mensen de reis niet meer aankonden. Sommige collega's besloten de bejaarden naar een ambulance te dragen, omdat ze zelf daarvoor de kracht misten. Bejaarden werden in dekens of op ruggen van collega's versleept. Absoluut treurig allemaal. Op een gegeven moment hebben we maar een frisdrankenkoelbox die nog op straat stond kapot geslagen om nog wat drinken voor deze mensen te vinden. Ondertussen hoorden we in de verte allerlei explosies. geen idee of de Israelies weer zijn begonnen met bombarderen of dat dit artillerie vuur was (wat niet onder het staakt het vuren valt). Het ziekenhuis van de stad is ook zwaar vernield. Geen Hezbollah strijders geien, wel lag er bij de westelijke ingang tot de stad een katoesja raket langs de weg. Voor de rest vallen de vernielingen in zuid-Libanon nog behoorlijk mee. Bijna alle huizen staan nog overeind, aristrikes met name op de wegen. Bent Jbail dus als treurige uitzondering en het is duidelijk dat we lang niet overal in het zuiden van het land hebben kunnnen rondkijken. Foto van Bent Jbail, later op de avond of morgen vroeg.
Harald Doornbos
Ik ben net terug uit Bent Jbail, de stad in het uiterste zuid-oosten van Libanon waar zich de zwaarste gevechten hebben afgespeeld gedurende deze oorlog. Het resultaat is er ook naar. Ongeveer een kwart tot een derde van het centrum van de stad is volledig vernietigd. Niet een klein beetje, maar echt volledig. Dit deed me denken aan Vukovar in Kroatie nadat het maandenlang bestookt was door Serviers. Verschil is wel, dat niet de hele stad kapot is. Sommige delen van de stad zijn nog redelijk intact, maar zelfs in de 'goede' wijken, zijn veel vernielingen te zien. In de puinhopen van Bent Jbail vonden we (we waren met een groep journlisten, leek ons veiliger) nog een groep totaal uitgeputte bejaarden. Zij leefden nu al een dag of tien in de ruines, achtergelaten door hun gevluchte familie omdat er geen ruimte was in de auto of omdat deze oude mensen de reis niet meer aankonden. Sommige collega's besloten de bejaarden naar een ambulance te dragen, omdat ze zelf daarvoor de kracht misten. Bejaarden werden in dekens of op ruggen van collega's versleept. Absoluut treurig allemaal. Op een gegeven moment hebben we maar een frisdrankenkoelbox die nog op straat stond kapot geslagen om nog wat drinken voor deze mensen te vinden. Ondertussen hoorden we in de verte allerlei explosies. geen idee of de Israelies weer zijn begonnen met bombarderen of dat dit artillerie vuur was (wat niet onder het staakt het vuren valt). Het ziekenhuis van de stad is ook zwaar vernield. Geen Hezbollah strijders geien, wel lag er bij de westelijke ingang tot de stad een katoesja raket langs de weg. Voor de rest vallen de vernielingen in zuid-Libanon nog behoorlijk mee. Bijna alle huizen staan nog overeind, aristrikes met name op de wegen. Bent Jbail dus als treurige uitzondering en het is duidelijk dat we lang niet overal in het zuiden van het land hebben kunnnen rondkijken. Foto van Bent Jbail, later op de avond of morgen vroeg.
Harald Doornbos
Sunday, July 30, 2006
Ellende in Kana
Hierbij twee foto's uit Kana, waar de Israelische luchtmacht vannacht vijftig vliegtuigbommen op gooide. Ten minste twee huizen geraakt die vol zaten met ongeveer 65 mensen (voornamelijk kinderen en oude vrouwen). Volgens de overlevenden die ik zojuist daar heb gesproken, lag iedereen te slapen en stierven er tenminste 50 mensen, voornamelijk kinderen. Ik zag hoe hulpverleners een klein jochie onder het puin vandaan haalden en vervolgens op een brancard naar een ambulance brachten. Het jochie was dood. Allemaal heel dramatisch. Ook zijn er nu rellen uitgebroken in Beirut, waar het hoofdkwartier van de VN is aangevallen door demonstranten. Dit is een beetje treurig, want de VN proberen juist nog wat te doen voor de mensen in het zuiden van Libanon. Ik zag toennet hoe VN pantserwagens door Kana reden en met bussen sommige vluchtelingen probeerden te vervoeren vanuit Kana naar Tyrus, een kwartier verderop aan de kust. Terwijl we in Kana waren, cirkelden er nog altijd Israelische straaljagers over de stad, bommen klonken in de heuvels op ongeveer 2 kilometer.
Ik probeer later vandaag nog met een update te komen, al is het hier allemaal een beetje druk en gespannen....
Harald Doornbos
Saturday, July 29, 2006
IS DIT RALLY RIJDEN OF EEN UIT DE HAND GELOPEN VAKANTIE IN ZUID LIBANON?
Hierbij een foto van uw razende reporters vlak voordat we het uiterste zuiden van Libanon inrijden. In tegenstelling tot de meeste journalisten die Beirut al vrij zuidelijk vinden liggen,
vertrokken wij (Hans Hans Jaap Melissen van de Wereld Omroep (rechts) en ondergetekende (links), vanuit Tyre, 19 kilomter ten noorden van de Israelische grens, naar Naqoura, anderhalve kilometer ten noorden van Israel. Tja - zuidelijker kan dus niet. We werden in Naqoura zelfs gestopt door een man die zei: "Jongens, ik zou de auto nu maar hier ergens parkeeren, want anders zit je IN Israel." Dat was ook weer niet de bedoeling. In ieder geval, waren die zeventien kilometer over de kustweg nogal onaangenaam. Al dagen lang kijken we vanuit Tyre naar diezelfde kustweg en iedere keer zien we weer hoe de Israelische luchtmacht daar al die bommen op gooit. Het voelde dus nogal tegen-natuurlijk om daar dwars door heen te rijden. Maar ach, als de hemel naar beneden komt, hebben we allemaal een blauwe hoed op. Het ging uiteindelijk allemaal goed, maar rijdend door brandende dorpen en met Israelische straaljagers boven ons hoofd voelden we ons nogal ongemakkelijk. Helm en kogelvrijvest kunnen helpen tegen een kogel uit een geweer, maar 500 kilo bommen is toch een beetje een ander verhaal.
Harald Doornbos
Hierbij een foto van uw razende reporters vlak voordat we het uiterste zuiden van Libanon inrijden. In tegenstelling tot de meeste journalisten die Beirut al vrij zuidelijk vinden liggen,
vertrokken wij (Hans Hans Jaap Melissen van de Wereld Omroep (rechts) en ondergetekende (links), vanuit Tyre, 19 kilomter ten noorden van de Israelische grens, naar Naqoura, anderhalve kilometer ten noorden van Israel. Tja - zuidelijker kan dus niet. We werden in Naqoura zelfs gestopt door een man die zei: "Jongens, ik zou de auto nu maar hier ergens parkeeren, want anders zit je IN Israel." Dat was ook weer niet de bedoeling. In ieder geval, waren die zeventien kilometer over de kustweg nogal onaangenaam. Al dagen lang kijken we vanuit Tyre naar diezelfde kustweg en iedere keer zien we weer hoe de Israelische luchtmacht daar al die bommen op gooit. Het voelde dus nogal tegen-natuurlijk om daar dwars door heen te rijden. Maar ach, als de hemel naar beneden komt, hebben we allemaal een blauwe hoed op. Het ging uiteindelijk allemaal goed, maar rijdend door brandende dorpen en met Israelische straaljagers boven ons hoofd voelden we ons nogal ongemakkelijk. Helm en kogelvrijvest kunnen helpen tegen een kogel uit een geweer, maar 500 kilo bommen is toch een beetje een ander verhaal.Harald Doornbos
Thursday, July 27, 2006
Beste mensen, ik ben de afgelopen twee dagen in Naqoura geweest, 17 kilomter ten zuiden van Tyyre, anderhalve kilometer ten noorden van de Israelische grens. Wat een merkwaardige trip. ik reisde samen met een collega van de wereldomroep, Hans Jaap Melissen, en we waren de allereerste journalsiten die Naqoura bereikten. Zeer zware beschietingen, duzienden vluchtelingen, lokale bevolking die het Vn hoofdkwartier bestormde in een poging veiligheid te vinden. Granaten vielen overal neer. Hezbollah zet haar raketten tussen huizen in, Israel bombardeert het. Vernielingen in eht gebied vallen op zich nog mee. We zijn door brandende dorpen gereden die tien minuten daarvoor gebombardeerd waren door de Israelie's, maar een paar honder meter verderop stond alles nog overeind. Mijn inschatting (die natuurlijk zich beperkt tot wat ik met m'n eigen ogen gezien heb): kustweg Tyre tot Naqoura, ongeveer 10 tot 15 procent kapt, 85-90 procent staat nog overeind. Morgen meer en foto's. Ga nu eten en douchen, was een zeer vermoeiende en gevaarlijke tocht.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Tuesday, July 25, 2006
VISSEN MET HANDGRANATEN - ALTIJD GEZELLIG
Nadat ik vanochtend wakker werd, zat ik even op het balkon dat grenst aan m'n kamer. Koffie en een sandwich. Het was rustig. Geen bombardementen meer. tenmisnte voorlopig. Ik keek uit op de prachtige blauwe zee die direct aan het hotelletje grenst. Je kunt eigenlijk vanaf het balkon in het water duiken. Moet je niet doen, want het is er vrij ondiep. Maar toch. Als je een beetje verder door eht water loopt kan je heerlijk zwemmen. De afwezigheid van de explosies, het strandje, de blauwe zee, de koffie - oorlog is hel, zeggen ze. Maar dit heeft veel weg van een vakantie aan zee. Plotseling een enorme knal. Water spat meters omhoog. Ik schrik, want de explosie klonk dichtbij. Kijk uit over het water en zie twee jongens met netten staan. Don't worry - zeggen ze. De knal was afkomstig van de jongens. Ze hebben een stel handgranaten bij zich en die gooien ze in het water om mee te vissen. de explosie doodt alle vissen die in de buurt zwemmen. Best een handige manier om aan je voedsel te komen. Maar een tikkeltje merkwaardig blijft het natuurlijk wel. Is het eindelijk eens even rustig hier, wordt die stilte weer verstoord door de vissers met de handgranaten...
Harald Doornbos
Nadat ik vanochtend wakker werd, zat ik even op het balkon dat grenst aan m'n kamer. Koffie en een sandwich. Het was rustig. Geen bombardementen meer. tenmisnte voorlopig. Ik keek uit op de prachtige blauwe zee die direct aan het hotelletje grenst. Je kunt eigenlijk vanaf het balkon in het water duiken. Moet je niet doen, want het is er vrij ondiep. Maar toch. Als je een beetje verder door eht water loopt kan je heerlijk zwemmen. De afwezigheid van de explosies, het strandje, de blauwe zee, de koffie - oorlog is hel, zeggen ze. Maar dit heeft veel weg van een vakantie aan zee. Plotseling een enorme knal. Water spat meters omhoog. Ik schrik, want de explosie klonk dichtbij. Kijk uit over het water en zie twee jongens met netten staan. Don't worry - zeggen ze. De knal was afkomstig van de jongens. Ze hebben een stel handgranaten bij zich en die gooien ze in het water om mee te vissen. de explosie doodt alle vissen die in de buurt zwemmen. Best een handige manier om aan je voedsel te komen. Maar een tikkeltje merkwaardig blijft het natuurlijk wel. Is het eindelijk eens even rustig hier, wordt die stilte weer verstoord door de vissers met de handgranaten...
Harald Doornbos
Laatste nieuws uit zuid Libanon: Tyre relatief rustig. Sinds afgelopen nacht zijn er eigenlijk nauwelijks nog bommen in de buurt geexplodeerd. Dichter tegen de grens aan met Israel is het nog altijd wel een chaos. Israelies hebben tenmisnte zeven burgers gedood tijdens aanval op een huis in het grens gebied. hezbollah blijft hun raketten afvuren op Israel. Velen hopen hier dat het allemaal snel is afgelopen en beschouwen de realtieve rust als een goed teken. Ik weet het nog niet zo zeker...
