Saturday, August 19, 2006

EINDELIJK WEER EENS BEIRUT

Beste mensen,

Ik ben net aangekomen in Beirut! Eindelijk weer thuis (dat staat er dus nog). Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ik voor 1 dag naar Tyre zou gaan in het zuiden, maar dat werden er dus iets van 32. Met 1 broek, t-shirt en boxershort bij me, kan een ieder zich iets voorstellen bij de geuren en walmen die mij achtervolgden (en de vliegen ook). Gelukkig konden we ons in Tyre nog een beetje wassen in de zee, maar al met al lekker om weer thuis te zijn. Mijn katten-oppas heeft zojuist mijn twee poezen weer teruggebracht, dus de hele familie is weer compleet hier. Oggi, Dopi en Harryzzz...
Het is een paar dagen rustig geweest op deze blog, maar dat betekent niet dat ik niets gedaan heb. Sterker nog, na ruim een maand oorlog en dan nu een paar dagen van vrede, begin ik een beetje op te raken van het vele werken en rondrennen....Blijf echter Harryzzz lezen, want er komt deze week nog een aantal interessante zaken op te staan...

Harald Doornbos

Tuesday, August 15, 2006

SHALOM VANAF EEN HEUVEL IN ZUID LIBANON
(excuses- krijg de foto's bij dit verhaal er niet opgezet....probeer het later nog een keer)

Uw razende reporter stuitte vandaag (dinsdag) op een groep Israelische soldaten die op een heuvel in zuid-Libanon stonden met onder andere een tank. Toen ik ze zag vanaf de hoofdweg, moest ik wel even slikken. Ik bedoel: Je weet maar nooit of ze het vuur op je openen. Ik was met m'n tolk (een gesluierde shi'ietische Libanese) op stap, die het helemaal spaans benauwd kreeg. Toch maar stoppen en auto langs de weg parkeren. Eruit stappen en vervolgens ben ik maar omhoog gelopen richting de Israelische tank over een stoffig zandpad.
Gelukkig had ik nog het witte kussensloop van gisteren bij me (op maandag liepen we namelijk in een gebied waar hezbollah en Israelische soldaten heel dicht bij elkaar zaten en om niet direct door een van de partijen te worden doodgeschoten, had ik een kussensloop uit een vernield huis gehaald en die op een stok gezet waardoor we dus een witte vlag hebben - zie foto onder). Opnieuw met dat kussensloop zwaaiend en met de handen omhoog, bereikte ik uiteindelijk de top van de heuvel. Direct paspoort laten zien en duidelijk gemaakt dat ik een journalist was uit Nederland.
Het bleken eigenlijk hele aardige gasten te zijn. Arik (met petje in de tank) had er allemaal geen zin meer in en zei dat dit zijn laatste oorlog was. "Maar we gaan hier pas weg wanneer we worden vervangen door of het Libanese leger of VN troepen," beweerde hij. De andere soldaten ook allemaal even vriendelijk. "Nee, natuurlijk hadden we je niet doodgeschoten," zei eentje, toen ik vroeg of ze doorhadden dat ik een journalist was toen ik de heuvel op sjokte, "Je zag er vrij ongewapend uit."
In totaal ben ik er ongeveer een uur op de heuvel geweest. Geen hezbollah in de buurt, zeiden de soldaten, maar ze speurden wel de hele tijd de omgeving af. "je weet maar nooit met die gasten," vonden ze.
Opvallend was dat het eigenlijk een enorme multi-culti groep was. Twee vqan de vijf soldaten waarmee ik sprak waren in israel geboren Joden. Een was een Israelische Arabier, die moslim was. En twee waren Israelische Druzen, die dus ook Arabieren zijn en een kleine moslim sekte aanhangen. Allen vonden Hassan Nasrallah (de hezbollah leider) maar een idioot. "Zolang Hezbollah ons blijft aanvallen wordt het nooit vrede," zei een soldaat.
Omdat ik door mijn sigaretten heen was kreeg ik een pakje Israleische sigaretten van de soldaten (zie foto....Hebreeuwse tekst op het pakje...aaah...daar kan je hier voor tegen de muur worden gezet!).

Harald Doornbos

Sunday, August 13, 2006

KOMT ER AAN!

