EEN KWART VAN BENT JBAIL BESTAAT NIET MEER
Ik ben net terug uit Bent Jbail, de stad in het uiterste zuid-oosten van Libanon waar zich de zwaarste gevechten hebben afgespeeld gedurende deze oorlog. Het resultaat is er ook naar. Ongeveer een kwart tot een derde van het centrum van de stad is volledig vernietigd. Niet een klein beetje, maar echt volledig. Dit deed me denken aan Vukovar in Kroatie nadat het maandenlang bestookt was door Serviers. Verschil is wel, dat niet de hele stad kapot is. Sommige delen van de stad zijn nog redelijk intact, maar zelfs in de 'goede' wijken, zijn veel vernielingen te zien. In de puinhopen van Bent Jbail vonden we (we waren met een groep journlisten, leek ons veiliger) nog een groep totaal uitgeputte bejaarden. Zij leefden nu al een dag of tien in de ruines, achtergelaten door hun gevluchte familie omdat er geen ruimte was in de auto of omdat deze oude mensen de reis niet meer aankonden. Sommige collega's besloten de bejaarden naar een ambulance te dragen, omdat ze zelf daarvoor de kracht misten. Bejaarden werden in dekens of op ruggen van collega's versleept. Absoluut treurig allemaal. Op een gegeven moment hebben we maar een frisdrankenkoelbox die nog op straat stond kapot geslagen om nog wat drinken voor deze mensen te vinden. Ondertussen hoorden we in de verte allerlei explosies. geen idee of de Israelies weer zijn begonnen met bombarderen of dat dit artillerie vuur was (wat niet onder het staakt het vuren valt). Het ziekenhuis van de stad is ook zwaar vernield. Geen Hezbollah strijders geien, wel lag er bij de westelijke ingang tot de stad een katoesja raket langs de weg. Voor de rest vallen de vernielingen in zuid-Libanon nog behoorlijk mee. Bijna alle huizen staan nog overeind, aristrikes met name op de wegen. Bent Jbail dus als treurige uitzondering en het is duidelijk dat we lang niet overal in het zuiden van het land hebben kunnnen rondkijken. Foto van Bent Jbail, later op de avond of morgen vroeg.
Harald Doornbos
Monday, July 31, 2006
Sunday, July 30, 2006
Ellende in Kana
Hierbij twee foto's uit Kana, waar de Israelische luchtmacht vannacht vijftig vliegtuigbommen op gooide. Ten minste twee huizen geraakt die vol zaten met ongeveer 65 mensen (voornamelijk kinderen en oude vrouwen). Volgens de overlevenden die ik zojuist daar heb gesproken, lag iedereen te slapen en stierven er tenminste 50 mensen, voornamelijk kinderen. Ik zag hoe hulpverleners een klein jochie onder het puin vandaan haalden en vervolgens op een brancard naar een ambulance brachten. Het jochie was dood. Allemaal heel dramatisch. Ook zijn er nu rellen uitgebroken in Beirut, waar het hoofdkwartier van de VN is aangevallen door demonstranten. Dit is een beetje treurig, want de VN proberen juist nog wat te doen voor de mensen in het zuiden van Libanon. Ik zag toennet hoe VN pantserwagens door Kana reden en met bussen sommige vluchtelingen probeerden te vervoeren vanuit Kana naar Tyrus, een kwartier verderop aan de kust. Terwijl we in Kana waren, cirkelden er nog altijd Israelische straaljagers over de stad, bommen klonken in de heuvels op ongeveer 2 kilometer.
Ik probeer later vandaag nog met een update te komen, al is het hier allemaal een beetje druk en gespannen....
Harald Doornbos
Saturday, July 29, 2006
IS DIT RALLY RIJDEN OF EEN UIT DE HAND GELOPEN VAKANTIE IN ZUID LIBANON?
Hierbij een foto van uw razende reporters vlak voordat we het uiterste zuiden van Libanon inrijden. In tegenstelling tot de meeste journalisten die Beirut al vrij zuidelijk vinden liggen,
vertrokken wij (Hans Hans Jaap Melissen van de Wereld Omroep (rechts) en ondergetekende (links), vanuit Tyre, 19 kilomter ten noorden van de Israelische grens, naar Naqoura, anderhalve kilometer ten noorden van Israel. Tja - zuidelijker kan dus niet. We werden in Naqoura zelfs gestopt door een man die zei: "Jongens, ik zou de auto nu maar hier ergens parkeeren, want anders zit je IN Israel." Dat was ook weer niet de bedoeling. In ieder geval, waren die zeventien kilometer over de kustweg nogal onaangenaam. Al dagen lang kijken we vanuit Tyre naar diezelfde kustweg en iedere keer zien we weer hoe de Israelische luchtmacht daar al die bommen op gooit. Het voelde dus nogal tegen-natuurlijk om daar dwars door heen te rijden. Maar ach, als de hemel naar beneden komt, hebben we allemaal een blauwe hoed op. Het ging uiteindelijk allemaal goed, maar rijdend door brandende dorpen en met Israelische straaljagers boven ons hoofd voelden we ons nogal ongemakkelijk. Helm en kogelvrijvest kunnen helpen tegen een kogel uit een geweer, maar 500 kilo bommen is toch een beetje een ander verhaal.
Harald Doornbos
Hierbij een foto van uw razende reporters vlak voordat we het uiterste zuiden van Libanon inrijden. In tegenstelling tot de meeste journalisten die Beirut al vrij zuidelijk vinden liggen,
vertrokken wij (Hans Hans Jaap Melissen van de Wereld Omroep (rechts) en ondergetekende (links), vanuit Tyre, 19 kilomter ten noorden van de Israelische grens, naar Naqoura, anderhalve kilometer ten noorden van Israel. Tja - zuidelijker kan dus niet. We werden in Naqoura zelfs gestopt door een man die zei: "Jongens, ik zou de auto nu maar hier ergens parkeeren, want anders zit je IN Israel." Dat was ook weer niet de bedoeling. In ieder geval, waren die zeventien kilometer over de kustweg nogal onaangenaam. Al dagen lang kijken we vanuit Tyre naar diezelfde kustweg en iedere keer zien we weer hoe de Israelische luchtmacht daar al die bommen op gooit. Het voelde dus nogal tegen-natuurlijk om daar dwars door heen te rijden. Maar ach, als de hemel naar beneden komt, hebben we allemaal een blauwe hoed op. Het ging uiteindelijk allemaal goed, maar rijdend door brandende dorpen en met Israelische straaljagers boven ons hoofd voelden we ons nogal ongemakkelijk. Helm en kogelvrijvest kunnen helpen tegen een kogel uit een geweer, maar 500 kilo bommen is toch een beetje een ander verhaal.Harald Doornbos
Thursday, July 27, 2006
Beste mensen, ik ben de afgelopen twee dagen in Naqoura geweest, 17 kilomter ten zuiden van Tyyre, anderhalve kilometer ten noorden van de Israelische grens. Wat een merkwaardige trip. ik reisde samen met een collega van de wereldomroep, Hans Jaap Melissen, en we waren de allereerste journalsiten die Naqoura bereikten. Zeer zware beschietingen, duzienden vluchtelingen, lokale bevolking die het Vn hoofdkwartier bestormde in een poging veiligheid te vinden. Granaten vielen overal neer. Hezbollah zet haar raketten tussen huizen in, Israel bombardeert het. Vernielingen in eht gebied vallen op zich nog mee. We zijn door brandende dorpen gereden die tien minuten daarvoor gebombardeerd waren door de Israelie's, maar een paar honder meter verderop stond alles nog overeind. Mijn inschatting (die natuurlijk zich beperkt tot wat ik met m'n eigen ogen gezien heb): kustweg Tyre tot Naqoura, ongeveer 10 tot 15 procent kapt, 85-90 procent staat nog overeind. Morgen meer en foto's. Ga nu eten en douchen, was een zeer vermoeiende en gevaarlijke tocht.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Tuesday, July 25, 2006
VISSEN MET HANDGRANATEN - ALTIJD GEZELLIG
Nadat ik vanochtend wakker werd, zat ik even op het balkon dat grenst aan m'n kamer. Koffie en een sandwich. Het was rustig. Geen bombardementen meer. tenmisnte voorlopig. Ik keek uit op de prachtige blauwe zee die direct aan het hotelletje grenst. Je kunt eigenlijk vanaf het balkon in het water duiken. Moet je niet doen, want het is er vrij ondiep. Maar toch. Als je een beetje verder door eht water loopt kan je heerlijk zwemmen. De afwezigheid van de explosies, het strandje, de blauwe zee, de koffie - oorlog is hel, zeggen ze. Maar dit heeft veel weg van een vakantie aan zee. Plotseling een enorme knal. Water spat meters omhoog. Ik schrik, want de explosie klonk dichtbij. Kijk uit over het water en zie twee jongens met netten staan. Don't worry - zeggen ze. De knal was afkomstig van de jongens. Ze hebben een stel handgranaten bij zich en die gooien ze in het water om mee te vissen. de explosie doodt alle vissen die in de buurt zwemmen. Best een handige manier om aan je voedsel te komen. Maar een tikkeltje merkwaardig blijft het natuurlijk wel. Is het eindelijk eens even rustig hier, wordt die stilte weer verstoord door de vissers met de handgranaten...