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Monday, July 24, 2006
H i e r T y r e - z u i d L i b a n o n
Een tikkeltje chaotisch....
Een ding is duidelijk, dit is niet het meest gestructureerde weblog. maar vanwege de situatie in het zuiden van Libanon, hoop ik dat iedereen hier een beetje begrip voor heeft. Internet en oorlog zijn nou eenmaal geen vrienden van elkaar. Foto's uploaden lukt al helemaal niet meer, al blijf ik m'n best doen...
Vandaag was het weer een zooitje - what's new. Zware bombardementen op een Palestijns vluchtelingenkamp aan zee, dat ongeveer drie kilometer ten zuiden ligt van Tyre. Vanuit de stad kan je de inslagen van de Israelische bommen heel duidelijk zien. Horen trouwens ook. Wat een klappen. Je krijgt er bijna spontaan een angstaanval van wanneer je bedenkt dat zo'n bom ook bij jou in de buurt kan ontploffen.
Hier in de stad valt het nog altijd mee, al stortte er een paar uur geleden een hezbollah katjoesja raket neer op een huis. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, want de raket was voor israel bedoeld. Hezbollah in de stad was nogal over de mik. Ik was direct nadat de raket op het huis neerkwam ter plekke, aangezien ik net in de buurt rondreed met mijn vertaalster. Ik ging onmiddellijk het huis in. Het projectiel was niet afgegaan, desondanks wel behoorlijke schade aan het huis. Vlak daarna komen soldaten en Hezbollah jongens er aan gerend. Ik word weg gestuurd. En natuurlijk zijn ze een tikkeltje agressief, want Hezbollah heeft nou eenmaal een bloedhekel aan westerlingen. De Hezbollah leiding is op zich ok ten opzichte van journalisten, maar het lgere kader schept er altijd genoegen in om journalisten te pesten in de hoop dat ze dan weer een beetje hoger op komen binnen de club. In ieder geval sloot hezbollah de plek waar de raket terecht was gekomen af. Het werd wel heel erg duidelijk dat een van hun eigen raketten direct na de lancering was neergestort. Hezbollah jongen op brommer nam mijn camera en flaskaart in beslag. Moest alle foto's die erop stonden (ook van vluchtelingen) deleten. Deed dit maar snel, want de boys waren een beetje te nerveus. Vervolgens wilde hij het flashkaartje in beslagnemen. Na veel gezuer kreeg ik alles terug. Foto's weg, dat wel. In ieder geval maakt het incident het volgende duidelijk. Hebollah heeft het moeilijk. erplaatst haar raketlanceerinsallaties naar het centrum van Tyre want tot gisteren schoten ze nog hun raketten voornamelijk op Israel vanuit de de heuvels rondom Tyre. Daar worden ze echter bijna constant bestookt door de israelische luchtmacht. En omdat Hezbollah noch Libanese leger anti-aircraft wapens hebben, kunnen de Israeli's vrijelijk boven Tyre vliegen en hun bommen naar beneden gooien. Door in de stad te gaan zitten, maakt Hezbollah het de Israelische luchtmacht moeilijker om hen plat te bombarderen, maar als Israel besluit om dit wel te doen, dan wordt het wel heel erg moeilijk voor de ongeveer 65 duizend mensen (inheemse bevolking en vluchtelingen) die nog in Tyre wonen (voor de oorlog waren het er ongeveer 100 duizend). Overal hier staan huizen en appartementen. Bombardementen in het centrum kunnen leiden tot bloedbaden onder bevolking. Iedereen raakt daarom steeds nerveuzer. Wat gaat vanacht brengen? En morgen?Eindeloos veel geruchten. Ze gaan Tyre plat bombarderen, ze gaan ons hotel aanpakken. Eer staat een vuurtorentje pal naast ons hotel. Die gaat er aan, weten sommigen. Waar ze die informatie vandaan halen is volstrekt onduideljk. Mensen fokken elkaar op. Niet goed, wel begrijpelijk. Ik weet het allemaal niet. Afwachten is eigenlijk het enige wat we hier kunnen doen...
Harald Doornbos
Een tikkeltje chaotisch....
Een ding is duidelijk, dit is niet het meest gestructureerde weblog. maar vanwege de situatie in het zuiden van Libanon, hoop ik dat iedereen hier een beetje begrip voor heeft. Internet en oorlog zijn nou eenmaal geen vrienden van elkaar. Foto's uploaden lukt al helemaal niet meer, al blijf ik m'n best doen...
Vandaag was het weer een zooitje - what's new. Zware bombardementen op een Palestijns vluchtelingenkamp aan zee, dat ongeveer drie kilometer ten zuiden ligt van Tyre. Vanuit de stad kan je de inslagen van de Israelische bommen heel duidelijk zien. Horen trouwens ook. Wat een klappen. Je krijgt er bijna spontaan een angstaanval van wanneer je bedenkt dat zo'n bom ook bij jou in de buurt kan ontploffen.
Hier in de stad valt het nog altijd mee, al stortte er een paar uur geleden een hezbollah katjoesja raket neer op een huis. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, want de raket was voor israel bedoeld. Hezbollah in de stad was nogal over de mik. Ik was direct nadat de raket op het huis neerkwam ter plekke, aangezien ik net in de buurt rondreed met mijn vertaalster. Ik ging onmiddellijk het huis in. Het projectiel was niet afgegaan, desondanks wel behoorlijke schade aan het huis. Vlak daarna komen soldaten en Hezbollah jongens er aan gerend. Ik word weg gestuurd. En natuurlijk zijn ze een tikkeltje agressief, want Hezbollah heeft nou eenmaal een bloedhekel aan westerlingen. De Hezbollah leiding is op zich ok ten opzichte van journalisten, maar het lgere kader schept er altijd genoegen in om journalisten te pesten in de hoop dat ze dan weer een beetje hoger op komen binnen de club. In ieder geval sloot hezbollah de plek waar de raket terecht was gekomen af. Het werd wel heel erg duidelijk dat een van hun eigen raketten direct na de lancering was neergestort. Hezbollah jongen op brommer nam mijn camera en flaskaart in beslag. Moest alle foto's die erop stonden (ook van vluchtelingen) deleten. Deed dit maar snel, want de boys waren een beetje te nerveus. Vervolgens wilde hij het flashkaartje in beslagnemen. Na veel gezuer kreeg ik alles terug. Foto's weg, dat wel. In ieder geval maakt het incident het volgende duidelijk. Hebollah heeft het moeilijk. erplaatst haar raketlanceerinsallaties naar het centrum van Tyre want tot gisteren schoten ze nog hun raketten voornamelijk op Israel vanuit de de heuvels rondom Tyre. Daar worden ze echter bijna constant bestookt door de israelische luchtmacht. En omdat Hezbollah noch Libanese leger anti-aircraft wapens hebben, kunnen de Israeli's vrijelijk boven Tyre vliegen en hun bommen naar beneden gooien. Door in de stad te gaan zitten, maakt Hezbollah het de Israelische luchtmacht moeilijker om hen plat te bombarderen, maar als Israel besluit om dit wel te doen, dan wordt het wel heel erg moeilijk voor de ongeveer 65 duizend mensen (inheemse bevolking en vluchtelingen) die nog in Tyre wonen (voor de oorlog waren het er ongeveer 100 duizend). Overal hier staan huizen en appartementen. Bombardementen in het centrum kunnen leiden tot bloedbaden onder bevolking. Iedereen raakt daarom steeds nerveuzer. Wat gaat vanacht brengen? En morgen?Eindeloos veel geruchten. Ze gaan Tyre plat bombarderen, ze gaan ons hotel aanpakken. Eer staat een vuurtorentje pal naast ons hotel. Die gaat er aan, weten sommigen. Waar ze die informatie vandaan halen is volstrekt onduideljk. Mensen fokken elkaar op. Niet goed, wel begrijpelijk. Ik weet het allemaal niet. Afwachten is eigenlijk het enige wat we hier kunnen doen...
Harald Doornbos
Sunday, July 23, 2006
(bij deze post horen eigenlijk ook vier foto's, maar het lukt niet om ze erbij te krijgen...excuses...later probeer ik het nog een keer)
Luchtaanval op auto met burgers vlak voor een ziekenhuis, net ten zuiden van de zuid-Libanese stad Tyre. Maar wat doet in vredesnaam een tank en een legertruck van het Libanese leger direct achter het zelfde ziekenhuis?
Ok, stel je voor. Een weg met palmbomen. Ter hoogte van een ziekenhuis schieten Israelische vliegtuigen een raket af op een auto, waar burgers in zitten. Mensen dus die vanuit het zuiden naar het relatief veilige noorden willen vertrekken. Ik zag tenminste drie slachtoffers, twee kinderen en een jongen die ongeveer 23 jaar oud moet zijn geweest. Ik arriveerde er twee minuten na de raketaanval. Dramatisch natuurlijk. Geschreeuw, paniek, rennende soldaten, burgers. Iedereen (waaronder ikzelf) bang dat de vliegtuigen terug zouden keren en nog een bom op dezelfde plek zouden gooien.
Maar goed. Dan loop je door het ziekenhuis. Gewonden en gehuil om je heen. Drentel je de eerste hulp ingang uit, en wat zie je: op de parkeerplaats van het ziekenhuis staat vijftien meter verderop een tank en een legertruck. Bizar. Bijna crimineel! Ook de Libanezen die werken in het ziekenhuis (dokters, zusters) waren woest dat de tank en truck op hun parkeerplaats staan. Hoezoe vragen om bommen in de buurt van je hospitaal? De directeur van het ziekenhuis heeft het Libanese leger gevraagd die dingen weg te halen, maar het leger zei simpelweg: Nee. Zelfs soldaten van het Libanese leger die probeerden de brandende auto te blussen, vertelden me dat het een zeer slecht idee was om de tank naast het ziekenhuis te laten staan.
Goed, de foto's spreken eigenlijk voor zich. Eerste twee foto's (gemaakt dor de voor ruit van mijn auto) heb ik echter gemaakt terwijl ik naar de plek reed waar de aanval net had plaats gevonden, dus echt recht zijn ze niet. Al heel wat dat je iets kunt zien, want we (we waren met drie journalisten en m'n tolk) knepen hem toch behoorlijk omdat we nog altijd Israelische vliegtuigen boven ons hoorden. Veel gestress dus vandaag. Gelukkig heeft het hotel waar we zitten (in het relatief rustige centrum van de stad) een strandje, direct grenzend aan de middellandse zee....heb dus ondanks het geouwehoer hier even gezwommen. Heerlijk. Maar je kijkt wel steeds omhoog omda al die vliegtuigen maar blijven overscheren terwijl er in de verte luide explosies klinken....morgen een paar foto's van mij en collega's in het water.....
harald Doornbos
Luchtaanval op auto met burgers vlak voor een ziekenhuis, net ten zuiden van de zuid-Libanese stad Tyre. Maar wat doet in vredesnaam een tank en een legertruck van het Libanese leger direct achter het zelfde ziekenhuis?
Ok, stel je voor. Een weg met palmbomen. Ter hoogte van een ziekenhuis schieten Israelische vliegtuigen een raket af op een auto, waar burgers in zitten. Mensen dus die vanuit het zuiden naar het relatief veilige noorden willen vertrekken. Ik zag tenminste drie slachtoffers, twee kinderen en een jongen die ongeveer 23 jaar oud moet zijn geweest. Ik arriveerde er twee minuten na de raketaanval. Dramatisch natuurlijk. Geschreeuw, paniek, rennende soldaten, burgers. Iedereen (waaronder ikzelf) bang dat de vliegtuigen terug zouden keren en nog een bom op dezelfde plek zouden gooien.