Beste mensen,

Ben bezig met m'n Green Helmet verhaal, wordt echter wel behoorlijk lang. Waarschijnlijk morgen klaar. Heb gisteren nog koffie gedronken met Salam Daher (Green Helmet dus). En vandaag zag ik hem nog in een ambulance rondrijden en later een gewonde man en zijn vrouw een ziekenhuis binnenrijden. Dit keer was er geen media om hem heen (alle grote media en televisie stations bleven vandaag binnen vanwege de hevige bombardementen hier). Slechts een zestal journalisten reden en renden vandaag door eens tad vol met bommen...
Maar geloof me, Salem is gewoon een aardige kerel die op de ambulance werkt en dus een zeer gevaarlijke job heeft. Zoals iedereen hier is hij anti-Israel en zal hij ongetwijfeld sympathien hebben voor hezbollah's strijd (net als alle andere mensen hier dus). Maar om hem nou een Hezbollah-agent te noemen die op slinkse wijze de waarheid probeert te verdoezelen, vind ik nogal vergezocht. Maar zoals beloofd, morgen een uitgebreider verhaal. Ik heb het nogal druk met m'n krant en de radio, en er is nauwelijks nog electricteit hier. Doe echter m'n best.

Harald Doornbos
DE LAATSTE DAG VAN DE OORLOG?

Tyre, zondagochtend - wellicht de laatste dag van de oorlog?! Vannacht was het realtief rustig. Goed geslapen. De nacht daarvoor was het werkelijk een ramp. Constant bombardementen vlak buiten de stad, lichtflitsen, luide dreuenen, een rood/oranje verlichte horizon. Nu dus iets rustiger, al zag ik toennet nog, vanaf m'n balkon, twee rookpluimen boven een buitenwijk hangen.
Morgen, maandag, geldt er een staakt het vuren. Dus vandaag wordt het nog even zwaar weer, zo vermoedt iedereen hier. Israel lijkt vast van plan om nog zoveel mogelijk Hezbollah-related zaken plat te gooien. En Hezbollah zal vandaag nog wel proberen te laten zien dat ze nog niet verslagen is en een groot aantal raketten willen afvuren. In ieder geval blijk ik vandaag in de stad, het is gewoon veel te gevaarlijk om het zuidelijke platteland op te gaan vandaag. Die vliegtuigbommen zijn serieuze gevaartes en in tegenstelling tot veel andere oorlogen waarin ik heb gezeten - die Israelische piloten zijn professionals en missen niet...
Maar goed, de laatste dag dus. Maak je op voor de laatste zware gevechten, de laatste instortende bruggen, wegen en een hoop katoesja's. En dan is het vanaf morgenochtend zeven uur vrede....al kunnen de meesten hier het nog niet helemaal geloven. Is het dan definitief voorbij? Zelf doe ik niet aan natte vingerwerk, ook geen voorspellingen hier. We zullen het volgende week wel zien....

Harald Doornbos

Friday, August 11, 2006

MISVERSTANDEN ONTZENUWD

Omdat het een stuk makkelijker is om vanuit het veilige Nederland commentaar te hebben op de situatie in Tyre - de komende dagen een paar korte stukjes over hoe het hier echt aan toegaat. Veel mensen weten de basics nog niet, en bekijken alles vanuit hun eerder ingenomen standpunt. Onderstaande tekst geldt natuurlijk niet voor lezers van harryzzz die wel goed geinformeerd zijn.

Een paar misverstanden:

Wij zitten hier in Tyre midden tussen de Hezbollah strijders?

Ha, ha - die gasten laten zich dus zo goed als nooit zien. Kijk gewoon naar de televisie. Is er een tv ploeg in geslaag om met Hezbollah mee te gaan? Nee. Zitten er verslaggevers tussen de raketten die afgevuurd worden op noord-Israel. Nee, nooit.
Hezbollah is een zeer radicale, religieuze, geheimzinnige en extreem anti-Westerse club. Hun soldaten krijg je maar heel moeilijk te spreken. Dus stop met dat geblaat over "duizenden Hezbollahstijders die door Tyre lopen". Echt klinklare onzin.
Denk gewoon logisch na: Met zoveel Israelische vliegtuigen, helicopters en drones boven het gebied, zou Hezbolah wel behoorlijk achterlijk zijn om in uniformen door stedelijke gebieden te lopen. Als ze dat zouden doen worden ze onmiddellijk uitgeschakeld. Tot nu toe heb ik drie strijders geinterviewed. Geen van hen was in uniform.
Wie we hier wel spreken zijn Hezbollah aanhangers, mensen die Hezbollah een goede club vinden. Dat is dus heel wat anders dan strijders.