Harald Doornbos
Nadat ik vanochtend wakker werd, zat ik even op het balkon dat grenst aan m'n kamer. Koffie en een sandwich. Het was rustig. Geen bombardementen meer. tenmisnte voorlopig. Ik keek uit op de prachtige blauwe zee die direct aan het hotelletje grenst. Je kunt eigenlijk vanaf het balkon in het water duiken. Moet je niet doen, want het is er vrij ondiep. Maar toch. Als je een beetje verder door eht water loopt kan je heerlijk zwemmen. De afwezigheid van de explosies, het strandje, de blauwe zee, de koffie - oorlog is hel, zeggen ze. Maar dit heeft veel weg van een vakantie aan zee. Plotseling een enorme knal. Water spat meters omhoog. Ik schrik, want de explosie klonk dichtbij. Kijk uit over het water en zie twee jongens met netten staan. Don't worry - zeggen ze. De knal was afkomstig van de jongens. Ze hebben een stel handgranaten bij zich en die gooien ze in het water om mee te vissen. de explosie doodt alle vissen die in de buurt zwemmen. Best een handige manier om aan je voedsel te komen. Maar een tikkeltje merkwaardig blijft het natuurlijk wel. Is het eindelijk eens even rustig hier, wordt die stilte weer verstoord door de vissers met de handgranaten...
Harald Doornbos
Laatste nieuws uit zuid Libanon: Tyre relatief rustig. Sinds afgelopen nacht zijn er eigenlijk nauwelijks nog bommen in de buurt geexplodeerd. Dichter tegen de grens aan met Israel is het nog altijd wel een chaos. Israelies hebben tenmisnte zeven burgers gedood tijdens aanval op een huis in het grens gebied. hezbollah blijft hun raketten afvuren op Israel. Velen hopen hier dat het allemaal snel is afgelopen en beschouwen de realtieve rust als een goed teken. Ik weet het nog niet zo zeker...
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Monday, July 24, 2006
H i e r T y r e - z u i d L i b a n o n
Een tikkeltje chaotisch....
Een ding is duidelijk, dit is niet het meest gestructureerde weblog. maar vanwege de situatie in het zuiden van Libanon, hoop ik dat iedereen hier een beetje begrip voor heeft. Internet en oorlog zijn nou eenmaal geen vrienden van elkaar. Foto's uploaden lukt al helemaal niet meer, al blijf ik m'n best doen...
Vandaag was het weer een zooitje - what's new. Zware bombardementen op een Palestijns vluchtelingenkamp aan zee, dat ongeveer drie kilometer ten zuiden ligt van Tyre. Vanuit de stad kan je de inslagen van de Israelische bommen heel duidelijk zien. Horen trouwens ook. Wat een klappen. Je krijgt er bijna spontaan een angstaanval van wanneer je bedenkt dat zo'n bom ook bij jou in de buurt kan ontploffen.
Hier in de stad valt het nog altijd mee, al stortte er een paar uur geleden een hezbollah katjoesja raket neer op een huis. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, want de raket was voor israel bedoeld. Hezbollah in de stad was nogal over de mik. Ik was direct nadat de raket op het huis neerkwam ter plekke, aangezien ik net in de buurt rondreed met mijn vertaalster. Ik ging onmiddellijk het huis in. Het projectiel was niet afgegaan, desondanks wel behoorlijke schade aan het huis. Vlak daarna komen soldaten en Hezbollah jongens er aan gerend. Ik word weg gestuurd. En natuurlijk zijn ze een tikkeltje agressief, want Hezbollah heeft nou eenmaal een bloedhekel aan westerlingen. De Hezbollah leiding is op zich ok ten opzichte van journalisten, maar het lgere kader schept er altijd genoegen in om journalisten te pesten in de hoop dat ze dan weer een beetje hoger op komen binnen de club. In ieder geval sloot hezbollah de plek waar de raket terecht was gekomen af. Het werd wel heel erg duidelijk dat een van hun eigen raketten direct na de lancering was neergestort. Hezbollah jongen op brommer nam mijn camera en flaskaart in beslag. Moest alle foto's die erop stonden (ook van vluchtelingen) deleten. Deed dit maar snel, want de boys waren een beetje te nerveus. Vervolgens wilde hij het flashkaartje in beslagnemen. Na veel gezuer kreeg ik alles terug. Foto's weg, dat wel. In ieder geval maakt het incident het volgende duidelijk. Hebollah heeft het moeilijk. erplaatst haar raketlanceerinsallaties naar het centrum van Tyre want tot gisteren schoten ze nog hun raketten voornamelijk op Israel vanuit de de heuvels rondom Tyre. Daar worden ze echter bijna constant bestookt door de israelische luchtmacht. En omdat Hezbollah noch Libanese leger anti-aircraft wapens hebben, kunnen de Israeli's vrijelijk boven Tyre vliegen en hun bommen naar beneden gooien. Door in de stad te gaan zitten, maakt Hezbollah het de Israelische luchtmacht moeilijker om hen plat te bombarderen, maar als Israel besluit om dit wel te doen, dan wordt het wel heel erg moeilijk voor de ongeveer 65 duizend mensen (inheemse bevolking en vluchtelingen) die nog in Tyre wonen (voor de oorlog waren het er ongeveer 100 duizend). Overal hier staan huizen en appartementen. Bombardementen in het centrum kunnen leiden tot bloedbaden onder bevolking. Iedereen raakt daarom steeds nerveuzer. Wat gaat vanacht brengen? En morgen?Eindeloos veel geruchten. Ze gaan Tyre plat bombarderen, ze gaan ons hotel aanpakken. Eer staat een vuurtorentje pal naast ons hotel. Die gaat er aan, weten sommigen. Waar ze die informatie vandaan halen is volstrekt onduideljk. Mensen fokken elkaar op. Niet goed, wel begrijpelijk. Ik weet het allemaal niet. Afwachten is eigenlijk het enige wat we hier kunnen doen...
Harald Doornbos
Een tikkeltje chaotisch....
Een ding is duidelijk, dit is niet het meest gestructureerde weblog. maar vanwege de situatie in het zuiden van Libanon, hoop ik dat iedereen hier een beetje begrip voor heeft. Internet en oorlog zijn nou eenmaal geen vrienden van elkaar. Foto's uploaden lukt al helemaal niet meer, al blijf ik m'n best doen...
Vandaag was het weer een zooitje - what's new. Zware bombardementen op een Palestijns vluchtelingenkamp aan zee, dat ongeveer drie kilometer ten zuiden ligt van Tyre. Vanuit de stad kan je de inslagen van de Israelische bommen heel duidelijk zien. Horen trouwens ook. Wat een klappen. Je krijgt er bijna spontaan een angstaanval van wanneer je bedenkt dat zo'n bom ook bij jou in de buurt kan ontploffen.