Maar goed. Dan loop je door het ziekenhuis. Gewonden en gehuil om je heen. Drentel je de eerste hulp ingang uit, en wat zie je: op de parkeerplaats van het ziekenhuis staat vijftien meter verderop een tank en een legertruck. Bizar. Bijna crimineel! Ook de Libanezen die werken in het ziekenhuis (dokters, zusters) waren woest dat de tank en truck op hun parkeerplaats staan. Hoezoe vragen om bommen in de buurt van je hospitaal? De directeur van het ziekenhuis heeft het Libanese leger gevraagd die dingen weg te halen, maar het leger zei simpelweg: Nee. Zelfs soldaten van het Libanese leger die probeerden de brandende auto te blussen, vertelden me dat het een zeer slecht idee was om de tank naast het ziekenhuis te laten staan.
Goed, de foto's spreken eigenlijk voor zich. Eerste twee foto's (gemaakt dor de voor ruit van mijn auto) heb ik echter gemaakt terwijl ik naar de plek reed waar de aanval net had plaats gevonden, dus echt recht zijn ze niet. Al heel wat dat je iets kunt zien, want we (we waren met drie journalisten en m'n tolk) knepen hem toch behoorlijk omdat we nog altijd Israelische vliegtuigen boven ons hoorden. Veel gestress dus vandaag. Gelukkig heeft het hotel waar we zitten (in het relatief rustige centrum van de stad) een strandje, direct grenzend aan de middellandse zee....heb dus ondanks het geouwehoer hier even gezwommen. Heerlijk. Maar je kijkt wel steeds omhoog omda al die vliegtuigen maar blijven overscheren terwijl er in de verte luide explosies klinken....morgen een paar foto's van mij en collega's in het water.....
harald Doornbos
AANVALLEN WORDEN STEEDS HEVIGER IN TYRE EN OMGEVING
Ik kom net teruggereden uit het centrum van Tyre, waar we de burgemeester gesproken hebben. Die man was vanzelfsprekend nogal depressief. Wel een aardige vent. Hij ziet het volgens mij ook allemaal niet meer zitten. Gaf ons nog een pakket mee met brochures over het Tyre cultureel festival, dat twee dagen geleden moeten zou zijn begonnen. Concerten, feesten, muziek, cinema. Alles ligt natuurlijk nu in het water. En meer hier. De bombardementen zijn vandaag heel hevig. Soms vijftien raketinslagen binnen halve minuut. Meeste aanvallen nog steeds net buiten de stad, waar Hezbollah zit. Ook wordt er gevuurd door de Israelies in toenemende mate gevuurd op auto's die over de wegen in eht zuiden van Libanon rijden. Vandaag tenminste al zeven auto's aangevallen, meeste inzittenden zijn burgers.
Twee uur geleden kregen we een melding binnen dat er een auto geraakt zou zijn door een raket vlak voor een zieken huis, iets ten zuiden van Tyre (dus nog dichter tegen Israel aan). Wij er naar toe. Hoe je die plek vindt? wel, gewoon de zwarte rookwolk volgen. Zometeen meer over dit behoorlijk damatische incident (ook een paar foto's van de directe nasleep van de luchtaanval), want de batterij van mijn computer is bijna leeg, heb stroom nodig.
Harald Doornbos
Ik kom net teruggereden uit het centrum van Tyre, waar we de burgemeester gesproken hebben. Die man was vanzelfsprekend nogal depressief. Wel een aardige vent. Hij ziet het volgens mij ook allemaal niet meer zitten. Gaf ons nog een pakket mee met brochures over het Tyre cultureel festival, dat twee dagen geleden moeten zou zijn begonnen. Concerten, feesten, muziek, cinema. Alles ligt natuurlijk nu in het water. En meer hier. De bombardementen zijn vandaag heel hevig. Soms vijftien raketinslagen binnen halve minuut. Meeste aanvallen nog steeds net buiten de stad, waar Hezbollah zit. Ook wordt er gevuurd door de Israelies in toenemende mate gevuurd op auto's die over de wegen in eht zuiden van Libanon rijden. Vandaag tenminste al zeven auto's aangevallen, meeste inzittenden zijn burgers.
Twee uur geleden kregen we een melding binnen dat er een auto geraakt zou zijn door een raket vlak voor een zieken huis, iets ten zuiden van Tyre (dus nog dichter tegen Israel aan). Wij er naar toe. Hoe je die plek vindt? wel, gewoon de zwarte rookwolk volgen. Zometeen meer over dit behoorlijk damatische incident (ook een paar foto's van de directe nasleep van de luchtaanval), want de batterij van mijn computer is bijna leeg, heb stroom nodig.
Harald Doornbos
Saturday, July 22, 2006
Beste mensen, hier Tyre in zuid Libanon....
Ik heb wonder boven wonder nog steeds de beschikking over internet hier (zij het met moeite), dus af en toe lukt het om een update op harryzzz te zetten.
Hoe het hier is? Wel, mooi klote, eerlijk gezegd. Vandaag naar een massabegravenis geweest van ongeveer 80 burgers die de afgelopen tien dagen in de regio om het leven zijn gekomen. Mannen, vrouwen - grote kisten. Kinderen - kleine kisten; vergelijkbaar met van die kleine houten kistjes waar ook je twee flessen wijn inzitten van het kerst pakket. Overal stonk het naar vergaande mens. De lijklucht was zo sterk dat iedereen z'n mond en neus probeerde te bedekken. Je wilt het echter niet geloven, na een uur went deze stank zelfs een beetje en sta je met wat mensen te praten, op dertig centimeter afstand van een kist. Iedereen lijkt te roken, zelfs de niet-rokers. Alles is beter dan deze lijkenlucht en de sigarettenrook jaagt de geur en de vliegen tijdelijk weg. Vrouwen huilen, mannen huilen. Iedereen kijkt sip. Sommige mensen schreeuwen anti-Israel leuzen.
Het duurt eindeloos voordat de bijna 80 lijkkisten voor het ziekenhuis zijn neergezet. Ik ga ondertussen even naar de barbier om me te laten scheren. Kinderen spelen tien meter verderop op computerspelletjes, vrouwen doen boodschappen. Het leven gaat door, zo heet het cliche. En natuurlijk is dat nog weer waar ook.
Natuurlijk raakt het je, natuurlijk ben je treurig vanwege de dood van medemensen. Zeker omdat het er sterk op lijkt dat de meesten echt helemaal niets met Hezbollah te maken hebben. Vrouwen en kinderen, voornamelijk geraakt door raketten toen ze over straat reden. In het ziekenhuis kort geleden ook een mevrouw gezien die in een auto zat die geraakt werd. Ze is nu verlamd want haar rug is gebroken. Een plastic slangetje, half gevuld met urine, loopt uit haar lichaam. Het drama dat de oorlog deze vrouw levens lang heeft gegeven. haar drie kinderen, haar man (die boer is). Gebouwen kun je opbouwen, bruggen ook. maar deze mevrouw zal dus nooit meer lopen en ook ver nadat de god vrezende en baardige politici (die bereid bleken om het hele land op te offeren om aan de macht te blijven) weer in hun grote huizen en dikke auto's allerlei anti-amerika, anti-israel, anti-weet ik veel, ik haat alles-bijeenkomsten gaan organiseren, zal deze vrouw nog in een bed liggen en als ze geen slangetje heeft, zal ze in haar eigen bed pissen. Het beeld van deze oorlog voor me is tot nu toe deze verlamde mevrouw in een bed...
Ooit een nachtmerrie gehad en daarna wakker geworden en gedachtg: pfffffffffffffffffff, valt dat even mee. Verlamde mevrouw wordt dus wakker en realiseert zich: Mijn god, dit is voor altijd, het is geen droom, dit is voor eeuwig. De haatzaaiers, de geweld verheerlijkers, de gelovige huichelaars, de piloten in de lucht, al diegene die met plezier raketten naar het noorden en naar het zuiden afvuren...echt, iedereen de pot op. En ik weet dat het al miljoenen keren is gezegd: Oorlog is verschrikkelijk. Maaromdat het niet kwaad kan om de waarheid te vaak te horen, schrijf ik het nog graag een keertje op. Oorlog is verschrikkelijk...wat valt er eigenlijk nog meer over te zeggen.
Harald Doornbos
Ik heb wonder boven wonder nog steeds de beschikking over internet hier (zij het met moeite), dus af en toe lukt het om een update op harryzzz te zetten.
Hoe het hier is? Wel, mooi klote, eerlijk gezegd. Vandaag naar een massabegravenis geweest van ongeveer 80 burgers die de afgelopen tien dagen in de regio om het leven zijn gekomen. Mannen, vrouwen - grote kisten. Kinderen - kleine kisten; vergelijkbaar met van die kleine houten kistjes waar ook je twee flessen wijn inzitten van het kerst pakket. Overal stonk het naar vergaande mens. De lijklucht was zo sterk dat iedereen z'n mond en neus probeerde te bedekken. Je wilt het echter niet geloven, na een uur went deze stank zelfs een beetje en sta je met wat mensen te praten, op dertig centimeter afstand van een kist. Iedereen lijkt te roken, zelfs de niet-rokers. Alles is beter dan deze lijkenlucht en de sigarettenrook jaagt de geur en de vliegen tijdelijk weg. Vrouwen huilen, mannen huilen. Iedereen kijkt sip. Sommige mensen schreeuwen anti-Israel leuzen.
Het duurt eindeloos voordat de bijna 80 lijkkisten voor het ziekenhuis zijn neergezet. Ik ga ondertussen even naar de barbier om me te laten scheren. Kinderen spelen tien meter verderop op computerspelletjes, vrouwen doen boodschappen. Het leven gaat door, zo heet het cliche. En natuurlijk is dat nog weer waar ook.
Natuurlijk raakt het je, natuurlijk ben je treurig vanwege de dood van medemensen. Zeker omdat het er sterk op lijkt dat de meesten echt helemaal niets met Hezbollah te maken hebben. Vrouwen en kinderen, voornamelijk geraakt door raketten toen ze over straat reden. In het ziekenhuis kort geleden ook een mevrouw gezien die in een auto zat die geraakt werd. Ze is nu verlamd want haar rug is gebroken. Een plastic slangetje, half gevuld met urine, loopt uit haar lichaam. Het drama dat de oorlog deze vrouw levens lang heeft gegeven. haar drie kinderen, haar man (die boer is). Gebouwen kun je opbouwen, bruggen ook. maar deze mevrouw zal dus nooit meer lopen en ook ver nadat de god vrezende en baardige politici (die bereid bleken om het hele land op te offeren om aan de macht te blijven) weer in hun grote huizen en dikke auto's allerlei anti-amerika, anti-israel, anti-weet ik veel, ik haat alles-bijeenkomsten gaan organiseren, zal deze vrouw nog in een bed liggen en als ze geen slangetje heeft, zal ze in haar eigen bed pissen. Het beeld van deze oorlog voor me is tot nu toe deze verlamde mevrouw in een bed...
Ooit een nachtmerrie gehad en daarna wakker geworden en gedachtg: pfffffffffffffffffff, valt dat even mee. Verlamde mevrouw wordt dus wakker en realiseert zich: Mijn god, dit is voor altijd, het is geen droom, dit is voor eeuwig. De haatzaaiers, de geweld verheerlijkers, de gelovige huichelaars, de piloten in de lucht, al diegene die met plezier raketten naar het noorden en naar het zuiden afvuren...echt, iedereen de pot op. En ik weet dat het al miljoenen keren is gezegd: Oorlog is verschrikkelijk. Maaromdat het niet kwaad kan om de waarheid te vaak te horen, schrijf ik het nog graag een keertje op. Oorlog is verschrikkelijk...wat valt er eigenlijk nog meer over te zeggen.