Israel heeft alles hier platgegooid!?

Onzin, onzin. De Israelische luchtmacht bombardeert, behoorlijk gericht moet ik zeggen, wijken of gebieden waar Hezbollah strijders woden gesignaleerd of actief zijn. Ook worden toeganswegen naar Hezbolah pockets vernield vanuit de lucht. Het is pertinent niet waat dat de Israelische luchtmacht alles hier platgooid. Logischerwijs zijn er fouten gemaakt (de bombardenten op Qana bijvorbeeld)
Het centrum van Tyrus bestaat bijvoorbeeld uit ongeveer 10 duizend appartementen. Drie daarvan (waaronder een gebouw waar vier verdiepingen weg zijn) zijn nu vernield. Op 10.000 is drie dus nogal miniem. En in tenminste twee van de gebouwen zaten organisaties die gelieerd waren aan Hezbollah. Ook is er een tank van het Libanese leger uitgeschakeld (dat ding was dus leeg).
Wel is het zo dat bepaalde buitenwijken (waaronder Abassiye, ongeveer 300 meter verwijderd van het centrum) fiks aan puin zijn gebombarderd. Maar ik heb met eigen ogen gezien hoe Hezbollah daarvandaan, vorig week, tenminste twaalf raketten afvuurde op noord-Israel. Zelfs op het platteland ten zuiden van Tyre, staat gewoon nog een heleboel overeind. Natuurlijk, hoe langer de oorlog duurt, des te meer doelen zullen de Israelie's raken. Maar het is volledige onzin om te beweren dat heel zuid-Libanon reeds aan puin is geschoten.

Tot zover twee cliche's ontzenuwd. Vandaag of morgen volgen er meer over de voedsel situatie, de hulpconvooien, het rijverbod en over Green Helmet, een Libanese hulpverlener en vriend van me die keer op keer ten onrechte ervan wordt beshculdigd dat hij aan een sinister Hezbollah plan werkt om de wereld dode kinderen te tonen.

Free your mind, denk niet in cliche's. En als je me niet gelooft, kom dan maar hier naar toe...(en toen bleef het stil)

Harald Doornbos

Wednesday, August 09, 2006

Een beetje goed nieuws....

Gelukkig, we kwamen net een jongen tegen op straat die op zondag op de plek in de Hezbollah wijk was waar een dag later een enorme bom ontplofte. De families die op zondag in een woonkamer/parkeerplaats zaten, hebben het allemaal overleefd. Ook de vier kinderen (zie foto beneden, vorige post) zijn ok. Vanzelfsprekend zijn ze zich helemaal rot geschrokken toen de bommen ontploften en er dertig meter naast hen een vijf verdiepingen hoog flatgebouw instortte. De burgers hebben 15 minuten tegen een muur aangelegen, zo vertelde de jongen. Daarna zijn ze weggerend en ze wonen nu, tijdelijk, in de gangen van een ziekenhuis....

Harald Doornbos

Tuesday, August 08, 2006


Voor en na de bommen....

Op zondag was ik in de Hezbolah wijk van Tyre - alles stond nog min of meer overeind, een paar burgers (families en kinderen leefden nog op een overdekte parkeerplaats). Precies 24 uur later bombardeerden Israelische vliegtuigen de wijk omdat Hezbollah de heel tijd vanuit de bananenvelden die er direct naast liggen, raketten afschieten op Israel. Foto's zijn van voor en van vlak na de aanvallen waarbij tenminste drie gebouwen aan puin werden geschoten en drie serieus vernield. Onduidelijk hoeveel doden er zijn gevallen en of de familie (die in de overdekte garage leefde) het heeft overleegf. Op zondag zaten ze relatief rustig thee te drinken, op maandag vlak na de bommen was er nietmand meer. Een gebouw, op dertig meter van hun garage, was volledig ingestort. Heel gek allemaal. Op zondag maakte ik daar nog foto's van geinige kinderen die met katten speelden, 24 uur later is alles weg, de garage uitgestorven (gelukkig niet platgebombardeerd) . Ik probeer de komende dagen uit te zoeken of de kinderen van de foto (met de katten) het hebben overleefd...

