PAKISTANEN DREIGEN WILDERS OP TE HANGEN

Het afgelopen weekend hebben Kashif Khan (een vriend van me in Islamabad) en ik gebruikt om uit te zoeken hoe Pakistan reageert op Geert Wilders’ uitspraken in een recentelijk interview met de nieuwe Nederlandse krant “De Pers”. Wilders is immers van plan om binnenkort naar Pakistan en Afghanistan af te reizen. Dat laten doorgaan zou weleens de Moeder van alle Domme Ideeen kunnen zijn. Trouwens, hoe hoog is de hoogste boom in Pakistan?

Hieronder ons verhaal:

Geert Wilders zou er goed aan doen om er twee, beter drie, keer over na te denken voordat hij naar Pakistan afreist. Want sinds Wilders’ recente negatieve opmerkingen over de koran en de profeet Mohammed lust Pakistan de Nederlandse politicus wel rauw.

“Deze man is niet welkom in Pakistan, hij mag hier nooit toegelaten moeten worden,” zegt Maulana Hafiz Hussain Ahmed, parlementslid en de tweede man binnen de invloedrijke religieuze partij Jamat-e-Islami.

Volgens plan zal Wilders, samen met een aantal andere Nederlandse parlementariers, binnenkort een bezoek brengen aan Pakistan en Afghanistan. Wilders zei vorige week in een interview dat moslims die in Nederland willen blijven de helft van de pagina’s uit de koran moeten scheuren en weggooien. Volgens Wilders was de profeet Mohammed een radciaal. ,,Als Mohammed hier vandaag leefde zou ik voorstellen om hem als extremist met pek en veren het land uit te jagen."

Wilders' uitlatingen hebben de Pakistanen furieus gemaakt.

“Dit soort opmerkingen zijn grievend voor miljoenen moslims,” vervolgt parlementslid Hussain Ahmed, “Deze man [Wilders] is radicaler in zijn denkbeelden dan de zogenaamde [Al Qaeda} terroristen.”

Volgens Talat Masood, een ex-generaal uit het Pakistaanse leger en een vooraanstaande Pakistaanse analist, zijn Wilders woorden “zeer betreurenswaardig”.

“Ik adviseer hem niet naar Pakistan te komen,” aldus Masood, die een zeer gematigde moslim is. “Wilders’ leven zou in zo’n geval extreem veel gevaar lopen. Al het mogelijke kan met hem gebeuren.”

Masood denkt dat Wilders na zijn uitlatingen sowieso geen visum meer krijgt voor Pakistan, waar de doostraf staat op het moedwillig verscheuren van een koran. “Zijn veiligheid hier zal een groot item zijn, ik denk niet dat de Pakistaanse autoriteiten zo’n risico zullen willen nemen.”
Dat Pakistanen gaan reageren in het geval Wilders toch komt, staat voor de ex-generaal als een paal boven water. “De religieuze partijen hier zullen in zo’n geval zeer zeker protesten organiseren,” meent Masood, “De geestelijken hier laten geen mogelijkheid ongemoeid om uit zoiets politieke munt te slaan.”

Op straat in Pakistan is de sfeer er een van schok en woede.

“Deze man moet publiekelijk opgehangen worden,” meent Noor Hussain, een 28-jarige eigenaar van een mobiele telefoon winkel in de hoofdstad Islamabad. Hussain zegt zeer zeker te gaan demonstreren als Wilders’ Pakistan gaat bezoeken. “Natuurlijk,” roept hij uit, “Tegen mensen die willens en wetens de profeet en de heilige Koran belachelijk maken moeten we alles ondernemen. Het heeft geen zin om met zulk soort figuren te praten.”

Aurangzed Khan, een 40-jarige zakenman, heeft Wilders’ uitlatingen gelezen in een Pakistaanse krant. “Het Westen is bang voor de islam,” meent hij, “Maar wij moslims kunnen in reactie op Wilders’ woorden niet de christelijke profeten belachelijk gaan maken. Zeker Jezus niet, want die is ook voor ons moslims een profeet.”

Volgens Maulana Hafiz Hussain Ahmed, de parlementarier, zijn moslims ondertussen gewend geraakt aan anti-Muhammed opmerkingen uit het Westen. “Dit is een complot tegen de islam dat wordt geleid door de Joden,” aldus het parlementslid. “Nederland is een grote steun van de Verenigde Staten,” vervolgt hij, “Maar jullie moeten je realiseren dat moslims, ondanks de technologische- en militaire superieuriteit van het Westen, niet zomaar geelimineerd kunnen worden.”