Harald Doornbos
Thursday, July 20, 2006
Vervolg foto's uit Tyre, zuid Libanon
Er ging hier net wat mis met het internet, dus hierbij nog een paar foto's die ik vandaag en gisteren gemaakt heb. Wat het voorstelt staat in de vorige post. Internet is hier nogal onstabiel, is al een klein wonder dat het werkt. Op dit moment veel activiteit in de lucht van straaljagers en drones. Hoorde half uur geleden twee luide explosies, behoorlijk ver weg, dat wel. Zit inmiddels in een hotelletje in een christelijke wijk van Tyre, waar alle buitenl
andse jurnalisten nu ziten. Idee hierachter is dat het veiliger is dan een moslim wijk (vorige hotel lag in moslim gebied) omdat christelijke arabieren nou eenmaal bijna niets met Hezbollah te maken hebben. Het hotel ontving gisteren wel een telefoontje vanuit Israel waarin via een bandje werd gewaarschuwd om de stad te verlaten en dat het Israelische leger niet zou schieten op naar het noorden vertrekkende auto's. Blijven zou 
worden beschouwd als een 'act of defince'. Bijna iedereen in Tyre heeft zo'n israelische opgenomen boodschap via de teloofn ontvangen. Onderdeel van bang maken van de lokale bevolking en Israel's hoop dat het gebied ontvolkt zodat het een stuk makkelijker wordt om Hezbollah te bevechten. Genoeg, hieronder de foto's.... 
EXCLUSIEVE FOTO'S UIT TYRE, ZUID LIBANON
Hierbij een paar foto's uit Tyre...eerste is de strandstoel wa ik vannacht geslapen heb (zeer bizar, hele nacht vlogen vliegtuigen over die een plek iets ten zuiden van ons bombardeerden, bij de hele nacht kon je grote rode steekvlammen zien waarna je een knal hoorde - en dat allemaal liggend op een strandstoel).
Vervolgens foto's van wachtende vluchtelingen op het strand, daarna een paar uit de haven, waar de mensen een boot probeerden te bereiken, zodat ze konden vertrekken uit deze ellende. Zie in sommige gevallen de rookwolken van inslaande raketten en z
ware bommen op de achtergrond. De laatste foto's zijn ggeisteren door me gemaakt, voor het ziekenhuis hier staan twee koelwagens met daarin de lichamen van 98 oorlogsdoden. Er is een tekort aan lijkzakken, dus de meesten zijn gewoon in vuilniszakken verpakt. De lichamen kunnen niet worden begraven omdat de familie van de doden of zelf ook dood is , of spooloos is of haar dorpen niet uit durft vanwege de bombardementen hier. Zeer treurig allemaal. En iedereen kan ziech voorstellen hoe verschikkelijk het er stonk toen een medewerker van het ziekenhuis de achter klep opentrok van de twee vrachtwagens. echt, niet normaal. Ik ben al op veel plekken in de wereld geweest, maar nog nooit zo'n stank gero
ken. heb er bijna spijt van dat ik in de vrachtwagens met de lichamen heb gestaan. Dit was een beetje te. En omdat ik me hier niet kan wassen en ik maar een stel kleren bij me heb (die ik drag) stinken m'n kleren er nog altijd naar. Dit is niet meer leuk.
Beste mensen, ik heb hier een telefoonlijntje gevonden zodat ik een update kan maken uit tyre, in het zuiden van Libanon. De situatie is hier ronduit dramatisch. In tegenstelling tot beirut, waar af en toe wordt gebombardeerd, gaat het hier in het zuiden bijna de heel tijd door. 24 uur per dag hoor je vliegtuigen overkomen. Ook het constante en zeer irritante geluid van een brommer, die echter over de stad heen vliegt en natuurlijk geen brommer maar een drone (een klein onbemand verkenningsvliegtuigje) is. We hopen allemaal dat dat ding snel uit de lucht valt want elke keer als ie overkomt vallen de bommen weer. Vandag is er gebombardeerd door de Israelische luchtmacht ten zuiden, oosten en ook ten noorden van Tyre. Je hebt hier heel erg het gevoel dat we vast zitten. niet omdat de Israelische soldaten ons hebben omsingeld, maar omdat de Israelische luchtmacht vanuit de lucht een soort van ring om de stad heeft gelegd. Niemand durft naar buiten. Wel is er wonder boven wonder nog elecriciteit. En ik heb dus ook nog een telefoon gevonden die het doet. De VN trekken zich op di moment terug uit Tyre. Wordt te gevaarlijk vinden ze. betekent dat de stad vanaf vanavond een beetje vogelvrij is. Met grote regelmaat hor je bommen exploderen. Grote vijfhonderd kilo wegende monsters die de lucht doen verplaatsen en luide knallen opleveren. Af en toe landt er een raket of bom heel dicht bij het centrum van de stad. Sommigen flatgebouwen hier zijn al ingestort. Diepe kraters zitten in het wegdek. Afgelopen nacht in een hotel geslapen (wel, op het strand in een strandstoel, samen met honderden vluchtelingen). Daar zaten tot vandaag honderden vluchtelingen enn ook de VN. Maar omdat de VN nu is vertrokken, vrezen we daar een luchtaanval en zitten de meeste journalisten die hier nog zijn in een hotel in een christelijke ijk van de stad. Dit in de hoop dat de Israelies de wijk rondom de kerk niet zo hard gaan aanpakken omdat de libanese christenen nou eenmaal minder enthouaist zijn over Hezbollah dan de meeste shi'ietiche moslims. Ik probeer nu een paar foto's door te sturen die ik vandaag heb gemaakt van een evacuatie van honderden vluchtelingen die naar een groot passageirs schip werden vervoerd in kleine sloepen vanuit de haven van Tyre. De hele tijd werd er gebombaderd, zelfs in de buurt van het schip. Waan zin, werkelijk waanzin. De burgers hier zijn zeer bang. Zeker nu de VN weg zijn heerst er paniek. Nimand op sraa, meeste winkels gesloten en absoluut niets te merken van enige internationale hulpverleningsclub. waar zijn die gasten wanneer je ze nodig hebt.Er scheren nu weer vliegtuigen laag over. En die brommer in de lucht is er ook nog steeds. we hopen maar op het beste.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Wednesday, July 19, 2006
Beste mensen,
Mijn broer belde me net, hij zit in het zuiden van Libanon, in de stad Tiyre. Hij heeft daar geen of hele langzame internetverbinding, vandaar dat ik (Saskia Doornbos) dit bericht er bij deze namens hem op zet.
Hij zit in een hotel tussen 1000en vluchtelingen en slaapt vannacht op een strandstoel, (want het hotel is vlak bij de middelandse zee).
De stad is uitgestorven, israelische vliegtuigen en tanks namen de heuvels rondom Tiyre de hele tijd onder vuur. Overal explosies en rookwolken, 1000en vluchtelingen in auto's rijden vanuit de Tiyre regio richting het noorden naar Beirut toe. Iedereen heeft witte handdoeken uit de auto's hangen, kinderen zwaaien met witte zakdoekjes, bijna wanhopige pogingen om aan de piloten - die als god boven onze hoofden vliegen - duidelijk te maken dat ze geen hezbollah zijn, maar burgers.
Dit vertelde hij me net in een telefoongesprek. Zolang hij daar zit kan hij z'n weblog uiteraard niet zo goed bij houden, maar op deze manier in ieder geval wat actuele informatie. Z'n telefoonnummers doen het nog wel.
Mijn broer belde me net, hij zit in het zuiden van Libanon, in de stad Tiyre. Hij heeft daar geen of hele langzame internetverbinding, vandaar dat ik (Saskia Doornbos) dit bericht er bij deze namens hem op zet.
Hij zit in een hotel tussen 1000en vluchtelingen en slaapt vannacht op een strandstoel, (want het hotel is vlak bij de middelandse zee).
De stad is uitgestorven, israelische vliegtuigen en tanks namen de heuvels rondom Tiyre de hele tijd onder vuur. Overal explosies en rookwolken, 1000en vluchtelingen in auto's rijden vanuit de Tiyre regio richting het noorden naar Beirut toe. Iedereen heeft witte handdoeken uit de auto's hangen, kinderen zwaaien met witte zakdoekjes, bijna wanhopige pogingen om aan de piloten - die als god boven onze hoofden vliegen - duidelijk te maken dat ze geen hezbollah zijn, maar burgers.
Dit vertelde hij me net in een telefoongesprek. Zolang hij daar zit kan hij z'n weblog uiteraard niet zo goed bij houden, maar op deze manier in ieder geval wat actuele informatie. Z'n telefoonnummers doen het nog wel.
Tuesday, July 18, 2006
18.45 - laatste nieuws over het aantal vluchtelingen in Beirut: 40.000 vluchtelingen bevinden zich volgens de regering nu in Beirut, ze worden ondergebracht in openbare scholen. Het daadwekrelijke cijfer ligt vele malen hoger aangezien eindeloos veel mensen de stad hebben verlaten of vanuit gevaarlijke wijken naar familie en vrienden zijn uitgeweken die iets verder van de plekken wonen waar bombardementen plaatsvinden. Dit aantal mensen valt echter niet te tellen. In ieder geval, in de scholen zitten nu dus alleen al 40.000 mensen.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
18.35 - Ben weer thuis. De stad is nog steeds grotendeels uitgestorven. In Hamra, in west-Beirut, zag ik echter een paar winkels open die gisteren nog dicht waren. Het was vandaag in Beirut rustig. Benzine, electriciteit en water is nog altijd voorradig in de meeste wijken (afgezien dan natuurlijk van de shi’ietische buitenwijken, die grotendeels plat liggen).
Zag net in mijn straatje in de wijk Achrafieh een familie haar auto volladen met dekens, voedsel en huisraad. Tussen de spullen zag je de koppies van een paar geinige kleine kinderen die lachten en hun tong uitstaken. Veel ouders vertellen hun kinderen dat de knallen vuurwerk zijn en dat het feest is. Op deze manier maken de kleintjes zich tenminste niet zoveel zorgen. De familie uit mijn straat vertelde dat ze naar Syrie gaan omdat het daar nog steeds rustig is.
Harald Doornbos
Zag net in mijn straatje in de wijk Achrafieh een familie haar auto volladen met dekens, voedsel en huisraad. Tussen de spullen zag je de koppies van een paar geinige kleine kinderen die lachten en hun tong uitstaken. Veel ouders vertellen hun kinderen dat de knallen vuurwerk zijn en dat het feest is. Op deze manier maken de kleintjes zich tenminste niet zoveel zorgen. De familie uit mijn straat vertelde dat ze naar Syrie gaan omdat het daar nog steeds rustig is.
Harald Doornbos
16.25 - Ik ga weer even de stad in. Heb vandaag lang doorgeslapen, want was uitgeput. Het is zonnig en warm in beirut. Heb de hele dag nog geen explosie gehoord. Goed teken?Ik weet het niet. het kan zo weer beginnen. En in de rest van het land wordt er nog altijd wel gebombardeerd...heb inmiddels 180 liter benzine op m'n balkon staan, daar kan m'n generator ongveer 20 dagen op lopen. Wonderboven wonder is er nog altijd electriciteit. Vandaag wel een powercut van ongeveer 3 uur, maar de electriciteit is weer terug...Ben ongveer over anderhalf uur terug....
Harald Doornbos
Harald Doornbos
08.05 - situatie in Beirut rustig. Ik heb de laatste tien uur geen explosie meer gehoord. Maar heb vannacht danook als een blok geslapen omdat ik enigszins uitgeput was. Dus wellicht is de rest van het land ook inmiddels plat gegooid, ik zou toch niet wakker zijn geworden. Maar overal zijn steeds meer vluchtelingen zichtbaar. In parken en scholen. Overal op de straten zie je mensen lopen met tassen, auto's gevuld met matrassen. Als je de weg vraagt, krijg je steeds vaker als antword: "Sorry, geen idee, ik ben niet van hier." Het officiele getal staat nu op 400.000, wat 10 procen van de totale bevolking is. En dat allemaal binnen een week.