Harald Doornbos

Monday, August 07, 2006

JEROEN OERLEMANS BIJNA OPGEBLAZEN (maar bijna is gelukkig nog niet helemaal)

We wonen hier in Tyre inmiddels zo goed als in een sekte - Hans Jaap Melissen, Jeroen Oerlemans en ondergetekende. Het hotel heeft al drie weken geen kamers meer (vol vanwege de journalistieke drukte hier), dus we slapen al die tijd met z'n drieen op de grond in de woonkamer van de hoteleigenaar (Melissen slaapt ondertussen op de grond in een bar die onder het hotel ligt). Omdat de stad enigszins van de buitenwereld is afgesloten, kunnen we letterlijk niet om elkaar heen. En dat is eigenlijk helemaal niet zo erg. Melissen als een soort profeet, Oerlemans als de stoere sportschool jongen die zonder electriciteitssnoer zielig naar zijn dichtgeklapte computer zit te kijken en ondergetekende die weer eens zijn mond niet kan houden - what's new.
Het vervelende was dat Oerlemans zich gisteren een beetje nutteloos voelde aangezien Melissen en Doornbos in een Hezbollah wijk zaten die behoorlijk werd gebombardeerd, en hij ergens door de stad liep. De paar overgebleven bewoners in die wijk leven in overdekte parkeergarages, Hezbollah mensen liepen min of meer af en aan en we konden een bezoek brengen aan het appartement dat op zaterdag ochtend was bestormd door israelische commando's die hier plotseling aan wal waren gekomen.
Oerlemans zit zich enigszins te vervelen bij meneer Moussa (die een koffie tentje heeft in het centrum) en probeert een manier te vinden om ook die Hezbollah wijk in te komen. Plotseling klinkt er een knal, op ongeveer 80 meter. Een onbemand vliegtuigje (een drone) schiet vlak voor Oerleman's neus een raket af op een jonge man die langs de weg koffie staat te drinken. Direct daarna maakt Oerlemans foto's, blijft gelukkig op een afstandje staan, loopt richting de getroffen jongen (wiens arm er inmiddels af was), als er plotseling nog een tweede raket op de jongen wordt afgevuurd. Oerlemans stond er nu ongeveer 40 meter van af - maar werd gelukkig niet getroffen. Wel twee Amerikaanse journalisten die toevalligerwijs net langsreden. De achterruit werd uit hun auto geblazen, zelf raakten ze slechts licht gewond.
De prijs deze week voor Wie-blijft-het-Rustigst-in-een-gevaarlijke-situatie gaat dan ook met stip naar Oerlemans! Niet alleen amakte hij een aantal goede foto's van het incident. Ook viel er aan niets te merken dat hij zojuist door het oog van de naald was gegaan. Terwijl de Amerikanen geschrokken en bibberend in het hotel zaten, was Oerlemans de rust zelve en inmiddels al weer op zoek naar een andere kabel voor zijn laptop. Dit noemen wij klasse!

Harald Doornbos

Sunday, August 06, 2006


Helicopters schieten, straaljagers bombarderen, een tank brandt...