Hier in de stad valt het nog altijd mee, al stortte er een paar uur geleden een hezbollah katjoesja raket neer op een huis. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, want de raket was voor israel bedoeld. Hezbollah in de stad was nogal over de mik. Ik was direct nadat de raket op het huis neerkwam ter plekke, aangezien ik net in de buurt rondreed met mijn vertaalster. Ik ging onmiddellijk het huis in. Het projectiel was niet afgegaan, desondanks wel behoorlijke schade aan het huis. Vlak daarna komen soldaten en Hezbollah jongens er aan gerend. Ik word weg gestuurd. En natuurlijk zijn ze een tikkeltje agressief, want Hezbollah heeft nou eenmaal een bloedhekel aan westerlingen. De Hezbollah leiding is op zich ok ten opzichte van journalisten, maar het lgere kader schept er altijd genoegen in om journalisten te pesten in de hoop dat ze dan weer een beetje hoger op komen binnen de club. In ieder geval sloot hezbollah de plek waar de raket terecht was gekomen af. Het werd wel heel erg duidelijk dat een van hun eigen raketten direct na de lancering was neergestort. Hezbollah jongen op brommer nam mijn camera en flaskaart in beslag. Moest alle foto's die erop stonden (ook van vluchtelingen) deleten. Deed dit maar snel, want de boys waren een beetje te nerveus. Vervolgens wilde hij het flashkaartje in beslagnemen. Na veel gezuer kreeg ik alles terug. Foto's weg, dat wel. In ieder geval maakt het incident het volgende duidelijk. Hebollah heeft het moeilijk. erplaatst haar raketlanceerinsallaties naar het centrum van Tyre want tot gisteren schoten ze nog hun raketten voornamelijk op Israel vanuit de de heuvels rondom Tyre. Daar worden ze echter bijna constant bestookt door de israelische luchtmacht. En omdat Hezbollah noch Libanese leger anti-aircraft wapens hebben, kunnen de Israeli's vrijelijk boven Tyre vliegen en hun bommen naar beneden gooien. Door in de stad te gaan zitten, maakt Hezbollah het de Israelische luchtmacht moeilijker om hen plat te bombarderen, maar als Israel besluit om dit wel te doen, dan wordt het wel heel erg moeilijk voor de ongeveer 65 duizend mensen (inheemse bevolking en vluchtelingen) die nog in Tyre wonen (voor de oorlog waren het er ongeveer 100 duizend). Overal hier staan huizen en appartementen. Bombardementen in het centrum kunnen leiden tot bloedbaden onder bevolking. Iedereen raakt daarom steeds nerveuzer. Wat gaat vanacht brengen? En morgen?Eindeloos veel geruchten. Ze gaan Tyre plat bombarderen, ze gaan ons hotel aanpakken. Eer staat een vuurtorentje pal naast ons hotel. Die gaat er aan, weten sommigen. Waar ze die informatie vandaan halen is volstrekt onduideljk. Mensen fokken elkaar op. Niet goed, wel begrijpelijk. Ik weet het allemaal niet. Afwachten is eigenlijk het enige wat we hier kunnen doen...
Harald Doornbos
Sunday, July 23, 2006
(bij deze post horen eigenlijk ook vier foto's, maar het lukt niet om ze erbij te krijgen...excuses...later probeer ik het nog een keer)
Luchtaanval op auto met burgers vlak voor een ziekenhuis, net ten zuiden van de zuid-Libanese stad Tyre. Maar wat doet in vredesnaam een tank en een legertruck van het Libanese leger direct achter het zelfde ziekenhuis?
Ok, stel je voor. Een weg met palmbomen. Ter hoogte van een ziekenhuis schieten Israelische vliegtuigen een raket af op een auto, waar burgers in zitten. Mensen dus die vanuit het zuiden naar het relatief veilige noorden willen vertrekken. Ik zag tenminste drie slachtoffers, twee kinderen en een jongen die ongeveer 23 jaar oud moet zijn geweest. Ik arriveerde er twee minuten na de raketaanval. Dramatisch natuurlijk. Geschreeuw, paniek, rennende soldaten, burgers. Iedereen (waaronder ikzelf) bang dat de vliegtuigen terug zouden keren en nog een bom op dezelfde plek zouden gooien.
Maar goed. Dan loop je door het ziekenhuis. Gewonden en gehuil om je heen. Drentel je de eerste hulp ingang uit, en wat zie je: op de parkeerplaats van het ziekenhuis staat vijftien meter verderop een tank en een legertruck. Bizar. Bijna crimineel! Ook de Libanezen die werken in het ziekenhuis (dokters, zusters) waren woest dat de tank en truck op hun parkeerplaats staan. Hoezoe vragen om bommen in de buurt van je hospitaal? De directeur van het ziekenhuis heeft het Libanese leger gevraagd die dingen weg te halen, maar het leger zei simpelweg: Nee. Zelfs soldaten van het Libanese leger die probeerden de brandende auto te blussen, vertelden me dat het een zeer slecht idee was om de tank naast het ziekenhuis te laten staan.
Goed, de foto's spreken eigenlijk voor zich. Eerste twee foto's (gemaakt dor de voor ruit van mijn auto) heb ik echter gemaakt terwijl ik naar de plek reed waar de aanval net had plaats gevonden, dus echt recht zijn ze niet. Al heel wat dat je iets kunt zien, want we (we waren met drie journalisten en m'n tolk) knepen hem toch behoorlijk omdat we nog altijd Israelische vliegtuigen boven ons hoorden. Veel gestress dus vandaag. Gelukkig heeft het hotel waar we zitten (in het relatief rustige centrum van de stad) een strandje, direct grenzend aan de middellandse zee....heb dus ondanks het geouwehoer hier even gezwommen. Heerlijk. Maar je kijkt wel steeds omhoog omda al die vliegtuigen maar blijven overscheren terwijl er in de verte luide explosies klinken....morgen een paar foto's van mij en collega's in het water.....
harald Doornbos
Luchtaanval op auto met burgers vlak voor een ziekenhuis, net ten zuiden van de zuid-Libanese stad Tyre. Maar wat doet in vredesnaam een tank en een legertruck van het Libanese leger direct achter het zelfde ziekenhuis?
Ok, stel je voor. Een weg met palmbomen. Ter hoogte van een ziekenhuis schieten Israelische vliegtuigen een raket af op een auto, waar burgers in zitten. Mensen dus die vanuit het zuiden naar het relatief veilige noorden willen vertrekken. Ik zag tenminste drie slachtoffers, twee kinderen en een jongen die ongeveer 23 jaar oud moet zijn geweest. Ik arriveerde er twee minuten na de raketaanval. Dramatisch natuurlijk. Geschreeuw, paniek, rennende soldaten, burgers. Iedereen (waaronder ikzelf) bang dat de vliegtuigen terug zouden keren en nog een bom op dezelfde plek zouden gooien.
Maar goed. Dan loop je door het ziekenhuis. Gewonden en gehuil om je heen. Drentel je de eerste hulp ingang uit, en wat zie je: op de parkeerplaats van het ziekenhuis staat vijftien meter verderop een tank en een legertruck. Bizar. Bijna crimineel! Ook de Libanezen die werken in het ziekenhuis (dokters, zusters) waren woest dat de tank en truck op hun parkeerplaats staan. Hoezoe vragen om bommen in de buurt van je hospitaal? De directeur van het ziekenhuis heeft het Libanese leger gevraagd die dingen weg te halen, maar het leger zei simpelweg: Nee. Zelfs soldaten van het Libanese leger die probeerden de brandende auto te blussen, vertelden me dat het een zeer slecht idee was om de tank naast het ziekenhuis te laten staan.
Goed, de foto's spreken eigenlijk voor zich. Eerste twee foto's (gemaakt dor de voor ruit van mijn auto) heb ik echter gemaakt terwijl ik naar de plek reed waar de aanval net had plaats gevonden, dus echt recht zijn ze niet. Al heel wat dat je iets kunt zien, want we (we waren met drie journalisten en m'n tolk) knepen hem toch behoorlijk omdat we nog altijd Israelische vliegtuigen boven ons hoorden. Veel gestress dus vandaag. Gelukkig heeft het hotel waar we zitten (in het relatief rustige centrum van de stad) een strandje, direct grenzend aan de middellandse zee....heb dus ondanks het geouwehoer hier even gezwommen. Heerlijk. Maar je kijkt wel steeds omhoog omda al die vliegtuigen maar blijven overscheren terwijl er in de verte luide explosies klinken....morgen een paar foto's van mij en collega's in het water.....
harald Doornbos
AANVALLEN WORDEN STEEDS HEVIGER IN TYRE EN OMGEVING
Ik kom net teruggereden uit het centrum van Tyre, waar we de burgemeester gesproken hebben. Die man was vanzelfsprekend nogal depressief. Wel een aardige vent. Hij ziet het volgens mij ook allemaal niet meer zitten. Gaf ons nog een pakket mee met brochures over het Tyre cultureel festival, dat twee dagen geleden moeten zou zijn begonnen. Concerten, feesten, muziek, cinema. Alles ligt natuurlijk nu in het water. En meer hier. De bombardementen zijn vandaag heel hevig. Soms vijftien raketinslagen binnen halve minuut. Meeste aanvallen nog steeds net buiten de stad, waar Hezbollah zit. Ook wordt er gevuurd door de Israelies in toenemende mate gevuurd op auto's die over de wegen in eht zuiden van Libanon rijden. Vandaag tenminste al zeven auto's aangevallen, meeste inzittenden zijn burgers.
Twee uur geleden kregen we een melding binnen dat er een auto geraakt zou zijn door een raket vlak voor een zieken huis, iets ten zuiden van Tyre (dus nog dichter tegen Israel aan). Wij er naar toe. Hoe je die plek vindt? wel, gewoon de zwarte rookwolk volgen. Zometeen meer over dit behoorlijk damatische incident (ook een paar foto's van de directe nasleep van de luchtaanval), want de batterij van mijn computer is bijna leeg, heb stroom nodig.