Hieronder de belangrijkste 'vluchtelingen stromen' die op dit moment plaatsvinden:
- Zuid naar Midden en Beka'a vallei: Ongeveer 100 duizend mensen (VOORAL SHI'IETEN) probere uit het zuiden van Libanon (vlak bij de grens met Israel dus) naar de hoofdstad Beirut te komen. Afgezien van de zuidelijke shi'ietische wijken is Beirut redelijk veilig. Ook vertrekken shi'ieten uit het zuiden naar de Beeka'a vallei in het ooste van het land.
- Beirut naar noorden en Beka'a: Ongeveer 200 duizend shi'ieten uit de zuidelijke wijken in Beirut (Dahyeh genaamd, Dahyeh betekent 'buitenwijken', suburbs in het Arabisch). Dahir is veel te gevaarlijk om nog te wonen. Alleen een paar hezbollah strijders bevinden zich daar nog. Dahyh is inmiddels door Hezbollah afgesloten om te voorkomen dat criminelen spullen jatten uit de ingestortte huizen). Ook zijn tienduizenden shi'ieten vanuit Beirut naar de Beka'a vallei gevlucht. De Beka'a vallei is trouwens het hartland van Libanees Arabische shi'ieten. ook zijn inmiddels tienduzienden niet-shie'ieten naar het noorden gevluchte. Soennieten, Druzen, en Christenen hebben huisjes en hotelkamers gehuurd in de bergen in het noorden. Dit uit angst dat Israel haar bombardementen zal uitbreiden tot ook niet-Shi'ietische wijken van Beirut (zo werd gisteren de haven in het centrum van de stad al gebombardeerd)
- Niet-Libanezen of Libanezen met een buitenlandse paspoort vluchten massaal naar Syrie en Cyprus. Het gaat hier om enkele tienduizenden mensen. Westerlingen veelal via hun ambassade (die bussen of schepen heeft georganiseerd), Syrische arbeiders die in Libanon werken zijn massaal naar Syrie teruggekeerd. Veel Libanezen hebben hebben trouwens dual-nationalitiy vanwege de vele vluchtelingen die de eerste burgeroorlog opleverde. Er bevinden zich bijvoorbeeld 25.000 Amerikanen in Libanon, maar dit zijn voor het allergrootste gedeelte Libanezen met een Amerikaanse paspoort. Bizar detail is dat de meeste Christelijke Libanezen Franse paspoorten hebben, juis Libanese Shi'ieten hebben voornamelijk Amerikaanse paspoorten. Het is hier niet merkwaardig om een Hezbollah strijder te ontmoeten die Israel en Amerika wil vernietigen en op hetzelfde moment een Amerikaans paspoort heeft.
Harald Doornbos
Hieronder de belangrijkste 'vluchtelingen stromen' die op dit moment plaatsvinden:
- Zuid naar Midden en Beka'a vallei: Ongeveer 100 duizend mensen (VOORAL SHI'IETEN) probere uit het zuiden van Libanon (vlak bij de grens met Israel dus) naar de hoofdstad Beirut te komen. Afgezien van de zuidelijke shi'ietische wijken is Beirut redelijk veilig. Ook vertrekken shi'ieten uit het zuiden naar de Beeka'a vallei in het ooste van het land.
- Beirut naar noorden en Beka'a: Ongeveer 200 duizend shi'ieten uit de zuidelijke wijken in Beirut (Dahyeh genaamd, Dahyeh betekent 'buitenwijken', suburbs in het Arabisch). Dahir is veel te gevaarlijk om nog te wonen. Alleen een paar hezbollah strijders bevinden zich daar nog. Dahyh is inmiddels door Hezbollah afgesloten om te voorkomen dat criminelen spullen jatten uit de ingestortte huizen). Ook zijn tienduizenden shi'ieten vanuit Beirut naar de Beka'a vallei gevlucht. De Beka'a vallei is trouwens het hartland van Libanees Arabische shi'ieten. ook zijn inmiddels tienduzienden niet-shie'ieten naar het noorden gevluchte. Soennieten, Druzen, en Christenen hebben huisjes en hotelkamers gehuurd in de bergen in het noorden. Dit uit angst dat Israel haar bombardementen zal uitbreiden tot ook niet-Shi'ietische wijken van Beirut (zo werd gisteren de haven in het centrum van de stad al gebombardeerd)
- Niet-Libanezen of Libanezen met een buitenlandse paspoort vluchten massaal naar Syrie en Cyprus. Het gaat hier om enkele tienduizenden mensen. Westerlingen veelal via hun ambassade (die bussen of schepen heeft georganiseerd), Syrische arbeiders die in Libanon werken zijn massaal naar Syrie teruggekeerd. Veel Libanezen hebben hebben trouwens dual-nationalitiy vanwege de vele vluchtelingen die de eerste burgeroorlog opleverde. Er bevinden zich bijvoorbeeld 25.000 Amerikanen in Libanon, maar dit zijn voor het allergrootste gedeelte Libanezen met een Amerikaanse paspoort. Bizar detail is dat de meeste Christelijke Libanezen Franse paspoorten hebben, juis Libanese Shi'ieten hebben voornamelijk Amerikaanse paspoorten. Het is hier niet merkwaardig om een Hezbollah strijder te ontmoeten die Israel en Amerika wil vernietigen en op hetzelfde moment een Amerikaans paspoort heeft.
Harald Doornbos
Dag zeven
00.20 - Sinds een kwartier scheren er weer allerlei vliegtuigen over Beirut. Nog geen explosies gehoord, maar lijkt slechts een kwestie van tijd. Hierbij een paar foto's die ik op maandag heb gemaakt na een Israelische airstrike op een paar mysterieuze vrachtwagens (waarover vandaag meer). Dit is tevens het incident waar, volgens Libanezen, de Israeliers een vliegtuig verloren. Maar Israel ontkent het en ik heb m'n best gedaan om een stuk vliegtuig te vinden ter plekke - nada nista te zien van een neergehaald vliegtuig. Wel grote schade aan dit gebied...
Monday, July 17, 2006
DAG ZES
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
DAG ZES
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
Sunday, July 16, 2006
Ik ben inmidels al weer een tijdje thuis. Heb aan een paar stukken voor m'n krant gewerkt. Toennet weer aanvallen op de luchthaven - dit is al de vierde keer. Opnieuw zijn installaties geraakt waar kerosine wordt opgeslagen. Gelukkig nog niet de aankomst/vertrek hal. Dat is namelijk een prachtig, modern gebouw, eigenlijk net klaar nadat de oude luchthaven tijdens de burgeroorlog (1975-1990) werd vernield. Haret Hreik, de wijk waar Hezbollah haar hoofdkwartier heeft, is inmiddels echt veranderd in een war zone. Acht verdiepingen tellend gebouw van Hezbollah hoofdkwartier is ineengezakt. Zelfde geldt voor Al Manar (Hezbollah tv) met vijf verdiepingen. Al Manar zendt trouwens nog steeds wel uit. Vanaf een min of meer geheime lokatie. De zendtijd van de Hezbollah jongens en meisjes is met name gevuld met eindeloze lofuitingen aan het adres van leider Hassan Nassrallah. De meeste shi'ieten krijgen geen genoeg van hem. Gedichten worden voorgelzen op televisie, luisteraars bellen op en beginnen aan extreem emotionele toespraken waarin Nassrallah wordt vergeleken met iedere held uit de Islaamse geschiedenis. De predentator van Al Manar moet veelvuldig mensen tot zinnen brengen, want de meeste bellers ratelen tien minuten aan een stuk door. Op dit moment is het rustig in de stad (afgezien van het gebied rondom de luchthaven). Maar Israelische luchthaven worden er nu gemeld in het zuiden van Libanon, in de Beka'a vallei, rondom Sidon (Saida) en in Chtoura, de grenspost met Syrie. Ook dag vijf van de oorlog toonde alleen maar meer escalatie. Na de negen doden als gevolg van Hezbollah raketten in Haifa (Israel), vreest iedereen in Libanon nu een enorme afstraffing...wordt vervolgd (helaas)
Harald Doornbos
Harald Doornbos
DAG 5 VAN DE OORLOG IN LIBANON
09.56 - Situatie update: Vanochtend alles in Beirut redelijk rustig. Een of twee luide explosies, voor de rest rustig. Drone nog altijd boven de stad. Vliegtuigen af en toe, maar het laatste uur geen aanvallen. In Haifa, in Israel, zijn echter zojuist een tiental raketten van Hezbollah neergekomen. Volgens de eerste berichten ongeveer 20 gewonden en zelfs 9 doden, aldus de Israelische televisie. Verwachting hier is dat Israel vanwege de Haifa aanval opnieuw snel zal gaan bombarderen. Foto hiernaast is trouwens van gisteren, toen ik in de buurt stond van Haret Hreik, de Hezbollah wijk, die inmiddels zo goed als plat is gegooid. Libanese televisiezenders hebben beelden uitgezonden van de wijk en het heeft er inmiddels meer weg van Hiroshima, dan van Beirut, vijf dagen geleden. Er zijn trouwens niet al te veel doden en gewonden gevallen. Dat komt omdat Haret Hreik zo goed als leeg is, alle mensen zijn een paar dagen geleden vertrokken naar veiligerer gebieden. Ik ga trouwens nu de stad in. Als ik terugkom, meer over de situatie hier.
Harald Doornbos
01.22 - Omdat ik toch niet kan slapen vanwege de hevige bombardementen en zeer luide explosies die op dit moment plaatsvinden in Beirut, even het volgende: Na vier dagen oorlog in Libanon begin ik al de patronen te herkennen. Zo is het nu nacht, en dus doodstil op straat. Wat je eerst hoort is geruis in de lucht - dat zijn Israelische straaljagers die hoog boven de stad cikelen. Daarna een duikvlucht, wat inhoudt dat het geruis kort overgaat in een harder gebrom. Daarna doe je je vingers in je oren want binnen vijf tot tien seconden volgt er geheid een enorme explosie. De ruiten in m'n huis zijn nog heel, maar voor hoelang? Geen idee. De wijk die op dit moment zwaar wordt gebombardeerd (ieder kwartier tenminste zes tot acht raketten) heet Beer al-Amed en ligt - weinig verrassend - in het shi'ietische zuiden van de stad. Sinds de oorlog op woensdagochtend begon, is dit zonder twijfel de zwaarste nacht....tot nu toe is iedere dag slechter geweest dan de dag ervoor.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
00.40-Het is nacht hier. Donker, maar rustig. Tenminste voor het moment. Warm is het ook. Heerlijk zomerweer. Heb net in Junieh, een christelijke voorstad van Beirut, wat gegeten met een paar collega's omdat alle restaurants in Beirut zelf dicht zijn. Nu weer thuis. Vanaf mijn balkon kan ik overdag een stukje Middellandse Zee zien. Ik weet het, het klinkt als een cliche, maar deze oorlog is hoogst surrealistisch.
Beirut is Parijs en Teheran in een.
In de christelijke- en soennietische wijken rijdt een groot aantal jongeren rond in Porche's of Jaguar's (ik snap ook niet waar ze het geld vandaan halen). En veel vrouwen lopen op straat rond in sexy, halve bh'tjes. Bonjour - kifik? Hallo, hoe gaat het? Frans en Arabisch gebruiken ze door elkaar. Op vakantie naar Parijs. Of dansen in Beirut, naar het strand in Byblos. Wijntje, leuke date, lekker tongen.
Goed. Dan neem de auto en rijd tussen de vijfhonderd meter en twee kilometer en je arriveert in de shi'ietische wijken van de stad. Overal portretten van de leider van de Iraanse revolutie, aytollah Khomeini. Gesluierde vrouwen, zwarte habaja's. Jongste kind op de heup, drie kinderen aan de hand. Moeder weer zwanger. Vader altijd voorop. Oude Mercedessen. Geen alcohol, geen frans, geen feesten (behalve religieuze). Op vakantie naar Iran om de heilige plekken te bezoeken.