[foto bovenaan: Geert Wilders, foto hierboven: Een weinig imposante boom in Pakistan

Harald Doornbos
Kashif Khan

ABOU JAHJAH VOCHT NOOIT VOOR HEZBOLLAH, ZAT THUIS "BIJ MAMA"

Het Vlaams Belang en andere racisten hoeven zich
geen zorgen meer te maken. Want de voorman van de AEL,
Dyab Abou JahJah, heeft tijdens zijn bezoek aan Libanon
gedurende de recente oorlog, vorig jaar, nooit een wapen
gebruikt, laat staan dat hij heeft meegevochten aan de
zijde van de radicale shi'ietische verzetsorganisatie
Hezbollah.

Dit vertelden zijn in Libanon woonachtige ouders aan me.
Ondertussen zegt Hezbollah helemaal niets van Jahjah af
te weten.

"Dyab is tijdens de oorlog ongeveer een maand lang bij
ons geweest in Saida," aldus Khalil Dyab Abou Jahjah,
de vader van de AEL-voorman, gezeten in het familie
appartement in de Libanese stad Sidon. "Hij heeft
absoluut niet gevochten," beweert de vader.

Sidon ligt 30 kilomter ten zuiden van de hoofdstad
Beiroet. De Arabische naam luidt Saida.

De fascisten van het Vlaams Belang eisten eind juli
dat Jahjah, een Libanees van geboorte, tot 'persona non
grata' zou worden verklaard. Dit omdat Jahjah, volgens
het Vlaams Belang, als "huurling actief is in een
vreemd leger." Hiermee bedoelde het Vlaams Belang de
radicale shi'ietische militie Hezbollah.

Abou Jahjah zelf weigert pertinent enig commentaar te
geven op de vraag of hij nou wel of niet heeft
gevochten tijdens zijn bezoek aan Libanon.

Op de tweede dag van de oorlog, op 13 juli 2006,
schreef Jahjah vanuit Belgie in een op het
internet gepubliceerde afscheidsbrief dat hij naar
Libanon af wilde reizen. Ook suggereerde Jahjah dat
hij van plan was om mee te vechten tegen Israel. "Wat
een mooie dag om te sterven," aldus de nogal poetische
slotzin van zijn brief.

"Dyab is een man van het woord, niet van de wapenen,"
aldus vader Khalil, die een universiteits professor
is, "Hij is hier gekomen om morele steun te geven aan
zijn familie en aan zijn land."

Alleen al bij de gedachte dat haar zoon met Hezbollah
heeft meegevochten, moet moeder Ninette, een lerares,
grinniken. Op de vraag waar Jahjah zich tijdens de
oorlog bevond, zegt ze: "Ma'a mama". Wat in het
Arabisch betekent: "Bij moeder".

Beide ouders zijn uiterst vriendelijk en hoffelijk.
Hun appartement bevindt zich in een rijk gedeelte van
Sidon en is gevuld met stijlvolle meubels,
schilderijen en gevulde boekenkasten.

Abou Jahjah lijkt ondertussen een stuk bekender en
gevreesder in Belgie en Nederland dan in zijn
vaderland zelf.

Tijdens een bezoek aan het nieuwe Hezbollah
hoofdkwartier in de hoofdstad Beiroet - het oude is
plat gebombarderd - zegt een woordvoerder van de groep
nog nooit te hebben gehoord van Dyab Abou Jahjah.

De woordvoerder legt uit dat Hezbollah zeer selectief
is met het aannemen van strijders. Hezbollah soldaten
moeten ook al voor de oorlog lid zijn van de club en
dienen een zeer uitvoerige militaire training achter
de rug te hebben gehad. "Anders zijn ze alleen maar
een gevaar voor zichzelf en voor anderen," zegt hij.

Nadat ik aan Hezbollah het adres verstrekte van
de AEL-website, belooft de groep binnen enkele dagen
uit te zoeken of Jahjah al dan niet heeft
meegevochten. Na vier dagen komt woordvoerder Ibrahim
Zaraket met de officiele verklaring. "Hezbollah heeft
geen enkele informatie betreffende Dyab Abou Jahjah,"
aldus Zaraket.