Harald Doornbos
Ik kom net teruggereden uit het centrum van Tyre, waar we de burgemeester gesproken hebben. Die man was vanzelfsprekend nogal depressief. Wel een aardige vent. Hij ziet het volgens mij ook allemaal niet meer zitten. Gaf ons nog een pakket mee met brochures over het Tyre cultureel festival, dat twee dagen geleden moeten zou zijn begonnen. Concerten, feesten, muziek, cinema. Alles ligt natuurlijk nu in het water. En meer hier. De bombardementen zijn vandaag heel hevig. Soms vijftien raketinslagen binnen halve minuut. Meeste aanvallen nog steeds net buiten de stad, waar Hezbollah zit. Ook wordt er gevuurd door de Israelies in toenemende mate gevuurd op auto's die over de wegen in eht zuiden van Libanon rijden. Vandaag tenminste al zeven auto's aangevallen, meeste inzittenden zijn burgers.
Twee uur geleden kregen we een melding binnen dat er een auto geraakt zou zijn door een raket vlak voor een zieken huis, iets ten zuiden van Tyre (dus nog dichter tegen Israel aan). Wij er naar toe. Hoe je die plek vindt? wel, gewoon de zwarte rookwolk volgen. Zometeen meer over dit behoorlijk damatische incident (ook een paar foto's van de directe nasleep van de luchtaanval), want de batterij van mijn computer is bijna leeg, heb stroom nodig.
Harald Doornbos
Saturday, July 22, 2006
Beste mensen, hier Tyre in zuid Libanon....
Ik heb wonder boven wonder nog steeds de beschikking over internet hier (zij het met moeite), dus af en toe lukt het om een update op harryzzz te zetten.
Hoe het hier is? Wel, mooi klote, eerlijk gezegd. Vandaag naar een massabegravenis geweest van ongeveer 80 burgers die de afgelopen tien dagen in de regio om het leven zijn gekomen. Mannen, vrouwen - grote kisten. Kinderen - kleine kisten; vergelijkbaar met van die kleine houten kistjes waar ook je twee flessen wijn inzitten van het kerst pakket. Overal stonk het naar vergaande mens. De lijklucht was zo sterk dat iedereen z'n mond en neus probeerde te bedekken. Je wilt het echter niet geloven, na een uur went deze stank zelfs een beetje en sta je met wat mensen te praten, op dertig centimeter afstand van een kist. Iedereen lijkt te roken, zelfs de niet-rokers. Alles is beter dan deze lijkenlucht en de sigarettenrook jaagt de geur en de vliegen tijdelijk weg. Vrouwen huilen, mannen huilen. Iedereen kijkt sip. Sommige mensen schreeuwen anti-Israel leuzen.
Het duurt eindeloos voordat de bijna 80 lijkkisten voor het ziekenhuis zijn neergezet. Ik ga ondertussen even naar de barbier om me te laten scheren. Kinderen spelen tien meter verderop op computerspelletjes, vrouwen doen boodschappen. Het leven gaat door, zo heet het cliche. En natuurlijk is dat nog weer waar ook.
Natuurlijk raakt het je, natuurlijk ben je treurig vanwege de dood van medemensen. Zeker omdat het er sterk op lijkt dat de meesten echt helemaal niets met Hezbollah te maken hebben. Vrouwen en kinderen, voornamelijk geraakt door raketten toen ze over straat reden. In het ziekenhuis kort geleden ook een mevrouw gezien die in een auto zat die geraakt werd. Ze is nu verlamd want haar rug is gebroken. Een plastic slangetje, half gevuld met urine, loopt uit haar lichaam. Het drama dat de oorlog deze vrouw levens lang heeft gegeven. haar drie kinderen, haar man (die boer is). Gebouwen kun je opbouwen, bruggen ook. maar deze mevrouw zal dus nooit meer lopen en ook ver nadat de god vrezende en baardige politici (die bereid bleken om het hele land op te offeren om aan de macht te blijven) weer in hun grote huizen en dikke auto's allerlei anti-amerika, anti-israel, anti-weet ik veel, ik haat alles-bijeenkomsten gaan organiseren, zal deze vrouw nog in een bed liggen en als ze geen slangetje heeft, zal ze in haar eigen bed pissen. Het beeld van deze oorlog voor me is tot nu toe deze verlamde mevrouw in een bed...
Ooit een nachtmerrie gehad en daarna wakker geworden en gedachtg: pfffffffffffffffffff, valt dat even mee. Verlamde mevrouw wordt dus wakker en realiseert zich: Mijn god, dit is voor altijd, het is geen droom, dit is voor eeuwig. De haatzaaiers, de geweld verheerlijkers, de gelovige huichelaars, de piloten in de lucht, al diegene die met plezier raketten naar het noorden en naar het zuiden afvuren...echt, iedereen de pot op. En ik weet dat het al miljoenen keren is gezegd: Oorlog is verschrikkelijk. Maaromdat het niet kwaad kan om de waarheid te vaak te horen, schrijf ik het nog graag een keertje op. Oorlog is verschrikkelijk...wat valt er eigenlijk nog meer over te zeggen.
Harald Doornbos
Ik heb wonder boven wonder nog steeds de beschikking over internet hier (zij het met moeite), dus af en toe lukt het om een update op harryzzz te zetten.
Hoe het hier is? Wel, mooi klote, eerlijk gezegd. Vandaag naar een massabegravenis geweest van ongeveer 80 burgers die de afgelopen tien dagen in de regio om het leven zijn gekomen. Mannen, vrouwen - grote kisten. Kinderen - kleine kisten; vergelijkbaar met van die kleine houten kistjes waar ook je twee flessen wijn inzitten van het kerst pakket. Overal stonk het naar vergaande mens. De lijklucht was zo sterk dat iedereen z'n mond en neus probeerde te bedekken. Je wilt het echter niet geloven, na een uur went deze stank zelfs een beetje en sta je met wat mensen te praten, op dertig centimeter afstand van een kist. Iedereen lijkt te roken, zelfs de niet-rokers. Alles is beter dan deze lijkenlucht en de sigarettenrook jaagt de geur en de vliegen tijdelijk weg. Vrouwen huilen, mannen huilen. Iedereen kijkt sip. Sommige mensen schreeuwen anti-Israel leuzen.
Het duurt eindeloos voordat de bijna 80 lijkkisten voor het ziekenhuis zijn neergezet. Ik ga ondertussen even naar de barbier om me te laten scheren. Kinderen spelen tien meter verderop op computerspelletjes, vrouwen doen boodschappen. Het leven gaat door, zo heet het cliche. En natuurlijk is dat nog weer waar ook.
Natuurlijk raakt het je, natuurlijk ben je treurig vanwege de dood van medemensen. Zeker omdat het er sterk op lijkt dat de meesten echt helemaal niets met Hezbollah te maken hebben. Vrouwen en kinderen, voornamelijk geraakt door raketten toen ze over straat reden. In het ziekenhuis kort geleden ook een mevrouw gezien die in een auto zat die geraakt werd. Ze is nu verlamd want haar rug is gebroken. Een plastic slangetje, half gevuld met urine, loopt uit haar lichaam. Het drama dat de oorlog deze vrouw levens lang heeft gegeven. haar drie kinderen, haar man (die boer is). Gebouwen kun je opbouwen, bruggen ook. maar deze mevrouw zal dus nooit meer lopen en ook ver nadat de god vrezende en baardige politici (die bereid bleken om het hele land op te offeren om aan de macht te blijven) weer in hun grote huizen en dikke auto's allerlei anti-amerika, anti-israel, anti-weet ik veel, ik haat alles-bijeenkomsten gaan organiseren, zal deze vrouw nog in een bed liggen en als ze geen slangetje heeft, zal ze in haar eigen bed pissen. Het beeld van deze oorlog voor me is tot nu toe deze verlamde mevrouw in een bed...
Ooit een nachtmerrie gehad en daarna wakker geworden en gedachtg: pfffffffffffffffffff, valt dat even mee. Verlamde mevrouw wordt dus wakker en realiseert zich: Mijn god, dit is voor altijd, het is geen droom, dit is voor eeuwig. De haatzaaiers, de geweld verheerlijkers, de gelovige huichelaars, de piloten in de lucht, al diegene die met plezier raketten naar het noorden en naar het zuiden afvuren...echt, iedereen de pot op. En ik weet dat het al miljoenen keren is gezegd: Oorlog is verschrikkelijk. Maaromdat het niet kwaad kan om de waarheid te vaak te horen, schrijf ik het nog graag een keertje op. Oorlog is verschrikkelijk...wat valt er eigenlijk nog meer over te zeggen.