Ik weet het: de typering van de niet-shi'iet en de wel-shi'iet is clichematig. Natuurlijk zijn er in Beirut ultra-religieuze christenen en heel erg seculiere shi'ieten. Maar voor de grote meerderheid van beide groepen klopt bovenstaande beschrijving wel. In de christelijke-, Druzische- en soennitische moslim wijken, gaat het leven - ondanks de oorlog - nog redelijk zijn gewone gang. Israel bombardeert hier niet, want Hezbollah heeft in deze wijken van de stad geen aanhang. Dus kunnen de mensen redelijk rustig ademhalen.
Maar in de shi'ietische wijken is het op dit moment een mengelmoes van Baghdad, Faludjah en Kandahar. Voortdurenden luchtaanvallen. Enorme bommen. Hele huizenblokken worden tegen de grond gegooid door de Israelies. Viaducten, straten, kruispunten zijn er opgeblazen. Vluchtelingen, doden, gewonden. De meeste huizen die nog overeind staan hebben inmiddels geen ramen meer door de kracht van de explosies.
Terwijl ik deze woorden schrijf, zijn er opnieuw drie raketten ingeslagen. Ik schrik, want in de nacht - die rustig was - jagen die reusachtige klappen angst aan. Maar ik weet ook dat ze niet bij mij in de wijk zullen vallen (tenminste vorlopig nog niet) en dat shi'ieten twee kilometer verderop letterlijk worden opgeblazen en de schrik van hun leven - en hun dood - hebben. Nu is het weer rustig. Maar ik hoor vliegtuigen boven de stad cirkelen (en natuurlijk het bijna constante geluid van een drone - een onbemand vliegtuigje. Ik weet niet of ik vannacht kan slapen. De klappen zijn, zelfs hier, enorm en het gevoel dat zo dicht bij me inde buurt de stad wordt afgebroken, maakt me er ook niet rustiger op. Ik hoor weer een luide BAAAAAM. Daar komt er weer een aan. Iets verder weg, een iets minder luide knal. Wat een ellende, wat een fucking ellende.
Harald Doornbos
Beirut is Parijs en Teheran in een.
In de christelijke- en soennietische wijken rijdt een groot aantal jongeren rond in Porche's of Jaguar's (ik snap ook niet waar ze het geld vandaan halen). En veel vrouwen lopen op straat rond in sexy, halve bh'tjes. Bonjour - kifik? Hallo, hoe gaat het? Frans en Arabisch gebruiken ze door elkaar. Op vakantie naar Parijs. Of dansen in Beirut, naar het strand in Byblos. Wijntje, leuke date, lekker tongen.
Goed. Dan neem de auto en rijd tussen de vijfhonderd meter en twee kilometer en je arriveert in de shi'ietische wijken van de stad. Overal portretten van de leider van de Iraanse revolutie, aytollah Khomeini. Gesluierde vrouwen, zwarte habaja's. Jongste kind op de heup, drie kinderen aan de hand. Moeder weer zwanger. Vader altijd voorop. Oude Mercedessen. Geen alcohol, geen frans, geen feesten (behalve religieuze). Op vakantie naar Iran om de heilige plekken te bezoeken.
Ik weet het: de typering van de niet-shi'iet en de wel-shi'iet is clichematig. Natuurlijk zijn er in Beirut ultra-religieuze christenen en heel erg seculiere shi'ieten. Maar voor de grote meerderheid van beide groepen klopt bovenstaande beschrijving wel. In de christelijke-, Druzische- en soennitische moslim wijken, gaat het leven - ondanks de oorlog - nog redelijk zijn gewone gang. Israel bombardeert hier niet, want Hezbollah heeft in deze wijken van de stad geen aanhang. Dus kunnen de mensen redelijk rustig ademhalen.
Maar in de shi'ietische wijken is het op dit moment een mengelmoes van Baghdad, Faludjah en Kandahar. Voortdurenden luchtaanvallen. Enorme bommen. Hele huizenblokken worden tegen de grond gegooid door de Israelies. Viaducten, straten, kruispunten zijn er opgeblazen. Vluchtelingen, doden, gewonden. De meeste huizen die nog overeind staan hebben inmiddels geen ramen meer door de kracht van de explosies.
Terwijl ik deze woorden schrijf, zijn er opnieuw drie raketten ingeslagen. Ik schrik, want in de nacht - die rustig was - jagen die reusachtige klappen angst aan. Maar ik weet ook dat ze niet bij mij in de wijk zullen vallen (tenminste vorlopig nog niet) en dat shi'ieten twee kilometer verderop letterlijk worden opgeblazen en de schrik van hun leven - en hun dood - hebben. Nu is het weer rustig. Maar ik hoor vliegtuigen boven de stad cirkelen (en natuurlijk het bijna constante geluid van een drone - een onbemand vliegtuigje. Ik weet niet of ik vannacht kan slapen. De klappen zijn, zelfs hier, enorm en het gevoel dat zo dicht bij me inde buurt de stad wordt afgebroken, maakt me er ook niet rustiger op. Ik hoor weer een luide BAAAAAM. Daar komt er weer een aan. Iets verder weg, een iets minder luide knal. Wat een ellende, wat een fucking ellende.
Harald Doornbos
Saturday, July 15, 2006
Hierbij de foto's die ik net heb gemaakt van de luchtaanvallen, inmiddels veertig minuten geleden, op Haret Hreik, shi'ietische wijk in Beirut. Laatste nieuws: Ook Manara, een vuurtoren aan de boulevard van Beirut is getroffen - het topje is er af. (Dit heb ik trouwens zelf nog niet met m'n eigen ogen gezien, dus voorlopig blijft het nog onbevestigd)
Harald Doornbos
20.04 - Ben net weer thuis aangekomen. In de buurt geweest van haret Hreik, de wijk die al nu dagen met grote regelmaat wort bestookt vanuit de lucht. Toen wij (ik en wereld omroep collega Hans Jaap Melisse) arriveerde op een heuveltje met uitzicht op haret Hreik, ontploften binnen vijf minuten de eerste raketten. Daarna tien minuten pauze en opnieuw raketten. Enorme klappen, grote rookwolken. De derde reeks raketten die ontploften waren dermate luid dat m'n opren er nog een klein beetje van toeteren. Als het, staand op anderhalve kilometer al pijn doet, kun je je voorstellen wanneer je daa nog altijd woont. gelukkig zijn de meeste bewoners van haret Hreik inmiddels gevlucht, maar rennen nog altijd burgers en Hezbollah strijders rond. Ga nu de foto's oploaden die ik zojuist heb gemaakt. Dus een paar foto's binnen tien minuten....
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Zit nu Al-manar televisie te kijken (het hezbollah tv station). Zij melden dat de granaten allemaal landen in de wijk Haret Hreik, in de shi'ietische buitenwijken in het zuiden van de stad. Israelische vliegtuigenbombarderen op dit moment opnieuw. Er hangen enorme rookwolken boven Haret Hreik, bijna iedereen is uit de wijk vertrokken - veel te gevaarlijk. Dit maakt het zeer moeilijk om betrouwbare informatie te krijgen uit het gebied. Ik ga binnen tien minuten de stad in, richting Haret Hreik om een beter beeld van de situatie te krijgen....het is trouwens nu 18.25 lokale tijd beirut.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
18.03 lokale tijd Beirut (17.03 Nederlandse tijd): Opnieuw twee luide explosies. Volgens mij kwamen ze weer terecht in de shi'ietische wijken, zo'n drie kilometer verwijderd van de plek waar ik woon (in een christelijk Arabiche wijk, genaamd Achrafieh). Hezbollah hoofdkwartier daar is inmiddels opgeblazen. Waarover later meer. Binnen een uurtje of zo probeer ik ook een kaartje van Beirut op Harryzzz te zetten met daaropde plekken waar wie woont en waar er met name gebombardeerd wordt....
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Harryzzz begint vanuit de oorlog....
Beste mensen, de afgelopen dagen had ik het verschrikelijk druk vanwege de plotselinge gevechten die uitbraken tussen Hezbollah en Israeliche leger. Beirut wordt nu dagelijks gebombardeerd, het zuiden van Libanon ook. Ik zal vanaf vandaag zoveel mogelijk updates op dit weblog zetten vanuit Beiroet en de rest van Libanon. Ik houd het nu even kort: De laatste bommen sloegen ongeveer twee uur geleden in. Ik moet nu weer water en benzine verzamelen, want ik heb sterk het gevoel dat het binnenkort voorbij is met electriciteit en stromend water. Tot de volgende update! ( Je zult het niet geloven, maar terwijl ik de laatste woorden op schijf, slaan er weer twee raketten in)
Harald Doornbos
Beste mensen, de afgelopen dagen had ik het verschrikelijk druk vanwege de plotselinge gevechten die uitbraken tussen Hezbollah en Israeliche leger. Beirut wordt nu dagelijks gebombardeerd, het zuiden van Libanon ook. Ik zal vanaf vandaag zoveel mogelijk updates op dit weblog zetten vanuit Beiroet en de rest van Libanon. Ik houd het nu even kort: De laatste bommen sloegen ongeveer twee uur geleden in. Ik moet nu weer water en benzine verzamelen, want ik heb sterk het gevoel dat het binnenkort voorbij is met electriciteit en stromend water. Tot de volgende update! ( Je zult het niet geloven, maar terwijl ik de laatste woorden op schijf, slaan er weer twee raketten in)
Harald Doornbos
Tuesday, June 13, 2006
DE AANSLAGEN IN BEIRUT VAN VORIG JAAR
Ok, een paar foto's van al weer een tijdje geleden. Maar vorig jaar werd Libanon getroffen door een serie aanslagen. Het begon met de moord op ex-premier Rafiq Hariri op 14 februari 2005, daarna ongeveer 15 aanslagen tegen of prominente Libanezen die tegen de invloed van buurland Syrie in Libanon waren of bommen die ontploften in woonwijken in Beirut waar met name christelijke Arabieren wonen. Hier vier foto's die ik maakte, vlak na een aanslag op een christelijke woonwijk in Beirut. Een paar gewonden, geen doden. De lokale boys waren not amused en wilden wraak tegen de Syriers. Met die wraak viel het gelukkig nogal mee, maar veel Libaneze christenen (ongeveer 40 procent van de bevolking), hebben niet echt veel op met Syrie, noch met veel moslim libanezen trouwens. Nederland mag ooit een zeer verzuilde samenleving zijn geweest, Libanon is dat nog altijd. Laatst ontmoette ik een christelijk meisje. Heel progressief allemaal, had ook moslim vrienden. Haar vader had ook niets tegen moslims, zei ze, ondanks het feit dat hij de commandant was geweest van een christelijke militie tijdens de burgeroorlog. "Maar," zei zei, "M'n vader zegt altijd: Het maakt me niet uit met wie je trouwt, als-ie maar christen is."
Trouwens, die term "christelijke arabieren" betekent niet dat dat die lui dus de hele dag in de kerk zitten of zo (sommigen natuurlijk wel). Wanneer je een Libanese christen bent, betekent dat eigenlijk alleen maar dat je wel een Arabier maar geen moslim, druze of Palestijn bent. Dus een niet gelovige christelijke Arabier in Libanon, zal zichzelf nogsteeds beschouwen als een 'christen'.
Goed, genoeg geleuter. Hieronder de foto's van de nasleep van de aanslag. De beelden spreken voor zich. Alle
foto's: Harald Doornbos.
Ok, een paar foto's van al weer een tijdje geleden. Maar vorig jaar werd Libanon getroffen door een serie aanslagen. Het begon met de moord op ex-premier Rafiq Hariri op 14 februari 2005, daarna ongeveer 15 aanslagen tegen of prominente Libanezen die tegen de invloed van buurland Syrie in Libanon waren of bommen die ontploften in woonwijken in Beirut waar met name christelijke Arabieren wonen. Hier vier foto's die ik maakte, vlak na een aanslag op een christelijke woonwijk in Beirut. Een paar gewonden, geen doden. De lokale boys waren not amused en wilden wraak tegen de Syriers. Met die wraak viel het gelukkig nogal mee, maar veel Libaneze christenen (ongeveer 40 procent van de bevolking), hebben niet echt veel op met Syrie, noch met veel moslim libanezen trouwens. Nederland mag ooit een zeer verzuilde samenleving zijn geweest, Libanon is dat nog altijd. Laatst ontmoette ik een christelijk meisje. Heel progressief allemaal, had ook moslim vrienden. Haar vader had ook niets tegen moslims, zei ze, ondanks het feit dat hij de commandant was geweest van een christelijke militie tijdens de burgeroorlog. "Maar," zei zei, "M'n vader zegt altijd: Het maakt me niet uit met wie je trouwt, als-ie maar christen is."