Ondertussen klinkt in huize Jahjah in Sidon het gepiep
van een binnenkomend sms-bericht. Terwijl moeder
Ninette naar haar mobiele telefoon kijkt, zegt ze:
"Oh, een berichtje van Dyab, hij voelt zich een beetje
grieperig." Beide ouders hebben uitstekend contact met
hun zoon en zijn trots op hem. "Hij is een arabisch
nationalist," aldus de vader, "Dyab komt op voor de
belangen van Arabieren in Europa. Hij heeft weinig op
met religie, hij past helemaal niet binnen Hezbollah."

Sinds zijn terugkeer in Belgie heeft Jahjah 1
interview gegeven aan de krant 'De Standaard'. Hierin
kritiseert hij Hezbollah omdat haar leden "veel te
religieus zijn". Jahjah weigert te vertellen of hij
nou heeft meegevochten of niet. "Ik wil daar niet op
ingaan omdat het toch maar verkeerd zal worden
uitgelegd," aldus Jahjah tegen 'De Standaard'. Even
later vertelt hij echter: "Stel dat ik wel gevochten
heb. […]. Wat heb ik dan misdaan?"

Jahjah's ouders en Hezbollah zelf lijken de vraag
inmiddels beantwoord te hebben.

Harald Doornbos

ODE AAN HARIRI

Deze song is al bijna twee jaar oud, maar nog altijd een mooie ode aan de vermoorde Rafik Hariri. Klink hier om het via youtube te bekijken / beluisteren.

Harald Doornbos

NA LAATSTE ESPRESSO IS LIBANON NOOIT MEER HET ZELFDE GEBLEVEN

Het is 14 februari 2005, half een ‘s middags, wanneer Zoheir Taleb, een ober in Beirut’s grand café “Place de l’Etoile”, de bestelling opneemt van Libanon’s bekendse politicus; ex-premier Rafik Hariri. De 61-jarige politicus lacht, is goed gehumeurd. “Hij bestelde een espresso met een glas water,” herinnert Taleb, 35, zich twee jaar later, “Dus dat bracht ik hem snel.”

Hariri was een graag geziene gast in “Place de l’Etoile”. Met regeringsgebouwen nabij gelegen, kwam Hariri hier wel vaker. Taleb had hem zes keer eerder geserveerd. Vaak liet hij een fooi achter van tussen de vijftien en twintig dollar. Voor Hariri was dit natuurlijk een schijntje. Libanon’s ex-premier was niet alleen een politcus, maar tevens een zeer succesvol zakenman. Hariri’s bezit werd geschat op maar liefst zestien miljard dollar. Voor een Libanese ober echter is twintig dollar toch meer dan een aardige fooi. Toch was dat niet de enige reden waarom Hariri een graag geziene gast was. “Het was gewoon een goede man,” vervolgt Taleb, “Hij heeft Libanon na de burgeroorlog weer opgebouwd.”

Hariri drinkt zijn espresso op terwijl hij verwikkeld is in gesprekken met allerlei andere politici en journalisten die inmiddels zijn aangeschoven. Rond tien voor twaalf stapt de ex-premier op en verdwijnt in een gereedstaande gepantserde auto. Omdat de naast Hariri zittende journalisten er op staan dat zij de rekening betalen, laat Hariri dit keer geen tip achter. Jammer voor ober Taleb natuurlijk. Maar ach, het is al een grote eer om Hariri te mogen serveren. “Bij aankosmt en vertrek spraken we hem altijd aan met de titel ‘Ra’ees’,” zegt Taleb. In het arabisch betekent dit zoiets als president, leider.

Acht minuten later – vlak voor 13.00 uur – wordt Beiroet opgeschrikt door een enorme explosie. Een rookwolk is zichtbaar. “Niemand van ons dacht aan Hariri,” zegt Taleb, “Een van de journalisten die nog aan zijn tafeltje zat, belde direct Hariri op in de hoop dat hij hem kon vertellen wat er gebeurd was.”

Vanzelfsprekend ging Hariri’s telefoon niet over. Want de enorme bom was voor de ex-premier bedoeld. Hariri stierf onmiddellijk. De ‘s ochtends door Taleb geserveerde espresso met een glas water was Hariri’s laatste avondmaal geweest.