Het gaat er hier in Tyre behoorlijk heftig aan toe. Op zaterdagochtend - 03.45 uur, het was dus nog pikdonker - klonken er plotseling overal in de buurt helicopters terwijl straaljagers overvlogen. De helicopters openenden het vuur op doelen in het centrum van de stad - wat een lawaai was dat want de helicopters hingen vlak boven het hotel waar we zitten. Vanaf dat moment leek het wel alsof de oorlog in onze wijk werd uitgevochten. Bijna twintig dagen zit ik hier nu en nog nooit is het zo dcihtbij gekomen. De meeste journalisten in het hotel verzamelden zich in de centrale hal - iedereen was nerveus. De stroom viel uit, m'n tolk vroeg wat er in vredesnaam aan de hand was. Buiten ging het geschiet door, de bombardenten ook. Samen met Jeroen Oerlemans, een Nederlandse fotograaf, ging ik naar buiten. We liepen door nauwe steegjes richting de haven van Tyre. Tussen alle het geknal door, zagen we iets in brand staan. De ellende is echter dat je in het begin nooit weet wat er precies aan de hand is. Oorlog is de ultieme chaos - en dat het donker was hielp ook niet. Helicopters vuurden nu lichtkoglels af. Ik hoorde via via dat een Israelische commando eenheid in de Hezbollah wijk was geland en probeerde Hezbollah leden te doden. Maar het was op dat moment onmogelijk het bericht bevestigd te krijgen. Soms zag je plotseling een fel, rood licht ergens vandaan komen. Dan doken we allemaal op de grond of gingen achter een muur staan, want binnen een seconde of twee hoor je dan een enrome dreun - licht reist nou eenmaal sneller dan geluid. Tot een uur of zeven bleef het onrustig. De commando's bleken inderdaad geland te zijn, ze hebben 9 hezbollah leden gedood. Ook werden er iets later twee Hezbollah leden van hun brommer geschoten vlak bij het koffietentje van meneer Moussa waar ik vaak zit. Overdag was het relatief rustig. Op dit moment (nacht zaterdag op zondag) scheren er weer straaljagers over. Af en toe klinken er explosies. Diplomaten proberen de oorlog op te lossen, maar de soldaten halen de vingers maar niet van de trekker...

Harald Doornbos

Wednesday, August 02, 2006



HEZBOLLAH RAKETTEN ZOEVEN OVER JE HOOFD...

Ik zat aan het einde van de middag net koffie te drinken met een stel Libanezen in een van de weinig koffie tentjes die hier in Tyre nog open is, hoor ik plotseling twee knallen. Nou ben ik geen militair specialist, maar ik kan het verschil wel horen tussen uitgaande knallen (die luid, maar dof zijn) en inkomend vuur (dat luid is en krakend). Ik zei tegen de Libanezen: "Hey, dat is uitgaand!". De Libanezen haalden hun schouders op. "Geen idee wat dit nou weer is", zei de eigenaar van de tent.
We liepen naar buiten en onmiddellijk hoorde ik nog een aantal doffe knallen, gevolgd door een lawaai dat te vergelijken is met een opstijgende straaljager. Ik keek in de lucht, niet al te ver van het koffiehuis verwijdert, en zag letterlijk een Hezbollah raket voorbij komen. Het witte gevaarte was ongeveer vier, vijf meter lang. Ik rende terug naar m'n auto en greep m'n fototoestel. Mensen op straat begonnen te juichen: "Hebollah, Hezbollah!", riepen sommigen. Ik nam snel een paar foto's. Helaas staat de raket er zelf niet op (was net te laat), maar je kunt heel duidelijk de witte rookslierten zien van tenminste acht zojuist afgvuurde raketten. Trouwens, voordat ik meer foto's kon maken, kwam er een jongen op me afgerend (Hezbollah gozer) die bijna op me sprong en riep dat ik absoluut geen foto's mocht maken. Ik dook maar snel met m'n tolk in de auto en gaf plank gas.
"Wedden dat de Israelische luchtmacht nu gaat bombarderen", zei ik tegen m'n tolk toen we wegreden. Voordat we anderhalve minuut later de haven van Tyre hadden bereikt, hing er al een helicopter in de lucht die haar raketten afvuurde op de plaats waar zojuist hun raketten vandaan kwamen. Sindsdien is het behoorlijk onrustig in de stad. De hele tijd hoor je het geluid van straaljagers, drones (van die onbemande observatie vliegtuigjes) en met grote regelmaat luchtaanvallen op de buitenwijken en heuvels van Tyre.

