Monday, July 31, 2006

EEN KWART VAN BENT JBAIL BESTAAT NIET MEER

Ik ben net terug uit Bent Jbail, de stad in het uiterste zuid-oosten van Libanon waar zich de zwaarste gevechten hebben afgespeeld gedurende deze oorlog. Het resultaat is er ook naar. Ongeveer een kwart tot een derde van het centrum van de stad is volledig vernietigd. Niet een klein beetje, maar echt volledig. Dit deed me denken aan Vukovar in Kroatie nadat het maandenlang bestookt was door Serviers. Verschil is wel, dat niet de hele stad kapot is. Sommige delen van de stad zijn nog redelijk intact, maar zelfs in de 'goede' wijken, zijn veel vernielingen te zien. In de puinhopen van Bent Jbail vonden we (we waren met een groep journlisten, leek ons veiliger) nog een groep totaal uitgeputte bejaarden. Zij leefden nu al een dag of tien in de ruines, achtergelaten door hun gevluchte familie omdat er geen ruimte was in de auto of omdat deze oude mensen de reis niet meer aankonden. Sommige collega's besloten de bejaarden naar een ambulance te dragen, omdat ze zelf daarvoor de kracht misten. Bejaarden werden in dekens of op ruggen van collega's versleept. Absoluut treurig allemaal. Op een gegeven moment hebben we maar een frisdrankenkoelbox die nog op straat stond kapot geslagen om nog wat drinken voor deze mensen te vinden. Ondertussen hoorden we in de verte allerlei explosies. geen idee of de Israelies weer zijn begonnen met bombarderen of dat dit artillerie vuur was (wat niet onder het staakt het vuren valt). Het ziekenhuis van de stad is ook zwaar vernield. Geen Hezbollah strijders geien, wel lag er bij de westelijke ingang tot de stad een katoesja raket langs de weg. Voor de rest vallen de vernielingen in zuid-Libanon nog behoorlijk mee. Bijna alle huizen staan nog overeind, aristrikes met name op de wegen. Bent Jbail dus als treurige uitzondering en het is duidelijk dat we lang niet overal in het zuiden van het land hebben kunnnen rondkijken. Foto van Bent Jbail, later op de avond of morgen vroeg.

Harald Doornbos