Exact twee jaar na de moord op Rafik Hariri herinnert Taleb zich met name nog de lach van de ex-premier. “Dat was een gouden lach die dag,” zegt hij, “Ra’ees Hariri leek heel ontspanning.”

Met de dood van Hariri stierf niet alleen Libanon’s belangrijkste politicus. Ook het land zelf is sinds de espresso, het glas water en de daaropvolgende knal niet meer hetzelde. Weg is het na-oorlogse optimisme, verdwenen het gevoel dat het ooit wat kan worden in dit door religieuze twisten zo verdeelde land. Vijftien jaar vrede en stabiliteit werd na 14 februari 2005 gevolgd door een ongeveer tien aanslagen in christelijke Arabische gebieden. Het Syrische leger verliet na ruim twintig jaar Libanon. Een minister werd doodgeschoten in zijn auto. Twee journalisten en een leider van de communistische partij stierven door autobommen. Ook ging het land afgelopen zomer door een korte oorlog met Israel. En er zijn veelvuldig bloedige rellen tussen aanhangers van de pro-Westerse regering en de oppositie die juist pro-Iran en pro-Syrie is.

Aan de vooravond van een grote herdenkingsmanifestatie ter gelegenheid van de dood van Hariri, ontploften er op dinsdagochtend dan tot overmaat van ramp ook nog twee bommen in evenveel bussen nabij het dorpje Bikfaya, in een christelijk deel van Libanon. Hierbij kwamen drie passagiers omeht leven, er vielen twintig gewonden, waaronder veel zwaar.

“Het is ongelooflijk wat dit land sinds de dood van Hariri allemaal meemaakt,” zegt Joe Khoury, een 23 jarige jongen die in een snackbar werkt, gelegen vlak bij de plek waar de bussen ontploften. “Ik hoorde een knal, daarna een gigantische stilte van een seconde of twee waarna ik de gewonde passagiers hoorde schreeuwen van de pijn en de ellende,” vertelt Khoury.

In Beiroet’s “Place de l’Etoile” heeft de eigenaar inmiddels de tafel waar Hariri zijn laatste koffie dronk, uit respect versierd met blauwe linten en een speciaal tafellaken. Libanezen van alle rangen en standen lopen naar binnen om, opnieuw ten teken van respect, de tafel kort aan te raken. “De Ra’ees is dood,” zegt ober Taleb, “Maar zijn glimlach die dag zal ik nooit vergeten.”

Harald Doornbos

IN DOWNTOWN BEIROET KAN JE EEN SPELD HOREN VALLEN

OF: HEZBOLLAH BLIJFT LIBANON TRAKTEREN OP HAAR CONSTRUCTIEVE POLITIEK VAN "WAAROM EEN LAND OPBOUWEN ALS JE HET OOK KUNT AFBREKEN?!"

Normaliter kan je er over de hoofden van de mensen lopen. Want zeker op zondag is downtown Beiroet een plek waar letterlijk tienduizenden Libanese familie’s en buitenlandse toeristen hun vrije dag doorbrengen op terrassen en in restaurants.

Ook vandaag is het zondag. Deze plek valt vergelijken met de Kalverstraat in Amsterdam – al is het hier stukken stijlvoller, chiquer, schoner en alles vijf keer zo duur. De zon schijnt, het is prachtig weer. Tijd voor serieuze Arabische gezelligheid - een waterpijp, Libanees eten op een terras, of gewoon flaneren en winkelen.

Niet dus. Want downtown Beiroet – dat na de verwoestende burgeroorlog schitterend werd gerenoveerd door de vermoorde ex-premier Rafik Hariri – is bijna geheel uitgestorven. Sommige terassen zijn wel open, maar zonder mensen ziet het er toch anders uit. Leuk natuurlijk voor die twee kinderen die nu als gekken op hun fietsjes over de lege promenades kunnen racen, maar echt gezellig is het niet. De meeste restaurant zijn gesloten, bijna alle winkels hun deuren dicht. Het bruisende hart van de stad lijkt eerder op een begraafplaats rond middernacht, dan op een plek die bij uitstek symbool staat voor Libanon’s vitaliteit.