Harald Doornbos
Thursday, July 20, 2006
Vervolg foto's uit Tyre, zuid Libanon
Er ging hier net wat mis met het internet, dus hierbij nog een paar foto's die ik vandaag en gisteren gemaakt heb. Wat het voorstelt staat in de vorige post. Internet is hier nogal onstabiel, is al een klein wonder dat het werkt. Op dit moment veel activiteit in de lucht van straaljagers en drones. Hoorde half uur geleden twee luide explosies, behoorlijk ver weg, dat wel. Zit inmiddels in een hotelletje in een christelijke wijk van Tyre, waar alle buitenl
andse jurnalisten nu ziten. Idee hierachter is dat het veiliger is dan een moslim wijk (vorige hotel lag in moslim gebied) omdat christelijke arabieren nou eenmaal bijna niets met Hezbollah te maken hebben. Het hotel ontving gisteren wel een telefoontje vanuit Israel waarin via een bandje werd gewaarschuwd om de stad te verlaten en dat het Israelische leger niet zou schieten op naar het noorden vertrekkende auto's. Blijven zou 
worden beschouwd als een 'act of defince'. Bijna iedereen in Tyre heeft zo'n israelische opgenomen boodschap via de teloofn ontvangen. Onderdeel van bang maken van de lokale bevolking en Israel's hoop dat het gebied ontvolkt zodat het een stuk makkelijker wordt om Hezbollah te bevechten. Genoeg, hieronder de foto's.... 
EXCLUSIEVE FOTO'S UIT TYRE, ZUID LIBANON
Hierbij een paar foto's uit Tyre...eerste is de strandstoel wa ik vannacht geslapen heb (zeer bizar, hele nacht vlogen vliegtuigen over die een plek iets ten zuiden van ons bombardeerden, bij de hele nacht kon je grote rode steekvlammen zien waarna je een knal hoorde - en dat allemaal liggend op een strandstoel).
Vervolgens foto's van wachtende vluchtelingen op het strand, daarna een paar uit de haven, waar de mensen een boot probeerden te bereiken, zodat ze konden vertrekken uit deze ellende. Zie in sommige gevallen de rookwolken van inslaande raketten en z
ware bommen op de achtergrond. De laatste foto's zijn ggeisteren door me gemaakt, voor het ziekenhuis hier staan twee koelwagens met daarin de lichamen van 98 oorlogsdoden. Er is een tekort aan lijkzakken, dus de meesten zijn gewoon in vuilniszakken verpakt. De lichamen kunnen niet worden begraven omdat de familie van de doden of zelf ook dood is , of spooloos is of haar dorpen niet uit durft vanwege de bombardementen hier. Zeer treurig allemaal. En iedereen kan ziech voorstellen hoe verschikkelijk het er stonk toen een medewerker van het ziekenhuis de achter klep opentrok van de twee vrachtwagens. echt, niet normaal. Ik ben al op veel plekken in de wereld geweest, maar nog nooit zo'n stank gero
ken. heb er bijna spijt van dat ik in de vrachtwagens met de lichamen heb gestaan. Dit was een beetje te. En omdat ik me hier niet kan wassen en ik maar een stel kleren bij me heb (die ik drag) stinken m'n kleren er nog altijd naar. Dit is niet meer leuk.
Beste mensen, ik heb hier een telefoonlijntje gevonden zodat ik een update kan maken uit tyre, in het zuiden van Libanon. De situatie is hier ronduit dramatisch. In tegenstelling tot beirut, waar af en toe wordt gebombardeerd, gaat het hier in het zuiden bijna de heel tijd door. 24 uur per dag hoor je vliegtuigen overkomen. Ook het constante en zeer irritante geluid van een brommer, die echter over de stad heen vliegt en natuurlijk geen brommer maar een drone (een klein onbemand verkenningsvliegtuigje) is. We hopen allemaal dat dat ding snel uit de lucht valt want elke keer als ie overkomt vallen de bommen weer. Vandag is er gebombardeerd door de Israelische luchtmacht ten zuiden, oosten en ook ten noorden van Tyre. Je hebt hier heel erg het gevoel dat we vast zitten. niet omdat de Israelische soldaten ons hebben omsingeld, maar omdat de Israelische luchtmacht vanuit de lucht een soort van ring om de stad heeft gelegd. Niemand durft naar buiten. Wel is er wonder boven wonder nog elecriciteit. En ik heb dus ook nog een telefoon gevonden die het doet. De VN trekken zich op di moment terug uit Tyre. Wordt te gevaarlijk vinden ze. betekent dat de stad vanaf vanavond een beetje vogelvrij is. Met grote regelmaat hor je bommen exploderen. Grote vijfhonderd kilo wegende monsters die de lucht doen verplaatsen en luide knallen opleveren. Af en toe landt er een raket of bom heel dicht bij het centrum van de stad. Sommigen flatgebouwen hier zijn al ingestort. Diepe kraters zitten in het wegdek. Afgelopen nacht in een hotel geslapen (wel, op het strand in een strandstoel, samen met honderden vluchtelingen). Daar zaten tot vandaag honderden vluchtelingen enn ook de VN. Maar omdat de VN nu is vertrokken, vrezen we daar een luchtaanval en zitten de meeste journalisten die hier nog zijn in een hotel in een christelijke ijk van de stad. Dit in de hoop dat de Israelies de wijk rondom de kerk niet zo hard gaan aanpakken omdat de libanese christenen nou eenmaal minder enthouaist zijn over Hezbollah dan de meeste shi'ietiche moslims. Ik probeer nu een paar foto's door te sturen die ik vandaag heb gemaakt van een evacuatie van honderden vluchtelingen die naar een groot passageirs schip werden vervoerd in kleine sloepen vanuit de haven van Tyre. De hele tijd werd er gebombaderd, zelfs in de buurt van het schip. Waan zin, werkelijk waanzin. De burgers hier zijn zeer bang. Zeker nu de VN weg zijn heerst er paniek. Nimand op sraa, meeste winkels gesloten en absoluut niets te merken van enige internationale hulpverleningsclub. waar zijn die gasten wanneer je ze nodig hebt.Er scheren nu weer vliegtuigen laag over. En die brommer in de lucht is er ook nog steeds. we hopen maar op het beste.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Wednesday, July 19, 2006
Beste mensen,
Mijn broer belde me net, hij zit in het zuiden van Libanon, in de stad Tiyre. Hij heeft daar geen of hele langzame internetverbinding, vandaar dat ik (Saskia Doornbos) dit bericht er bij deze namens hem op zet.
Hij zit in een hotel tussen 1000en vluchtelingen en slaapt vannacht op een strandstoel, (want het hotel is vlak bij de middelandse zee).
De stad is uitgestorven, israelische vliegtuigen en tanks namen de heuvels rondom Tiyre de hele tijd onder vuur. Overal explosies en rookwolken, 1000en vluchtelingen in auto's rijden vanuit de Tiyre regio richting het noorden naar Beirut toe. Iedereen heeft witte handdoeken uit de auto's hangen, kinderen zwaaien met witte zakdoekjes, bijna wanhopige pogingen om aan de piloten - die als god boven onze hoofden vliegen - duidelijk te maken dat ze geen hezbollah zijn, maar burgers.
Dit vertelde hij me net in een telefoongesprek. Zolang hij daar zit kan hij z'n weblog uiteraard niet zo goed bij houden, maar op deze manier in ieder geval wat actuele informatie. Z'n telefoonnummers doen het nog wel.
Mijn broer belde me net, hij zit in het zuiden van Libanon, in de stad Tiyre. Hij heeft daar geen of hele langzame internetverbinding, vandaar dat ik (Saskia Doornbos) dit bericht er bij deze namens hem op zet.
Hij zit in een hotel tussen 1000en vluchtelingen en slaapt vannacht op een strandstoel, (want het hotel is vlak bij de middelandse zee).
De stad is uitgestorven, israelische vliegtuigen en tanks namen de heuvels rondom Tiyre de hele tijd onder vuur. Overal explosies en rookwolken, 1000en vluchtelingen in auto's rijden vanuit de Tiyre regio richting het noorden naar Beirut toe. Iedereen heeft witte handdoeken uit de auto's hangen, kinderen zwaaien met witte zakdoekjes, bijna wanhopige pogingen om aan de piloten - die als god boven onze hoofden vliegen - duidelijk te maken dat ze geen hezbollah zijn, maar burgers.
Dit vertelde hij me net in een telefoongesprek. Zolang hij daar zit kan hij z'n weblog uiteraard niet zo goed bij houden, maar op deze manier in ieder geval wat actuele informatie. Z'n telefoonnummers doen het nog wel.