Harald Doornbos
Foto's uit Bent Jbail

De onderstaande foto's heb ik twee dagen geleden gemaakt in Bent Jbail, in het zuid-Oosten van Libanon. Op deze plek is het zwaarst gevochten tussen Hezbollah strijders en Israel. De burgers zijn er - zoals zo vaak - weer de dupe van geworden. Bejaarden kwamen uit de ravage te voorschijn toen wij (een groep van journalisten) daar arriveerden, volledig shell-shocked. Achttien dagen durende bombardementen gaan natuurlijk niet in je kouwe kleren zitten. Het tragische was dat de meeste bejaarden gewoon door hun families waren achtergelaten, omdat er in sommige gevallen geen ruimte meer was in de vluchtauto's. De foto's laten het volgende zien: Journalist draagt bejaarde Libanese man door het puin naar een ambulance, een ontzettend aardig meneer, een shiekh, drinkt een flesje water, een oude vrouw en haar geestelijk gehandicapte broer zitten rillend op de grond - bang, honger en volledig verdwaasd, overzichtsfoto van centrum Bent Jbail - gele Hezbollah vlag nog in top.

De moslim sheikh was op zoek naar zijn neef die nog onder het puin ligt. Deze uiterst vriendelijke man ("volgens de christelijke calender ben ik 79, volgens de moslim calender 81") staat voor mij symbool voor de menselijkheid in tijden van haat, ellende en oorlog. " Hij zat daar tussen het puin, kon bijna niet meer lopen en vertelde zijn oorlogservaring aan me. "Gek he," zei hij, "De mens kan prachtige dingen doen, maar als je iemand in een hoek zet, dan verandert-ie in een beest." Soms heb je van die momenten dat je ontroering voelt - dit was zo'n moment.

















Harald Doornbos

Tuesday, August 01, 2006

BEESTEN EN OORLOG

Je mag er natuurlijk eigenlijk niets over zeggen, want het lijden van mensen is veel belangrijker en tragischer dan dat van beesten. Maar toch moest ik even slikken vanmiddag. We reden door Bent Jbail, helemaal in het zuidoosten van Libanon. Alles kapot - huizen, auto's en weet ik veel wat nog meer. Vliegtuigen bombarderen in de verte. Een rookpluim dichtbij; een heuvel verwijderd.
We slaan de weg in een naar een klein dorpje. Puin vult de wegen, stilte de huizen en tuinen. We stappen uit. Helemaal niets, helemaal niemand. Wat een afwezigheid van leven. Uit een open deur hoor ik geritsel. Ik kijk en zie een koe staan en een koe liggen. De liggende is dood en stinkt, de staande koe zoekt eten en is nerveus. Uit een gang naast de stal komt een jong poesje aangelopen. Miauw, miauw doet-ie. Achter het kleintje, de moederpoes. Beiden zijn mager. De nerveuze koe loeit. Zij heeft honger. De katten ook: honger, honger, honger. Bijna twintig dagen zitten ze al zonder eten. De dode koe is vast gestroven aan de hongersdood, want hij stond vastgebonden en ligt nu op de grond, nogsteeds aan een koord dat verbonden is met de lege voederbak.
Ik heb alleen een reep chocolade bij me, maar dat lusten de koe en de katten zelfs nu niet. Ik zie op straat, half tussen het puin, een zak haver liggen. Ik ben een stadsmens, weet niet of koeien dat ook eten. Desondanks maak ik de zak open en gooi de twintig kilo haver net buiten de stal. De koe toont interesse.... Voor de katten niets, die moeten het maar blijven doen met muizen of andere zaken. Als we tien minuten later wegrijden (geen mens gezien, ondanks herhaalde oproepen aan personen om uit hun schuilplaatsen te komen), blijven de koe en de katten onrustig loeien en miauwen.
Terug op de hoofdweg nabij Bent Jbail zien we paarden loslopen. Met hun eigenaren gevlucht en bijna alle dorpelingen weg, nemen de paarden, de koeien, de katten en de geiten de macht over. Wellicht is dat in deze regio maar het beste, want de mens hier lijkt toch alleen maar verslaafd aan geweld, haat en vernietiging.
Een aantekening wil ik hier echter bij maken. Laten we niet hopen dat het schaap van op de foto de nieuwe burgemeester wordt van het gebied. Want dit schaap liep dus in een kudde (zonder herder) met een plastic emmer op z'n kop. En dat ruim tien minuten lang. Uiteindelijk zijn we zachtjes naar haar toe geslopen en hebben de emmer van haar kop getrokken. Je zag het schaap weghuppelen en denken: "Ha!!!! Eindelijk kan ik weer om me heenkijken."
Vernieling, rookpluimen, dood, oorlog. Arm schaap.

Harald Doornbos