“Vandaag heb ik voor zestig dollar aan balonnen verkocht en voor twintig dollar aan zoetigheid,” vertelt Adnan Hadi, 28, de manager van een winkel genaamd ‘Doodle Doo’, in een nu uitgestorven straat. Tot voor kort verkocht Adnan dagelijks voor drieduizend dollar aan balonnen. De zoetigheid leverde hem zo’n vijftienhonderd dollar op. Je hoeft geen econoom te zijn om te snappen dat dit een economsiche ramp is. “Wat hier gebeurt is dramatisch,” zegt Hadi. Even verderop klaagt een ober: “Vroeger had ik geeneens tijd voor een sigaretten-pauze. Nu kan ik wel twee pakjes per dag roken. We hebben toch nauwelijks klanten.”

De reden voor het recente verval is dat het centrum van Beiroet al sinds 1 december vorig jaar wordt afgesloten door duizenden demonstranten van de radicale shi’ietische groepering Hezbollah, de Partij van God.

Dit uit protest tegen de huidige Libanese regering. Volgens Hezbollah is die regering pro-Westers en anti-Syrisch. Dat moet veranderen, vindt de door Syrie en Iran gesteunde groep. Dus leven haar aanhangers inmiddels al ruim twee maanden lang in zesthonderd tenten, waardoor Beiroet’s fraaie centrum is veranderd in een rommelige camping. Officieel zegt Hezbollah een nieuwe regering te eisen omdat de huidige er "een economisch wanbeleid van maakt". Tikkeltje cynisch, aangezien Hezbollah niet alleen downtown Beirut ruineert, maar tevens grotendeels verantwoordelijk is voor de afgelopen zomer uitgebroken oorlog met Israel, dat Libanon tien miljard dollar schade opleverde. Ook stortte Libanon's toeristenindustrie volledig in. Volgens schattingen heeft Hezbollah's beleid er het afgelopen half jaar tot geleid dat rond de 50 duizend Libanezen werkloos zijn geraakt. Op een werkende bevolking van ongeveer 2.1 miljoen is dat een fiks aantal.

Hezbollah zegt nog maanden met haar actie door te kunnnen gaan. Rellenpolitie en gewapende soldaten verbieden de Hezbollah-demonstranten om de meest trendy straten in het centrum te bezetten. Maar het resultaat blijft dat geen Libanees het nog aandurft om naar het centrum te gaan.

“Downtown Beiroet is onherstelbaar kapotgemaakt,” zegt Sami Khattar, de zonnebril dragende manager van het uiterst hippe Rotana-café. Twintig van de 65 restaurants hier zijn inmiddels failliet, zo meldt Khattar. 35 zijn tijdelijk gesloten. Van de honderd winkels in het gebied is de helft inmiddels opgedoekt, de rest gaat slechts af en toe open.

Tot voor de Hezbollah protesten was het hier tot twee uur ‘s nachts een drukte van belang. Nu sluit alles om vijf uur ‘s middags. De huur van Rotana-café bedraagt bijvoorbeeld maandelijks twintigduizend dollar, de super luxueuse inrichting kostte zes miljoen. “We zouden eind juli vorig jaar opengaan,” aldus Khattar, “Maar vlak daarvoor brak de oorlog uit tussen Hezbollah en Israel.” Toen dat na een maand voorbij was, ging Rotana uiteindelijk open in oktober vorig jaar. “We hebben tien goede dagen gehad,” vervolgt Khattar, “En daarna begon Hezbollah weer. Sindsdien ligt bijna alles stil.”

Een drama, noemt Khattar het. Niet alleen omdat zijn eigen zaak verlies draait, maar omdat Libanon opnieuw onder dreigt te gaan in politiek tumult. “Mijn zoon woont in Parijs, die wil nooit meer terug naar Beiroet,” zegt hij, “En mijn dochter hier is bijna klaar met school. Ik stuur haar naar het buitenland, want in Libanon kan je toch niets opbouwen.”

Harald Doornbos

EXCLUSIEF OP HARRYYZZZ.......

LIJK SADDAM IN STUKKEN GESNEDEN???

Als gevolg van zijn ophanging werd het lichaam van Saddam Hussein ongeveer drie centimeter opgerekt. Maar het lijkt erop dat de voormalige president van Irak die spectaculaire groei tijdens zijn dood niet heeft kunnen vasthouden.

Want van Irakese vluchtelingen in Beirut die zojuist uit Irak zijn gearriveerd, hoorde ik het volgende: Saddam's lijk zou door razende ex-familieleden van de ex-president uit z'n graf zijn gehaald en in stukken gesneden.