Tuesday, July 18, 2006
18.45 - laatste nieuws over het aantal vluchtelingen in Beirut: 40.000 vluchtelingen bevinden zich volgens de regering nu in Beirut, ze worden ondergebracht in openbare scholen. Het daadwekrelijke cijfer ligt vele malen hoger aangezien eindeloos veel mensen de stad hebben verlaten of vanuit gevaarlijke wijken naar familie en vrienden zijn uitgeweken die iets verder van de plekken wonen waar bombardementen plaatsvinden. Dit aantal mensen valt echter niet te tellen. In ieder geval, in de scholen zitten nu dus alleen al 40.000 mensen.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
18.35 - Ben weer thuis. De stad is nog steeds grotendeels uitgestorven. In Hamra, in west-Beirut, zag ik echter een paar winkels open die gisteren nog dicht waren. Het was vandaag in Beirut rustig. Benzine, electriciteit en water is nog altijd voorradig in de meeste wijken (afgezien dan natuurlijk van de shi’ietische buitenwijken, die grotendeels plat liggen).
Zag net in mijn straatje in de wijk Achrafieh een familie haar auto volladen met dekens, voedsel en huisraad. Tussen de spullen zag je de koppies van een paar geinige kleine kinderen die lachten en hun tong uitstaken. Veel ouders vertellen hun kinderen dat de knallen vuurwerk zijn en dat het feest is. Op deze manier maken de kleintjes zich tenminste niet zoveel zorgen. De familie uit mijn straat vertelde dat ze naar Syrie gaan omdat het daar nog steeds rustig is.
Harald Doornbos
Zag net in mijn straatje in de wijk Achrafieh een familie haar auto volladen met dekens, voedsel en huisraad. Tussen de spullen zag je de koppies van een paar geinige kleine kinderen die lachten en hun tong uitstaken. Veel ouders vertellen hun kinderen dat de knallen vuurwerk zijn en dat het feest is. Op deze manier maken de kleintjes zich tenminste niet zoveel zorgen. De familie uit mijn straat vertelde dat ze naar Syrie gaan omdat het daar nog steeds rustig is.
Harald Doornbos
16.25 - Ik ga weer even de stad in. Heb vandaag lang doorgeslapen, want was uitgeput. Het is zonnig en warm in beirut. Heb de hele dag nog geen explosie gehoord. Goed teken?Ik weet het niet. het kan zo weer beginnen. En in de rest van het land wordt er nog altijd wel gebombardeerd...heb inmiddels 180 liter benzine op m'n balkon staan, daar kan m'n generator ongveer 20 dagen op lopen. Wonderboven wonder is er nog altijd electriciteit. Vandaag wel een powercut van ongeveer 3 uur, maar de electriciteit is weer terug...Ben ongveer over anderhalf uur terug....
Harald Doornbos
Harald Doornbos
08.05 - situatie in Beirut rustig. Ik heb de laatste tien uur geen explosie meer gehoord. Maar heb vannacht danook als een blok geslapen omdat ik enigszins uitgeput was. Dus wellicht is de rest van het land ook inmiddels plat gegooid, ik zou toch niet wakker zijn geworden. Maar overal zijn steeds meer vluchtelingen zichtbaar. In parken en scholen. Overal op de straten zie je mensen lopen met tassen, auto's gevuld met matrassen. Als je de weg vraagt, krijg je steeds vaker als antword: "Sorry, geen idee, ik ben niet van hier." Het officiele getal staat nu op 400.000, wat 10 procen van de totale bevolking is. En dat allemaal binnen een week.
Hieronder de belangrijkste 'vluchtelingen stromen' die op dit moment plaatsvinden:
- Zuid naar Midden en Beka'a vallei: Ongeveer 100 duizend mensen (VOORAL SHI'IETEN) probere uit het zuiden van Libanon (vlak bij de grens met Israel dus) naar de hoofdstad Beirut te komen. Afgezien van de zuidelijke shi'ietische wijken is Beirut redelijk veilig. Ook vertrekken shi'ieten uit het zuiden naar de Beeka'a vallei in het ooste van het land.
- Beirut naar noorden en Beka'a: Ongeveer 200 duizend shi'ieten uit de zuidelijke wijken in Beirut (Dahyeh genaamd, Dahyeh betekent 'buitenwijken', suburbs in het Arabisch). Dahir is veel te gevaarlijk om nog te wonen. Alleen een paar hezbollah strijders bevinden zich daar nog. Dahyh is inmiddels door Hezbollah afgesloten om te voorkomen dat criminelen spullen jatten uit de ingestortte huizen). Ook zijn tienduizenden shi'ieten vanuit Beirut naar de Beka'a vallei gevlucht. De Beka'a vallei is trouwens het hartland van Libanees Arabische shi'ieten. ook zijn inmiddels tienduzienden niet-shie'ieten naar het noorden gevluchte. Soennieten, Druzen, en Christenen hebben huisjes en hotelkamers gehuurd in de bergen in het noorden. Dit uit angst dat Israel haar bombardementen zal uitbreiden tot ook niet-Shi'ietische wijken van Beirut (zo werd gisteren de haven in het centrum van de stad al gebombardeerd)
- Niet-Libanezen of Libanezen met een buitenlandse paspoort vluchten massaal naar Syrie en Cyprus. Het gaat hier om enkele tienduizenden mensen. Westerlingen veelal via hun ambassade (die bussen of schepen heeft georganiseerd), Syrische arbeiders die in Libanon werken zijn massaal naar Syrie teruggekeerd. Veel Libanezen hebben hebben trouwens dual-nationalitiy vanwege de vele vluchtelingen die de eerste burgeroorlog opleverde. Er bevinden zich bijvoorbeeld 25.000 Amerikanen in Libanon, maar dit zijn voor het allergrootste gedeelte Libanezen met een Amerikaanse paspoort. Bizar detail is dat de meeste Christelijke Libanezen Franse paspoorten hebben, juis Libanese Shi'ieten hebben voornamelijk Amerikaanse paspoorten. Het is hier niet merkwaardig om een Hezbollah strijder te ontmoeten die Israel en Amerika wil vernietigen en op hetzelfde moment een Amerikaans paspoort heeft.
Harald Doornbos
Hieronder de belangrijkste 'vluchtelingen stromen' die op dit moment plaatsvinden:
- Zuid naar Midden en Beka'a vallei: Ongeveer 100 duizend mensen (VOORAL SHI'IETEN) probere uit het zuiden van Libanon (vlak bij de grens met Israel dus) naar de hoofdstad Beirut te komen. Afgezien van de zuidelijke shi'ietische wijken is Beirut redelijk veilig. Ook vertrekken shi'ieten uit het zuiden naar de Beeka'a vallei in het ooste van het land.
- Beirut naar noorden en Beka'a: Ongeveer 200 duizend shi'ieten uit de zuidelijke wijken in Beirut (Dahyeh genaamd, Dahyeh betekent 'buitenwijken', suburbs in het Arabisch). Dahir is veel te gevaarlijk om nog te wonen. Alleen een paar hezbollah strijders bevinden zich daar nog. Dahyh is inmiddels door Hezbollah afgesloten om te voorkomen dat criminelen spullen jatten uit de ingestortte huizen). Ook zijn tienduizenden shi'ieten vanuit Beirut naar de Beka'a vallei gevlucht. De Beka'a vallei is trouwens het hartland van Libanees Arabische shi'ieten. ook zijn inmiddels tienduzienden niet-shie'ieten naar het noorden gevluchte. Soennieten, Druzen, en Christenen hebben huisjes en hotelkamers gehuurd in de bergen in het noorden. Dit uit angst dat Israel haar bombardementen zal uitbreiden tot ook niet-Shi'ietische wijken van Beirut (zo werd gisteren de haven in het centrum van de stad al gebombardeerd)
- Niet-Libanezen of Libanezen met een buitenlandse paspoort vluchten massaal naar Syrie en Cyprus. Het gaat hier om enkele tienduizenden mensen. Westerlingen veelal via hun ambassade (die bussen of schepen heeft georganiseerd), Syrische arbeiders die in Libanon werken zijn massaal naar Syrie teruggekeerd. Veel Libanezen hebben hebben trouwens dual-nationalitiy vanwege de vele vluchtelingen die de eerste burgeroorlog opleverde. Er bevinden zich bijvoorbeeld 25.000 Amerikanen in Libanon, maar dit zijn voor het allergrootste gedeelte Libanezen met een Amerikaanse paspoort. Bizar detail is dat de meeste Christelijke Libanezen Franse paspoorten hebben, juis Libanese Shi'ieten hebben voornamelijk Amerikaanse paspoorten. Het is hier niet merkwaardig om een Hezbollah strijder te ontmoeten die Israel en Amerika wil vernietigen en op hetzelfde moment een Amerikaans paspoort heeft.