Trouwens, die term "christelijke arabieren" betekent niet dat dat die lui dus de hele dag in de kerk zitten of zo (sommigen natuurlijk wel). Wanneer je een Libanese christen bent, betekent dat eigenlijk alleen maar dat je wel een Arabier maar geen moslim, druze of Palestijn bent. Dus een niet gelovige christelijke Arabier in Libanon, zal zichzelf nogsteeds beschouwen als een 'christen'.
Goed, genoeg geleuter. Hieronder de foto's van de nasleep van de aanslag. De beelden spreken voor zich. Alle
foto's: Harald Doornbos.
Thursday, June 08, 2006
BEIRUT'S SHI'IETEN VIEREN DOOD ZARQAWI
Vorige week staken ze nog autobanden in brand uit woede over de belediging van hun leider Hassan Nasrallah, maar vanochtend was het feest in de shi'ietische buitenwijken van Beirut.
Direct na de aankondiging dat in Irak de dood van Al-Zarqawi, de leider van "Al Qaeda in het land van de twee rivieren" (Al Qaeda bedoelt hiermee natuurlijk Irak, maar omdat ze niet geloven in "Westerse landsgrenzen" referen ze nooit aan Irak), was aangekondigd, begonnen shi'ieten hier als gekken in de lucht te schieten. Deze vreugde vuren hielden ongeveer vijf minuten aan. Daarna was het wel weer mooi geweest (of de munitie op natuurlijk). In ieder geval toont het een paar zaken aan:
1. Al die zotten in Oost en West die beweren dat Al Qaeda niet bestaat en dat Zarqawi een verzinsel was van Amerika, Israel of van harryzzz.blogspot.com zitten er voor de zoveelste keer weer eens naast.
2. Dat shi'ieten, zelfs in Beirut, zich terdege realiseren waar Al-Qaeda voor staat: extreem-imperialitisch, extreem-soennietisch, extreem gewelddadig, extreem-anti-vrijheid.
3. Dat een beperkte samenwerking tussen Westen en shi'ietische krachten (Iran, sh'ieten Irak, Alawitische regime Syrie, Hezbollah) zo z'n voordeel kan hebben in de strijd tegen de soennie-psychopaten.
4. Dat de Amerikaanse intelligence nog niet zo slecht is. Ik bedoel: Amerikanen zijn nieuw in het land, spreken geen Arabisch, worden overal tegengewerkt en beschoten en slagen er toch in om Saddam en Zarqawi uit te schakelen. Trouwens, bijna alle figuren die op het befaamde kaartspel stonden, zijn of dood of gepakt. Bush mag dan niet zo slim overkomen, maar denk niet dat de Amerikanen een stel cowboys zijn die als idioten door Irak trekken zonder dat ze enig benul hebben van de situatie.
5. dat shi'ieten in Beirut wapens thuis hebben liggen (surprise, surprise...)
Vorige week staken ze nog autobanden in brand uit woede over de belediging van hun leider Hassan Nasrallah, maar vanochtend was het feest in de shi'ietische buitenwijken van Beirut.
Direct na de aankondiging dat in Irak de dood van Al-Zarqawi, de leider van "Al Qaeda in het land van de twee rivieren" (Al Qaeda bedoelt hiermee natuurlijk Irak, maar omdat ze niet geloven in "Westerse landsgrenzen" referen ze nooit aan Irak), was aangekondigd, begonnen shi'ieten hier als gekken in de lucht te schieten. Deze vreugde vuren hielden ongeveer vijf minuten aan. Daarna was het wel weer mooi geweest (of de munitie op natuurlijk). In ieder geval toont het een paar zaken aan:
1. Al die zotten in Oost en West die beweren dat Al Qaeda niet bestaat en dat Zarqawi een verzinsel was van Amerika, Israel of van harryzzz.blogspot.com zitten er voor de zoveelste keer weer eens naast.
2. Dat shi'ieten, zelfs in Beirut, zich terdege realiseren waar Al-Qaeda voor staat: extreem-imperialitisch, extreem-soennietisch, extreem gewelddadig, extreem-anti-vrijheid.
3. Dat een beperkte samenwerking tussen Westen en shi'ietische krachten (Iran, sh'ieten Irak, Alawitische regime Syrie, Hezbollah) zo z'n voordeel kan hebben in de strijd tegen de soennie-psychopaten.
4. Dat de Amerikaanse intelligence nog niet zo slecht is. Ik bedoel: Amerikanen zijn nieuw in het land, spreken geen Arabisch, worden overal tegengewerkt en beschoten en slagen er toch in om Saddam en Zarqawi uit te schakelen. Trouwens, bijna alle figuren die op het befaamde kaartspel stonden, zijn of dood of gepakt. Bush mag dan niet zo slim overkomen, maar denk niet dat de Amerikanen een stel cowboys zijn die als idioten door Irak trekken zonder dat ze enig benul hebben van de situatie.
5. dat shi'ieten in Beirut wapens thuis hebben liggen (surprise, surprise...)
Friday, June 02, 2006
B R E A K I N G N E W S
GESPANNEN SITUATIE IN BEIRUT OP AIRPORT ROAD EN AAN BEIDE ZIJDEN VAN DE GROENE LIJN - DE SCHEIDINGSLIJN TUSSEN CHRISTLEIJKE EN SHI'IETISCHE WIJKEN. PROBLEMEN IN SHI'IETISCHE WIJK HARET HREIK, CHRISTENEN VERZAMELEN ZICH IN ACHRAFIEH EN AIN EL RUMMANEH.
GESPANNEN SITUATIE IN BEIRUT OP AIRPORT ROAD EN AAN BEIDE ZIJDEN VAN DE GROENE LIJN - DE SCHEIDINGSLIJN TUSSEN CHRISTLEIJKE EN SHI'IETISCHE WIJKEN. PROBLEMEN IN SHI'IETISCHE WIJK HARET HREIK, CHRISTENEN VERZAMELEN ZICH IN ACHRAFIEH EN AIN EL RUMMANEH.
SHI'IETEN IN LIBANON PROTESTEREN TEGEN COMEDY SHOW WAARIN HUN LEIDER -VOLGENS DE SHI'IETEN - BELACHELIJK WERD GEMAAKT, STEKEN BANDEN IN BRAND IN BEIRUT, BLOKKEREN WEGEN, HONDERDEN SHI'IETISCHE JONGEREN TREKKEN OP BROMMERS DOOR DE STAD, ZWAAIEN MET IRAANSE VLAGGEN, HEZBOLLAH LEDEN BESCHERMEN EEN KATHOLIEKE KERK, TEN MINSTE EEN MARIABEELD KAPOT GESLAGEN. MOSLIM JONGEREN VALLEN DISCO'S AAN IN CHRISTELIJKE WIJK
CHRISTELIJKE ARABIEREN GROEPEREN ZICH "OM HUN WIJKEN TE VERDEDIGEN", SOMMIGEN LOPEN MET KNUPPELS ROND, SFEER GRIMMIG.
TEGEN 03.30: MEESTE SHI'IETEN EN CHRISTENEN NAAR HUIS, LEGER PATROUILLEERT OVERAL, OP ROTONDES PANTSERVOERTUIGEN EN SOLDATEN, LEGER BLOKKADES OP ALLE WEGEN NAAR HET CENTRUM. ONBEVESTIGDE BRONNEN: DRIE GEWONDEN.
(foto boven: Christelijke Arabieren demonstreren in nachtelijk Beirut tegen wat zij noemen agressieve moslims die eerder op de avond demonstreerden en autobanden in brandstaken. Aan de shi'ietische zijde was het niet toegestaan door leden van Hezbollah om een foto te maken, dus daarom, alleen deze foto. copyright: Harald Doornbos)
Thursday, June 01, 2006
Amerikaanse soldaten in Irak...
Amerikaanse militairen van de California National Guard wachten op een eilandje in de rivier de Tigris om opgepikt te worden door helicopters. Eerder die dag bestormden ze het eilandje in een poging een einde te maken aan opstandelingen die het gebied gebruiken om granaten af te schieten op Baghdad-stad. Er viel echter geen opstandeling te bekennen, wel een paar schapen en een ezel. (foto: Harald Doornbos)
Amerikaanse militairen van de California National Guard wachten op een eilandje in de rivier de Tigris om opgepikt te worden door helicopters. Eerder die dag bestormden ze het eilandje in een poging een einde te maken aan opstandelingen die het gebied gebruiken om granaten af te schieten op Baghdad-stad. Er viel echter geen opstandeling te bekennen, wel een paar schapen en een ezel. (foto: Harald Doornbos)
Wednesday, May 31, 2006
DRIE FOTO'S UIT BAGHDAD
Omdat het weer (opnieuw, nog altijd enz) zo onrustig is in Irak, hier drie foto's die ik afgelopen november maakte in Baghdad tijdens een embed met een eenheid van de California National Guard.
Omdat het weer (opnieuw, nog altijd enz) zo onrustig is in Irak, hier drie foto's die ik afgelopen november maakte in Baghdad tijdens een embed met een eenheid van de California National Guard.
1. Killing in Baghdad night. After ignoring four warning shots from US soldiers, a white car was fired at by US troops. The driver survived, but the man on the passenger seat, received multiple shotwounds. US troops tried to save his life, but he shortly died on the spot after this picture was taken. The US soldiers feared a suicide bomb, but the only stuff found in the car was a bag full of nuts. It is entirely unclear why the Iraqi driver drove straight at US troops and why he ignored the four warning shots. (copyright photo: Harald Doornbos)
2. Een jonge Irakie, lid van de vrij beruchte Wolve-Unit (Wolf eenheid) tijdens een operatie in zuid-Baghdad. De ene (met name shi'ieten en Koerden) beschouwen de Wolven als "beschermers" die veelal veel effectiever (en gewelddadiger) zijn dan de Amerikanen, en de ander (voornamelijk soennieten) die de Wolven zien als een semi-crimineel, semi-religieus doodseskader (en inderdaad, opnieuw een stuk gewelddadiger dan de Amerikanen). (Foto: Harald Doornbos)
3. Een jonge soenniet wordt ondervraagd na de nachtelijke bestorming van een paar huizen in zuid-Baghdad waar Amerikanen en Irakese ordetroepen vermoedden dat zich terroristen ophielden. (Foto: Harald Doornbos)
Afghaanse soldaat zit op z'n bed, met posters van Aishwarya Rai (Indiase Bollywood ster) aan de muur.Tien soldaten van het ANA (Afghan National Army) leven op dezelfde basis als dertig Amerikaanse militairen in de Zabul provincie in zuid-Afghanistan. Afghanen en Amerikanen patrouilleren soms samen door de regio en ze leven min of meer gezamelijk op de basis. De Afghaanse soldaten zijn (in tegenstelling tot de meeste politiemannen) niet afkomstig uit Zabul, maar uit het noorden van Afghanistan. Het goede hiervan is dat er geen familie- of vriendschapsbanden bestaan tussen de soldaten en de lokale bevolking, wat er weer toe leidt dat het verstikkende "vriendjespolitiek en het voortrekken van neven, broers en andere familieleden" geen rol speelt. De lokale politie daarentegen zijn local homeboys - en dus trekken ze hun familieleden voor terwijl Afghanen die geen familie zijn met grote regelmaat worden beroofd. Politiemannen die roven, stelen en mensen zonder reden in elkaar slaan? Volledig normaal en geaccepteerd in Afghanistan. Leading nowhere with these guys....