"Iedereen in Irak heeft het erover," aldus een van de vluchtelingen hier in Beirut die anderhalve dag geleden uit Baghdad arriveerde.

Bij de grafschenders zou het gaan om de directe familie van Hussein Kamel (volledige naam: Hussein Kamel Hassan al-Majid).

Hussein Kamel was getrouwd met Raghad Hussein, een van de drie dochters van Saddam Hussein. In 1995 vluchtte hij, samen met zijn broer Saddam Kamel al-Majid vanuit Irak naar Jordanie. Ook hun vrouwen (beiden dochters van Saddam Hussein) vluchtten mee naar Jordanie. Het jaar daarop besloten de Kamel broers en hun aanhang om terug te keren naar Irak. Dit nadat Saddam Hussein persoonlijk veiligheidsgaranties had gegeven voor de "verraders". Alls zou zijn vergeten en vergeven. Bij terugkomst in Baghdad werden de twee broers onmiddellijk gedwongen te scheiden van hun vrouwen, Saddam's dochters. Drie dagen later werden de twee broers doodgeschoten door leden van Saddam's veiligheidstroepen.

Familieleden van de Kamel-broers zouden nu dus wraak hebben genomen en Saddam Hussein's lijk in stukken hebben gesneden. Het incident zou hebben plaatsgevonden zo'n vijf dagen na de begravenis van Saddam Hussein (dus ergens rondom 5 of 6 januari van dit jaar).

Het verhaal kon niet vanuit onafhankelijke bron worden bevestigd.

De familie van de Kamel-broers woont echter wel in de buurt van Saddam Hussein's graf (net buiten de stad Tikrit). Ook heeft de familie een nogal duidelijk motief aangezien zij twee zoons verloor. De moord op de twee broers zette destijds nogal wat kwaad bloed bij de familie omdat het zou aantonen wat een lafaard en onbetrouwbaar figuur Saddam Hussein eigenlijk was.

Harald Doornbos

Zonder een sterke arm - sektarisch geweld

De sterke arm van Syrie is weg uit Libanon en binnen anderhalf jaar zijn de Libanezen erin geslaagd om er onderling een puinzooi van te maken...

Het repressieve Israel trekt zich terug uit Gaza en binnen een paar maanden beginnen de Palestijnen in Gaza elkaar te vermoorden...

Super dictator Saddam Hoessein wordt door Amerika afgezet in Irak, binnen anderhalf jaar vermoorden soennieten en shi'ieten elkaar in de tienduizenden...

Begrijp me niet verkeerd. Ik rouw niet om het vertrek van Syrie uit Libanon, noch om het vertrek van Israel uit Gaza, noch om de afzetting van Saddam Hoessein. Maar je wordt er toch weleens depressief van. In een regio waar vrijheid nooit leidt tot democratie, maar tot chaos en sektarisch geweld, snap je wel waarom dictaturen het hier in de regio zo lang volhouden.....

Harald Doornbos

Oeps, Chriac trekt z'n woorden in.....

Zou het te maken hebben met het feit dat hij net nog werd geprezen op Harryzzz? Want de franse president Chirac (zie eerder post hieronder) heeft een paar uur geleden de woorden ingetrokken die hij sprak in een interview met onder meer de New York Times. Lees hier waarom. Wel een beetje slapjes van Chirac. Omdat hij openlijk sprak wat hij van Iran en de Bom vond, was het juist een interessant interview.

Harald Doornbos

Chirac praat...en verrek....het is nog interessant ook!

Wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dit New York Times interview met de Franse president Jacques Chirac is interessant. Onderwerp van gesprek is Iran en de bom. Chirac's houding zal de Amerikanen weinig blij maken, maar wat het een interressant gesprek maakt is het volgende:

- Chirac is zeer genuanceerd.

- Heeft z'n huiswerk gedaan als het gaat om de verschillen tussen sunnie en shi'a.

- Geen paniek voetbal.

- Kundige analyse van de problemen in het Midden Oosten in relatie tot De Bom.

Normaliter vind ik Chirac een hoog chauvinistisch bla-bla gehalte hebben. Maar wellicht kunnen de speechschrijvers van Bush hier nog eens een voorbeeld aan nemen.

Lees het New York Times interview hier (in sowieso de beste krant op deze aardbol)

Harald Doornbos