Harald Doornbos
Dag zeven
00.20 - Sinds een kwartier scheren er weer allerlei vliegtuigen over Beirut. Nog geen explosies gehoord, maar lijkt slechts een kwestie van tijd. Hierbij een paar foto's die ik op maandag heb gemaakt na een Israelische airstrike op een paar mysterieuze vrachtwagens (waarover vandaag meer). Dit is tevens het incident waar, volgens Libanezen, de Israeliers een vliegtuig verloren. Maar Israel ontkent het en ik heb m'n best gedaan om een stuk vliegtuig te vinden ter plekke - nada nista te zien van een neergehaald vliegtuig. Wel grote schade aan dit gebied...
Monday, July 17, 2006
DAG ZES
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
DAG ZES
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
18.40 Beste mensen, ik ben bijna de hele dag in de stad geweest. Daarom geen update gedurende de dag. Het probleem met zo'n weblos is, dat wanneer je het veelvuldig wilt updaten, dat je dan dus achter je computer moet zitten en op een gegeven moment je huis niet meer uitkomt om te kijken wat er allemaal eigenlijk gebeurt in de stad. Later vanavond nog een aardig verslag van vandaag en of vannacht of morgen (hangt een beetje af van of ik nog energie heb), een heel aantal exclusieve foto's van een Hezbollah lanceer installatie hier in Beirut. Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen. Natuurlijk schrik je iedere keer, maar ach, je kunt er niet de hele dag over blijven zeuren. Trouwens, 200 Nederlanders zijn vanochtend vroeg met bussen geevacueerd naar Syrie. Ik kreeg een paar uur geleden een mailtje van iemand in de bussen dat ze veilig in Syrie waren aangekomen en met militiare toestellen van het Nederlandse leger naar huis zullen worden gevlogen.
Harald Doornbos
Sunday, July 16, 2006
Ik ben inmidels al weer een tijdje thuis. Heb aan een paar stukken voor m'n krant gewerkt. Toennet weer aanvallen op de luchthaven - dit is al de vierde keer. Opnieuw zijn installaties geraakt waar kerosine wordt opgeslagen. Gelukkig nog niet de aankomst/vertrek hal. Dat is namelijk een prachtig, modern gebouw, eigenlijk net klaar nadat de oude luchthaven tijdens de burgeroorlog (1975-1990) werd vernield. Haret Hreik, de wijk waar Hezbollah haar hoofdkwartier heeft, is inmiddels echt veranderd in een war zone. Acht verdiepingen tellend gebouw van Hezbollah hoofdkwartier is ineengezakt. Zelfde geldt voor Al Manar (Hezbollah tv) met vijf verdiepingen. Al Manar zendt trouwens nog steeds wel uit. Vanaf een min of meer geheime lokatie. De zendtijd van de Hezbollah jongens en meisjes is met name gevuld met eindeloze lofuitingen aan het adres van leider Hassan Nassrallah. De meeste shi'ieten krijgen geen genoeg van hem. Gedichten worden voorgelzen op televisie, luisteraars bellen op en beginnen aan extreem emotionele toespraken waarin Nassrallah wordt vergeleken met iedere held uit de Islaamse geschiedenis. De predentator van Al Manar moet veelvuldig mensen tot zinnen brengen, want de meeste bellers ratelen tien minuten aan een stuk door. Op dit moment is het rustig in de stad (afgezien van het gebied rondom de luchthaven). Maar Israelische luchthaven worden er nu gemeld in het zuiden van Libanon, in de Beka'a vallei, rondom Sidon (Saida) en in Chtoura, de grenspost met Syrie. Ook dag vijf van de oorlog toonde alleen maar meer escalatie. Na de negen doden als gevolg van Hezbollah raketten in Haifa (Israel), vreest iedereen in Libanon nu een enorme afstraffing...wordt vervolgd (helaas)
Harald Doornbos
Harald Doornbos
DAG 5 VAN DE OORLOG IN LIBANON
09.56 - Situatie update: Vanochtend alles in Beirut redelijk rustig. Een of twee luide explosies, voor de rest rustig. Drone nog altijd boven de stad. Vliegtuigen af en toe, maar het laatste uur geen aanvallen. In Haifa, in Israel, zijn echter zojuist een tiental raketten van Hezbollah neergekomen. Volgens de eerste berichten ongeveer 20 gewonden en zelfs 9 doden, aldus de Israelische televisie. Verwachting hier is dat Israel vanwege de Haifa aanval opnieuw snel zal gaan bombarderen. Foto hiernaast is trouwens van gisteren, toen ik in de buurt stond van Haret Hreik, de Hezbollah wijk, die inmiddels zo goed als plat is gegooid. Libanese televisiezenders hebben beelden uitgezonden van de wijk en het heeft er inmiddels meer weg van Hiroshima, dan van Beirut, vijf dagen geleden. Er zijn trouwens niet al te veel doden en gewonden gevallen. Dat komt omdat Haret Hreik zo goed als leeg is, alle mensen zijn een paar dagen geleden vertrokken naar veiligerer gebieden. Ik ga trouwens nu de stad in. Als ik terugkom, meer over de situatie hier.
Harald Doornbos
01.22 - Omdat ik toch niet kan slapen vanwege de hevige bombardementen en zeer luide explosies die op dit moment plaatsvinden in Beirut, even het volgende: Na vier dagen oorlog in Libanon begin ik al de patronen te herkennen. Zo is het nu nacht, en dus doodstil op straat. Wat je eerst hoort is geruis in de lucht - dat zijn Israelische straaljagers die hoog boven de stad cikelen. Daarna een duikvlucht, wat inhoudt dat het geruis kort overgaat in een harder gebrom. Daarna doe je je vingers in je oren want binnen vijf tot tien seconden volgt er geheid een enorme explosie. De ruiten in m'n huis zijn nog heel, maar voor hoelang? Geen idee. De wijk die op dit moment zwaar wordt gebombardeerd (ieder kwartier tenminste zes tot acht raketten) heet Beer al-Amed en ligt - weinig verrassend - in het shi'ietische zuiden van de stad. Sinds de oorlog op woensdagochtend begon, is dit zonder twijfel de zwaarste nacht....tot nu toe is iedere dag slechter geweest dan de dag ervoor.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
00.40-Het is nacht hier. Donker, maar rustig. Tenminste voor het moment. Warm is het ook. Heerlijk zomerweer. Heb net in Junieh, een christelijke voorstad van Beirut, wat gegeten met een paar collega's omdat alle restaurants in Beirut zelf dicht zijn. Nu weer thuis. Vanaf mijn balkon kan ik overdag een stukje Middellandse Zee zien. Ik weet het, het klinkt als een cliche, maar deze oorlog is hoogst surrealistisch.
Beirut is Parijs en Teheran in een.
In de christelijke- en soennietische wijken rijdt een groot aantal jongeren rond in Porche's of Jaguar's (ik snap ook niet waar ze het geld vandaan halen). En veel vrouwen lopen op straat rond in sexy, halve bh'tjes. Bonjour - kifik? Hallo, hoe gaat het? Frans en Arabisch gebruiken ze door elkaar. Op vakantie naar Parijs. Of dansen in Beirut, naar het strand in Byblos. Wijntje, leuke date, lekker tongen.
Goed. Dan neem de auto en rijd tussen de vijfhonderd meter en twee kilometer en je arriveert in de shi'ietische wijken van de stad. Overal portretten van de leider van de Iraanse revolutie, aytollah Khomeini. Gesluierde vrouwen, zwarte habaja's. Jongste kind op de heup, drie kinderen aan de hand. Moeder weer zwanger. Vader altijd voorop. Oude Mercedessen. Geen alcohol, geen frans, geen feesten (behalve religieuze). Op vakantie naar Iran om de heilige plekken te bezoeken.
Ik weet het: de typering van de niet-shi'iet en de wel-shi'iet is clichematig. Natuurlijk zijn er in Beirut ultra-religieuze christenen en heel erg seculiere shi'ieten. Maar voor de grote meerderheid van beide groepen klopt bovenstaande beschrijving wel. In de christelijke-, Druzische- en soennitische moslim wijken, gaat het leven - ondanks de oorlog - nog redelijk zijn gewone gang. Israel bombardeert hier niet, want Hezbollah heeft in deze wijken van de stad geen aanhang. Dus kunnen de mensen redelijk rustig ademhalen.
Maar in de shi'ietische wijken is het op dit moment een mengelmoes van Baghdad, Faludjah en Kandahar. Voortdurenden luchtaanvallen. Enorme bommen. Hele huizenblokken worden tegen de grond gegooid door de Israelies. Viaducten, straten, kruispunten zijn er opgeblazen. Vluchtelingen, doden, gewonden. De meeste huizen die nog overeind staan hebben inmiddels geen ramen meer door de kracht van de explosies.
