(bij deze post horen eigenlijk ook vier foto's, maar het lukt niet om ze erbij te krijgen...excuses...later probeer ik het nog een keer)

Luchtaanval op auto met burgers vlak voor een ziekenhuis, net ten zuiden van de zuid-Libanese stad Tyre. Maar wat doet in vredesnaam een tank en een legertruck van het Libanese leger direct achter het zelfde ziekenhuis?

Ok, stel je voor. Een weg met palmbomen. Ter hoogte van een ziekenhuis schieten Israelische vliegtuigen een raket af op een auto, waar burgers in zitten. Mensen dus die vanuit het zuiden naar het relatief veilige noorden willen vertrekken. Ik zag tenminste drie slachtoffers, twee kinderen en een jongen die ongeveer 23 jaar oud moet zijn geweest. Ik arriveerde er twee minuten na de raketaanval. Dramatisch natuurlijk. Geschreeuw, paniek, rennende soldaten, burgers. Iedereen (waaronder ikzelf) bang dat de vliegtuigen terug zouden keren en nog een bom op dezelfde plek zouden gooien.

Maar goed. Dan loop je door het ziekenhuis. Gewonden en gehuil om je heen. Drentel je de eerste hulp ingang uit, en wat zie je: op de parkeerplaats van het ziekenhuis staat vijftien meter verderop een tank en een legertruck. Bizar. Bijna crimineel! Ook de Libanezen die werken in het ziekenhuis (dokters, zusters) waren woest dat de tank en truck op hun parkeerplaats staan. Hoezoe vragen om bommen in de buurt van je hospitaal? De directeur van het ziekenhuis heeft het Libanese leger gevraagd die dingen weg te halen, maar het leger zei simpelweg: Nee. Zelfs soldaten van het Libanese leger die probeerden de brandende auto te blussen, vertelden me dat het een zeer slecht idee was om de tank naast het ziekenhuis te laten staan.
Goed, de foto's spreken eigenlijk voor zich. Eerste twee foto's (gemaakt dor de voor ruit van mijn auto) heb ik echter gemaakt terwijl ik naar de plek reed waar de aanval net had plaats gevonden, dus echt recht zijn ze niet. Al heel wat dat je iets kunt zien, want we (we waren met drie journalisten en m'n tolk) knepen hem toch behoorlijk omdat we nog altijd Israelische vliegtuigen boven ons hoorden. Veel gestress dus vandaag. Gelukkig heeft het hotel waar we zitten (in het relatief rustige centrum van de stad) een strandje, direct grenzend aan de middellandse zee....heb dus ondanks het geouwehoer hier even gezwommen. Heerlijk. Maar je kijkt wel steeds omhoog omda al die vliegtuigen maar blijven overscheren terwijl er in de verte luide explosies klinken....morgen een paar foto's van mij en collega's in het water.....

harald Doornbos