(foto: Harald Doornbos)
Tuesday, May 30, 2006
Drie funky foto's uit Iran, waar ik een paar weken geleden was.
2. Op de parkeerplaats voor het graf van ayatollah Khomeini, een bus met de tekst: "Welcome to my bus, we go to trip, god bay." Zoals mijn moeder altijd al zegt: "Hier maakt men engels!" Maar grappig is het wel.
3. Je hebt IKEA en IKIA. Die eerste kennen we allemaal wel, die tweede toch iets minder. IKIA staat namelijk voor het Imam Khomeini International Airport, de net nieuwe luchthaven buiten Teheran. IKIA is ook een reusachtige hal en het heeft stoeltjes, maar die kun je niet kopen. In de vertrekhal een speciale ruimte - niet voor VIPs maar voor CIPs- Commericial Important Persons. En nee, met 100 dollar op zak kwam ik er niet in...
1. Achter op de brommer in Teheran, in de helm van mijn vriend (En ik maar denken dat-ie met een taxi aan zou komen toen hij meldde dat hij vervoer zou regelen!)
2. Op de parkeerplaats voor het graf van ayatollah Khomeini, een bus met de tekst: "Welcome to my bus, we go to trip, god bay." Zoals mijn moeder altijd al zegt: "Hier maakt men engels!" Maar grappig is het wel.
3. Je hebt IKEA en IKIA. Die eerste kennen we allemaal wel, die tweede toch iets minder. IKIA staat namelijk voor het Imam Khomeini International Airport, de net nieuwe luchthaven buiten Teheran. IKIA is ook een reusachtige hal en het heeft stoeltjes, maar die kun je niet kopen. In de vertrekhal een speciale ruimte - niet voor VIPs maar voor CIPs- Commericial Important Persons. En nee, met 100 dollar op zak kwam ik er niet in...
Thursday, May 25, 2006
American Football op een Amerikaanse basis in het zuiden van Afghanistan.
Soms voetballen de Amerikaanse soldaten met leden van het Afghaanse leger. Maar voetbal is nou niet echt populair in Amerika. Dus af en toe gooien de VS soldaten onderling een balletje over. Alsof ze thuis zijn. Nou is het zuiden van Afghanistan, met woestijn, kamelen en bergen, nogal verschillend van New York city. Maar soldaten die uit Nevada of New Mexico komen, zeggen dat er eigenlijk niet zoveel verschil bestaat tussen Afghanistan en thuis. True, hier dragen ze wat meer wapens. Zelfs Texas is een behoorlijke 'softy state', vergeleken met de provincie Zabul hier.
(foto: Harald Doornbos)
Wednesday, May 24, 2006
Amerikaanse basis in Zabul provincie, zeventig kilometer ten oosten van de hoofdstad Qalat.
De basis is klein (ongeveer 80 bij 80 meter), ommuurd en ligt midden in een dorpje. Het heeft twee wachttorens (niet te zien op de foto), een slaapverblijf en een groot "voetbalveld". Op de foto zie je hoe de soldaten bezig zijn met zaken als het verbranden van vuil, twee gooien een Amerikaanse voetbal naar elkaar, eentje staat te barbequen (rechts onder). De twee humvee jeeps zijn op een verhoging van zand gereden. De schutter zit altijd achter een machinegeweer en kan op deze manier over de muur kijken of het kampje niet wordt aangevallen. Rechts boven de hoek waar een mortier staat, daar rechts naast een aantal humvee's die worden ingezet tijdens calamiteiten of voor patrouilles. In totaal bevinden zich ongeveer 1300 Amerikaanse soldaten in Zabul, zij heten Task Force Warrior.
(foto: Harald Doornbos)
De basis is klein (ongeveer 80 bij 80 meter), ommuurd en ligt midden in een dorpje. Het heeft twee wachttorens (niet te zien op de foto), een slaapverblijf en een groot "voetbalveld". Op de foto zie je hoe de soldaten bezig zijn met zaken als het verbranden van vuil, twee gooien een Amerikaanse voetbal naar elkaar, eentje staat te barbequen (rechts onder). De twee humvee jeeps zijn op een verhoging van zand gereden. De schutter zit altijd achter een machinegeweer en kan op deze manier over de muur kijken of het kampje niet wordt aangevallen. Rechts boven de hoek waar een mortier staat, daar rechts naast een aantal humvee's die worden ingezet tijdens calamiteiten of voor patrouilles. In totaal bevinden zich ongeveer 1300 Amerikaanse soldaten in Zabul, zij heten Task Force Warrior.
(foto: Harald Doornbos)
Tuesday, May 23, 2006
Foto 2, kameel in woestijn in Zabul provincie, Afghanistan.
Zuid Afghanistan is eigenlijk een enorme woestijn. Heel af en toe wat groen, geen bomen, lege rivieren. Volstrekt geen geschikt landschap dus voor een guerrilla-strijd a la de Taliban. In de meeste gebieden in het zuiden kan je kilometers ver kijken. Neem een verrekijker mee en het worden tientallen kilomters. Ga op de top van een berg zitten en je kunt letterlijk tot 80 kilomter verderop turen. Daarom vind het meeste geweld in zuid-Afghanistan plaats in de bergen, het noorden van Helmand, noorden Kandahar, noorden Zabul en geheel Uruzgan (afgezien van de hoofdstad Tarin Kowt, ligt in een vallei).
De gevechten van de afgelopen week vonden daarentegen plaats in het vlakke gedeelte van zuid-Afghanistan. Waarom? Daar bevinden zich de papervelden, iets dat essentieel is voor de Taliban aangezien ze geen officiele steun meer krijgen uit Pakistan en voor hun geld toevoer bijna geheel afhankelijk zijn van papaver/opium verkoop. Ook krijgen ze natuurlijk wat dollars uit de Al Qaeda pot, maar niemand heeft enig iedee hoeveel dat is en of het daadwerkelijk nog wat voorstelt.
In de vlakke gebieden vecht de taliban door gebruik te maken van de lokale bevolking. Deze vrij laffe methode van vechten is uitstekend voor de Taliban. Ze gaan in een dorp zitten, Amerikanen of Afghaanse leger valt aan. Vervolgens vermengen de Taliban strijders zich met de dorpelingen. Dus afgezien van aantal Talibanners sterft er geheid ook een groep burgers. Na de strijd en de terugtrekking van de Amerikanen/ Afghaanse leger, komt de Taliban terug en zegt tegen de dorpelingen: "Zie je nou wel, de Amerikanen en afvallige Afghanen zijn er alleen maar op uit om onschuldige mensen te doden." Vervolgens sluiten weer twintig dorpelingen zich aan bij de Taliban. Het mag dan niet overal zo gaan, maar bovenstaand voorbeeld is vrij veel voorkomend.
Foto is trouwens van de woestijn in Zabul, een berg en de nieuwe Taliban leider Mullah Camel.
(copyright foto: Harald Doornbos)
Zuid Afghanistan is eigenlijk een enorme woestijn. Heel af en toe wat groen, geen bomen, lege rivieren. Volstrekt geen geschikt landschap dus voor een guerrilla-strijd a la de Taliban. In de meeste gebieden in het zuiden kan je kilometers ver kijken. Neem een verrekijker mee en het worden tientallen kilomters. Ga op de top van een berg zitten en je kunt letterlijk tot 80 kilomter verderop turen. Daarom vind het meeste geweld in zuid-Afghanistan plaats in de bergen, het noorden van Helmand, noorden Kandahar, noorden Zabul en geheel Uruzgan (afgezien van de hoofdstad Tarin Kowt, ligt in een vallei).
De gevechten van de afgelopen week vonden daarentegen plaats in het vlakke gedeelte van zuid-Afghanistan. Waarom? Daar bevinden zich de papervelden, iets dat essentieel is voor de Taliban aangezien ze geen officiele steun meer krijgen uit Pakistan en voor hun geld toevoer bijna geheel afhankelijk zijn van papaver/opium verkoop. Ook krijgen ze natuurlijk wat dollars uit de Al Qaeda pot, maar niemand heeft enig iedee hoeveel dat is en of het daadwerkelijk nog wat voorstelt.
In de vlakke gebieden vecht de taliban door gebruik te maken van de lokale bevolking. Deze vrij laffe methode van vechten is uitstekend voor de Taliban. Ze gaan in een dorp zitten, Amerikanen of Afghaanse leger valt aan. Vervolgens vermengen de Taliban strijders zich met de dorpelingen. Dus afgezien van aantal Talibanners sterft er geheid ook een groep burgers. Na de strijd en de terugtrekking van de Amerikanen/ Afghaanse leger, komt de Taliban terug en zegt tegen de dorpelingen: "Zie je nou wel, de Amerikanen en afvallige Afghanen zijn er alleen maar op uit om onschuldige mensen te doden." Vervolgens sluiten weer twintig dorpelingen zich aan bij de Taliban. Het mag dan niet overal zo gaan, maar bovenstaand voorbeeld is vrij veel voorkomend.
Foto is trouwens van de woestijn in Zabul, een berg en de nieuwe Taliban leider Mullah Camel.
(copyright foto: Harald Doornbos)
IEDERE DAG EEN FOTO
Omdat ik geen tijd heb voor iedere dag een verhaaltje, hierbij iedere dag een door mij gemaakte foto uit het Groot-Midden-Oosten (oftewel van Afghanistan via Pakistan en Iran via Irak en Syrie naar Libanon en Egypte).
Afghaanse politieman kijkt om terwijl zijn collega's wapen-uitleg krijgen van een Amerikaanse soldaat, Zabul Provincie, Afghanistan. (copyright foto: Harald Doornbos)
Omdat ik geen tijd heb voor iedere dag een verhaaltje, hierbij iedere dag een door mij gemaakte foto uit het Groot-Midden-Oosten (oftewel van Afghanistan via Pakistan en Iran via Irak en Syrie naar Libanon en Egypte).
Afghaanse politieman kijkt om terwijl zijn collega's wapen-uitleg krijgen van een Amerikaanse soldaat, Zabul Provincie, Afghanistan. (copyright foto: Harald Doornbos)
Wednesday, March 29, 2006
85 PROCENT ZONLOOS
De zon is hier aan het ondergaan - en nu is-ie echt weg. Want ook in Beirut waren we eerder op de dag, om twee uur 's middags lokale tijd, de zon al een tijdje kwijt. Niet helemaal, want de zonsverduistering bedroeg hier ongeveer 85 procent. Toch was het een prachtig gezicht. Iedere minuut werd het iets donkerder en rond twee uur leek het te beginnen te schemeren. Omdat de zonsverduistering n
iet volledig was, werd het nooit echt donker. Maar toch - een mooie ervaring. Zeker als je een speciaal brilletje had aangeschaft waarmee je er recht in kon kijken. Geweldig hoe de zon, die een ster is die het dichtst staat bij de aarde, steeds kleiner werd omdat de maan er voor schoof.Voor de Virgin Megastore in het centrum van Beirut hadden zich enkele honderden jongeren verzameld om de zonsverduistering te vieren. Probleem voor sommigen was echter dat de speciale brilletjes 10 dollar per stuk kostten. Een behoorlijk bedrag voor de gemiddelde Libanees. Sommigen kochten een brilletje en verhuurden het voor een halve dollar per twe
e minuten aan mensen die niet zoveel geld hadden. Anderen braken de bril doormidden zodat ze er twee hadden. Vervolgens keken ze met slechts een oog door het brilletje. De zonsverduistering zorgde voor een goede sfeer in het centrum van Beirut. En dat is nieuw, want hetzelfde gebied wordt al ruim een jaar gebruikt om regelmatig te demonstreren voor of tegen het buurland Syrie.De foto's heb ik vanmiddag gemaakt in het centrum. Een Libanees meisje kijkt door een brilletje in de zon, jongeren nabij de Hariri moskee in het centrum turen ook naar boven en een jongen met een half-brilletje.
Meer over de zon weten: http://helios.gsfc.nasa.gov/sun.html
Harald Doornbos
Subscribe to:
Posts (Atom)
(Click 