Terwijl ik deze woorden schrijf, zijn er opnieuw drie raketten ingeslagen. Ik schrik, want in de nacht - die rustig was - jagen die reusachtige klappen angst aan. Maar ik weet ook dat ze niet bij mij in de wijk zullen vallen (tenminste vorlopig nog niet) en dat shi'ieten twee kilometer verderop letterlijk worden opgeblazen en de schrik van hun leven - en hun dood - hebben. Nu is het weer rustig. Maar ik hoor vliegtuigen boven de stad cirkelen (en natuurlijk het bijna constante geluid van een drone - een onbemand vliegtuigje. Ik weet niet of ik vannacht kan slapen. De klappen zijn, zelfs hier, enorm en het gevoel dat zo dicht bij me inde buurt de stad wordt afgebroken, maakt me er ook niet rustiger op. Ik hoor weer een luide BAAAAAM. Daar komt er weer een aan. Iets verder weg, een iets minder luide knal. Wat een ellende, wat een fucking ellende.
Harald Doornbos
Beirut is Parijs en Teheran in een.
In de christelijke- en soennietische wijken rijdt een groot aantal jongeren rond in Porche's of Jaguar's (ik snap ook niet waar ze het geld vandaan halen). En veel vrouwen lopen op straat rond in sexy, halve bh'tjes. Bonjour - kifik? Hallo, hoe gaat het? Frans en Arabisch gebruiken ze door elkaar. Op vakantie naar Parijs. Of dansen in Beirut, naar het strand in Byblos. Wijntje, leuke date, lekker tongen.
Goed. Dan neem de auto en rijd tussen de vijfhonderd meter en twee kilometer en je arriveert in de shi'ietische wijken van de stad. Overal portretten van de leider van de Iraanse revolutie, aytollah Khomeini. Gesluierde vrouwen, zwarte habaja's. Jongste kind op de heup, drie kinderen aan de hand. Moeder weer zwanger. Vader altijd voorop. Oude Mercedessen. Geen alcohol, geen frans, geen feesten (behalve religieuze). Op vakantie naar Iran om de heilige plekken te bezoeken.
Ik weet het: de typering van de niet-shi'iet en de wel-shi'iet is clichematig. Natuurlijk zijn er in Beirut ultra-religieuze christenen en heel erg seculiere shi'ieten. Maar voor de grote meerderheid van beide groepen klopt bovenstaande beschrijving wel. In de christelijke-, Druzische- en soennitische moslim wijken, gaat het leven - ondanks de oorlog - nog redelijk zijn gewone gang. Israel bombardeert hier niet, want Hezbollah heeft in deze wijken van de stad geen aanhang. Dus kunnen de mensen redelijk rustig ademhalen.
Maar in de shi'ietische wijken is het op dit moment een mengelmoes van Baghdad, Faludjah en Kandahar. Voortdurenden luchtaanvallen. Enorme bommen. Hele huizenblokken worden tegen de grond gegooid door de Israelies. Viaducten, straten, kruispunten zijn er opgeblazen. Vluchtelingen, doden, gewonden. De meeste huizen die nog overeind staan hebben inmiddels geen ramen meer door de kracht van de explosies.
Terwijl ik deze woorden schrijf, zijn er opnieuw drie raketten ingeslagen. Ik schrik, want in de nacht - die rustig was - jagen die reusachtige klappen angst aan. Maar ik weet ook dat ze niet bij mij in de wijk zullen vallen (tenminste vorlopig nog niet) en dat shi'ieten twee kilometer verderop letterlijk worden opgeblazen en de schrik van hun leven - en hun dood - hebben. Nu is het weer rustig. Maar ik hoor vliegtuigen boven de stad cirkelen (en natuurlijk het bijna constante geluid van een drone - een onbemand vliegtuigje. Ik weet niet of ik vannacht kan slapen. De klappen zijn, zelfs hier, enorm en het gevoel dat zo dicht bij me inde buurt de stad wordt afgebroken, maakt me er ook niet rustiger op. Ik hoor weer een luide BAAAAAM. Daar komt er weer een aan. Iets verder weg, een iets minder luide knal. Wat een ellende, wat een fucking ellende.
Harald Doornbos
Saturday, July 15, 2006
Hierbij de foto's die ik net heb gemaakt van de luchtaanvallen, inmiddels veertig minuten geleden, op Haret Hreik, shi'ietische wijk in Beirut. Laatste nieuws: Ook Manara, een vuurtoren aan de boulevard van Beirut is getroffen - het topje is er af. (Dit heb ik trouwens zelf nog niet met m'n eigen ogen gezien, dus voorlopig blijft het nog onbevestigd)
Harald Doornbos
20.04 - Ben net weer thuis aangekomen. In de buurt geweest van haret Hreik, de wijk die al nu dagen met grote regelmaat wort bestookt vanuit de lucht. Toen wij (ik en wereld omroep collega Hans Jaap Melisse) arriveerde op een heuveltje met uitzicht op haret Hreik, ontploften binnen vijf minuten de eerste raketten. Daarna tien minuten pauze en opnieuw raketten. Enorme klappen, grote rookwolken. De derde reeks raketten die ontploften waren dermate luid dat m'n opren er nog een klein beetje van toeteren. Als het, staand op anderhalve kilometer al pijn doet, kun je je voorstellen wanneer je daa nog altijd woont. gelukkig zijn de meeste bewoners van haret Hreik inmiddels gevlucht, maar rennen nog altijd burgers en Hezbollah strijders rond. Ga nu de foto's oploaden die ik zojuist heb gemaakt. Dus een paar foto's binnen tien minuten....
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Zit nu Al-manar televisie te kijken (het hezbollah tv station). Zij melden dat de granaten allemaal landen in de wijk Haret Hreik, in de shi'ietische buitenwijken in het zuiden van de stad. Israelische vliegtuigenbombarderen op dit moment opnieuw. Er hangen enorme rookwolken boven Haret Hreik, bijna iedereen is uit de wijk vertrokken - veel te gevaarlijk. Dit maakt het zeer moeilijk om betrouwbare informatie te krijgen uit het gebied. Ik ga binnen tien minuten de stad in, richting Haret Hreik om een beter beeld van de situatie te krijgen....het is trouwens nu 18.25 lokale tijd beirut.
Harald Doornbos
Harald Doornbos
18.03 lokale tijd Beirut (17.03 Nederlandse tijd): Opnieuw twee luide explosies. Volgens mij kwamen ze weer terecht in de shi'ietische wijken, zo'n drie kilometer verwijderd van de plek waar ik woon (in een christelijk Arabiche wijk, genaamd Achrafieh). Hezbollah hoofdkwartier daar is inmiddels opgeblazen. Waarover later meer. Binnen een uurtje of zo probeer ik ook een kaartje van Beirut op Harryzzz te zetten met daaropde plekken waar wie woont en waar er met name gebombardeerd wordt....
Harald Doornbos
Harald Doornbos
Harryzzz begint vanuit de oorlog....
Beste mensen, de afgelopen dagen had ik het verschrikelijk druk vanwege de plotselinge gevechten die uitbraken tussen Hezbollah en Israeliche leger. Beirut wordt nu dagelijks gebombardeerd, het zuiden van Libanon ook. Ik zal vanaf vandaag zoveel mogelijk updates op dit weblog zetten vanuit Beiroet en de rest van Libanon. Ik houd het nu even kort: De laatste bommen sloegen ongeveer twee uur geleden in. Ik moet nu weer water en benzine verzamelen, want ik heb sterk het gevoel dat het binnenkort voorbij is met electriciteit en stromend water. Tot de volgende update! ( Je zult het niet geloven, maar terwijl ik de laatste woorden op schijf, slaan er weer twee raketten in)
Harald Doornbos
Beste mensen, de afgelopen dagen had ik het verschrikelijk druk vanwege de plotselinge gevechten die uitbraken tussen Hezbollah en Israeliche leger. Beirut wordt nu dagelijks gebombardeerd, het zuiden van Libanon ook. Ik zal vanaf vandaag zoveel mogelijk updates op dit weblog zetten vanuit Beiroet en de rest van Libanon. Ik houd het nu even kort: De laatste bommen sloegen ongeveer twee uur geleden in. Ik moet nu weer water en benzine verzamelen, want ik heb sterk het gevoel dat het binnenkort voorbij is met electriciteit en stromend water. Tot de volgende update! ( Je zult het niet geloven, maar terwijl ik de laatste woorden op schijf, slaan er weer twee raketten in)
Harald Doornbos
Subscribe to:
Posts (Atom)
(Click 